Make Me Believe

Chapter 30

*After 5 years*

"Mommy, can I watch cartoons?"

"You've been watching all day Bennet, I think that's enough.."

"Please Mommy?" He pouted his lips. I cant help but smile.

"Okay but we'll sleep when its bedtime okay?"

"Yeahey!!" And he hugged me so tight.

I cant help but to smile, he reminds me so much of his father. Hmmmm, kamusta na kaya si James?

*knock knock*

Bumukas ang pinto ng bahay and I saw Taylor enter the house.

"Dess, may bisita ka."

"Huh? Sino naman?"

He stepped aside at lumitaw ang pinakahuling babaeng gusto kong makita dito sa America.

"Jennica? Anong ginagawa mo dito??"

Pumasok siya ng bahay at umupo sa sofa. Gusto daw niya akong makausap

"Anong ginagawa mo dito?" Pagtataray ko.

"Mommy? Who is she? Is she my aunt?" pagsingit ni Bennet

Aunt? No baby, asa pa. Ant siya, hindi aunt. :)

"No baby, she's just a stranger visiting our home." I answered.

"But Mommy, you said to never talk to strangers?"

Ay ang kulit. -.- I faked a laugh.

"She's no ordinary stranger baby, now go back to your room or uncle Taylor will turn off your tv."

He ran back to his room.

"Siya na ba yung anak niyo ni Bennet? Ang laki na niya.." Sabi ni Jennica.

"Oh tapos? Masaya ka na niyan?"

"Hindi, kasi lalaki siyang walang tatay."

I laughed sarcastically.

"Wow! Ngayon ka pa naawa?? Eh ikaw rin naman ang may kasalanan ha!"

"Kaya nga nandito ako para itama ang mga pagkakamali ko."

"Bakit Jennica? Hindi ka na ba pinapatulog ng konsensya mo dahil pinakasalan mo ang lalaking dapat akin??"

"Hindi kami kinasal."

"What?"

"Nung araw na dapat magkikita kayo sa Leona Park, nalaman ito ng tatay mo kaya inutusan niya akong humarap sayo. Nung kausap mo siya sa phone, may nakatutok sakaniyang baril at pinagbantaang papatayin siya, ikaw at ang magiging anak niyo kung magsasalita siya ng against sa kagustuhan ng tatay niya."

Bakit ngayon lang niya sinasabi ang lahat ng to?? After 5 years ng pananahimik ko babalik tong si Jennica para guluhin ang buhay ko?

"Kung buhay lang daw ni James ang nakasalalay, ayos lang sakaniyang mabaril. Pero alam niyang madadamay ka, at ayaw niyang mamatay kayo ng anak mo. After a year na umalis ka sa Pilipinas, namatay ang tatay ni James dahil sa cardiac arrest. Dahil doon, nakawala si James sa dapat na pagpapakasal namin."

Bumuhos na ang mga luha ko. How can I judge James so easy? Bakit hindi ko muna inisip na hindi siya tulad ng mga inakala ko??

"Bakit ngayon mo lang to sinasabi Jennica?? After all these years bakit ngayon lang??!"

"Dahil ngayon lang ako nagkalakas ng loob na humarap sayo matapos lahat ng kahihiyang ginawa ko sainyong dalawa. Sana patawarin mo ako Destiny."

"Pinapatawad na kita."

"Salamat." May kinuha siya sa bag niya at iniabot saakin. Plane tickets.

"Baka gusto mong bumalik sa Pilipinas," She smiled at umalis na.

_______________________________________________

"Mommy? Where are we?"

"We are at our resort here in Palawan baby, mommy owns this now." I smiled.

"Really?? Its so beautiful!!"

"Come lets have breakfast."

Pumunta kami ni baby sa isang restaurant located in the resort. Nung makabalik kami ni Taylor, naisip kong dito muna dumiretso para makapagunwind muna.

"Baby, what do you like?"

"Pancakes!!" sabi niya habang nagclaclap ng hands niya. Manang mana talaga to saakin.

"Alright."

Pagkatapos namin magbreakfast, naisip naming magikot ikot muna para makita naman ni baby ang resort.

"Baby lets take a picture,"

"Okay mommy!"

I looked for my phone in the bag. Argh bat kasi ang daming gamit dito ang hirap tuloy maghanap!

"Found it! Baby??"

Wala na si Bennet sa tabi ko.