Cinayet

-7

Eve gidene kadar arabada didiştik.
Sürekli küfür ederek konuşuyor yada sesini yükseltiyordu. Biraz gözlemleyince bu durumun bana özel olmadığını, kişiliğinin böyle olduğunu farkettim.

Beni eve bırakacağı sırada evimi öğrenmemesi için;

"Ben burda inerim sağol."

"Evin nerde"

"Burada indir yakın zaten geçerim."

"Evin ne re de"

"Niye öğrenmek istiyorsun?"

"Öğrenmek istemiyorum tek başına gidemezsin merak etme bir daha kaçıracak değilim"

"Kaçıramazsın zaten"

"Emin olma"

Dediğinde gözlerimi devirip evi tarif ettim.

Aşağıya benimle birlikte inip içeriye girene kadar bekledi. bu hareketi tuhaf bir şekilde hoşuma gitmişti.

Dün kaldığım evde ayna olmadığı için kendimi hiç görememiştim. Şimdi aynaya baktığımda kaşımın üzerinde büyük bir morluk görüp çığlık attım.

Dünden beri bu morluğu görüyor ve bana söylemiyor. Hayvan herif !

Nasıl vurduysa mosmor etmiş yaa.

Direk üstümü çıkarıp banyoya girdim ve yaklaşık 1 saat banyoda kaldım.

Çıktığımda parmaklarım büzüşmüştü resmen. Sıcak su beni kendime getirdi ama birazda mayıştırdı doğrusu.

Üstümü giymeden bornozumla evimdeki tek eşyam olan büyük zebra desenli kanepeme uzandım. Düşünceler aklımı kurcalayıp duruyordu. Bu adam gerçekten babamı öldürecek miydi ? Peki ya şimdi benim peşimi bıraktı tamam ama, ya sonra onun kızı olduğumu öğrenirse...

Bunları düşünürken uyuyakalmışım..
Rüyamda yüksek bir yerden düşüyordum, tam düşecekken uyandım ve küçük bir adrenalin yaşadım.

Kendime tamamen geldiğimde kalkıp üzerime rahat eşofmanlarımı geçirip saçlarımı havluya sardım..

Şimdiyse yapacak hiçbir şeyim yoktu işte. Emrenin yanında iştahım kaçtığı için masadan aç kalkmıştım. Kalkıp buzdolabından yiyecek birşeyler çıkarıp karnımı doyurdum. Daha sonra sigaramı yakıp şarkı dinleyerek gazeteden yeni bir iş aramaya başladım. Bir daha kesinlikle barmen olmayacaktım. İğrenç insanlardan bıktım usandım artık.

Baktım böyle olacak gibi değil, üzerime kot şort beyaz tişört ve gri ince bir hırka geçirip saçlarımı tepeden yüksek bir topuz yaptım. yüzümdeki morluğu geçirebilecek kadar fondöten ve birazda parlatıcı sürdükten sonra beyaz spor ayakkabılarımıda ayağıma geçirip dışarı çıktım.

Bu sefer anahtarlarını almayı unutma diye kendime defalarca hatırlattım. Birde bu kiracıyla uğraşamazdım. İlk işim eski yaşadığım eve gitmek oldu. Eşyalarım ortalıkta yoktu. Sinirlerim bozuldu insanın kendi emeğinin mahvolması çok kötü birşey.

Görevli Hikmet Amcanın yanına gittim.

"Merhabalar Hikmet amca."

"Aaa hoşgeldin kızım, tekrar mı taşınacaksın"

"Yok malesef Hikmet amca ya, yeni bir ev kiraladım kendime. Eşyalarımı sormaya gelmiştim şimdide. Mobilyalarım nerede acaba bilgin var mı ?"

"Kızım Ekrem bey gerek yok bunlara atın dedi ama Nursen teyzen belki gelirsin diye sığınağa kaldırtmıştı. Herşey içerde"

"Gerçekten miii"