-17-

128 119 18
                                    

"Sustukça birikiyor içimdeki kelimeler, sanki çığlık çığlığa söyleyemediklerim."

.

Birsel'in Anlatımıyla

"Birsel iyi misin?"

Senanın dediklerinden sonra aşağı baktım. Daha demin sevinerek aldığım kitaplar yere düşmüştü. Kitapları o halde gördükten sonra hızlıca kitapları toplamaya başladım. Ben toplamaya çalışırken Sena:

"Birsel ellerin titriyor. Bırak istersen ben toplarım."

Senayı duyuyorum ama beynim tepki vermiyor. O yüzden susmaya devam ettim ve kitapları toplamaya devam ettim. Benim durmayacağımı anlayınca Sena bağırarak:

"Birsel bırakır mısın artık!

Senanın dediklerinden sonra kenara çekildim ve yere oturduktan sonra ağlamaya başladım. Bazı insanlar bana bakıyordu, elbette bunun farkındaydım ama şuan umurumda değildi. Onlara göre sadece yerde oturmuş ağlayan zavallı bir kızım.

Bunları düşünürken Sena çoktan kitapları toplamıştı. Kitapları topladıktan sonra Sena konuşmaya başladı:

"Ne oldu da böyle oldun? Anlatmak ister misin?"

Ben:

"Sonra anlatsam. Sadece senden bir şey isteyeceğim "

Bunları derken bir yandan da nefes almaya çalışıyorum. Şuan nefes almak çok zor ama sakin olmam lazım.

"Tabi söyle."

Ben:

"Şuradaki kitabın önce ilk sayfasına sonra da yirmi birinci sayfasına bakabilir misin?"

Senanın baktığı kitap benim daha demin baktığım ve yirmi birinci sayfasında bazı kelimelerin daha doğrusu harflerin daire içine alınan ve not çıkan kitaptı.....

"Evet açtım."

Ben:

"Şimdi orda bazı kelimeler daire içine alınmış..."

Sena lafımı böldükten sonra konuşmaya başladı:

"Birsel bu sayfa tertemiz. Ayrıca dediğin gibi şeyler de yok."

Onun dediklerinden sonra kitabı hızlıca kaptım. Ve daha demin baktığım sayfayı aramaya başladım.

"Ama nasıl olur? Ben aldığımda daireler vardı ve not yazıyordu."

Elimi tuttu.

"Birsel kim neden yapsın ki? Belki de sen bir anlığına öyle gördün."

Sayfaları karıştırmaya devam ederek:

"Ama.... Ama bak kitapta not yazıyordu."

Sena:

"Ne notu?"

Ben:

"Unutma kimse saf değildir. Dost dediğin insanlara dikkat et." Yazıyordu. "

Sena:

" Birsel bence saçmalıyorsun. "

O bana saçmalıyor musun dedi? Ben daha demin gördüğüm bir şey için neden yalan söyleyim Sena. Kimse beni anlamıyor... O yüzden akıl hastanesine gideceğim. Nasıl fikir?

Sinirlenerek:

" Ben mi saçmalıyorum öyle mi? "

Sena:

" Yani kim taa buraya kadar gelsin de bunu yapsın. Bence şaka filandır."

Ben:

"Şaka öyle mi? Çok güzel şakaydı. Peki sen bana inanıyor musun? "

Birsel-Kelebeğin Ölümü (Kitap Oldu)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin