Cinayet

-3

Multimedya Yağmurun önceki bölümdeki hali.

Arkamdan birkaç bağırış duyduğumda baktım o az önceki adam bana bağırıyordu ve Tuna onu sakinleştiriyordu. Yürüşüyümü hızlandırdım en iyisi bir nakliye şirketi bulup mobilyalarımı aldırmaktı. Gerçi aldırsam nereye gidecektim bilmiyordum ama yinede o evde kalmasını istemiyordum. Belki mobilyalarımı satıp aldığım parayla otele yerleşir çalışıncada eve çıkardım.

Eski kiracımın olduğu eve giderken şoka uğradım bikaç insan toplanmış eşyalara bakıyordu. Adam üşenmemiş eşyalarımı dışarı atmıştı.

Baktım herşeyim dışardaydı. Ne yapacağımı bilemedim eşyalarımın yanına gittim ve kaldırımda duran pembe sandalyeme oturup başımı ellerimle kapatıp ağlamaya başladım.

Herkes dağıldı etrafımdan kimse kalmadı. Ben ağlamaya devam ederken o aynı araba üzerime sürüp durdu. Çok korkmuştum. Arabadan az önceki yakışıklı kaslı adam indi peşindende yalnızca Tuna.

Adam üzerime doğru sinirli bi şekilde yürümeye başladığında Tuna arkasından koşuyordu.

"Emre dur manyak mısın?" diye bağırıyordu. Adının emre olduğunu öğrendiğim adam omuzlarımdan kavrayarak beni oturduğum sandalyeden kaldırdı.

"Ne demiştin sen az önce küçük orospu?" dedi

"ne orospusu ya düzgün konuş benimle" derken hala ağlıyordum.

"Ne dedin lan sen bana orda?"

"Çok mu hoşuna gitti bir daha mı duymak istiyorsun?"

Dediğim zaman Tuna arkadan bana sus işareti yaptı.

Emre omuzlarımdan iyice sıkıp bağırdı.

"NE DEDİN LAAN !"

"Ukala piç dedim halada diyorum ukala piçin tekisin"

"Piç mi dedin sen?" Derken gözleri kısıktı ve sesi ölümcül sessizlikte çıkmıştı.

"Evet" dediğimde hem ağlıyordum hem sinirden kuduruyordum.

Tuna sessizce "hassiktir" dediğinde, Emre saçlarımı kavramıştı bile. Saçımı tutup geriye çektiğinde "Yapma" diye bağırdım. "Özür dile" dedi.

"Dilemiycem bırak"

"Özür dile!"

"Dilemiycem dedim"

"Lan siktirme belanı özür dile"

"Ya yapma bırak saçımı. Lütfen"

Dediğimde tuhaf birşey hissettim.

"Özür dile bırakıyım" dedi

"Özür dilerim"

"Duyamadım"

"Özür dilerim bırak acıtıyosun"

Dediğimde bırakıp arabaya yürümeye başladı. "İşimiz bitti gidebiliriz" dedi.

Oturup daha şiddetli ağlamaya başladım. Tuna yanıma geldi saçımı nazikçe düzeltti elini ittirdim

"Bırak özür dilerim tamam bırak lütfen" diye ağlıyordum

"Birşey yok sakin ol tamam" derken saçımı okşuyordu. Beni kardeşine benzettiğini ve bu konuda bir yarası olduğunu bikaç kez belirtmişti.

"Özür dilerim" dedim tekrar.

"Ne özürü ya bi kendine gel" dedi

Ağlıyordum hala. Başımı kaldırdı ve etrafa bakıp kendime geldim. Küçükken yediğim dayakları unutmuşken tekrar böyle birşeye maruz kalmak çok yaralamıştı beni.