Амьдралд санаандгүй эргэлт гэж байдаггүй тухай|| Chapter 9

402 20 0
                                    

Хэрвээ та энэ зохиолыг уншиж бас таньд таалагдаж байгаа бол Comment үлдээн, Vote өгч бас Share лэн түгээнэ үү. Reading List дээ нэмхийг мен хvсье. Энэ нь надад маш их урам өгдөг гэдгийг ойлгоорой. Мөн уншиж байгаа хүн бүрт баярлалаа.

Love, Elena xoxo

*******************

Louis's POV

-Айн??-би хэт чанга орилчихсон бололтой үйлчлэгчид бүгд надруу харсанаа буцаад харцаа бурууллаа.

Харин миний хажууд зогсох үйлчлэгч намайг аярхан дуугар гэсэн шиг шивхэн шахам хоолойгоор:

-Хатагтай Eggenridder энд нүүж ирж байгаа юм аа ээрхэм дээдэстээн-гэхэд нь би түүнрүү орилоод нэмэргүй гэдгийг ойлголоо.

-Яагаад гэнэтхэн нүүж ирхээр болчихов?

-Би сайн мэдэхгүй байна аа эрхэм дээдэстээн. Өнөөдөр л гэнэт...

Би цаашдаа сонсохыг хүссэнгүй шууд л дээшээ өрөөрүүгээ алхаж эхэллээ. Араас үйлчлэгч ирж байгаа бололтой 2метрийн цаана хүний алхаа сонсогдоно. Намайг баруун жигүүррүү алхаж явтал урдаас бардам амтай бяцхан шулам ирж яваа харагдав. Adelaide Hera Eggenridder.

-Ханхүү Луйи. Сайн байна уу?- тэр мэдээж хажуугаар зөрөөд явчихаж чадсангүй бололтой.

-Хатагтай Eggenridder. Танийг энд харж байгаатай баяртай байна гэж халмээр л байна. Даанч чадахгүй нь дээ.

Тэр хөнгөхөн хөхөрсөнөө:

-Та бид хоёр нэг гэрт амьдрах юм чинь уул нь эвтай байвал зүгээр л баймаар юм даа.

-Харин тийм ээ. Таныг энд амьдрах гэж байгааг сонсоод нилээдгүй гайхлаа шүү- Adelaide гунигтайгаар инээмсэглээд:

-Надад өөр арга байсангүй ээ- гэж хэлэхдээ өнөөх хэлэмгий цэцэн бүсгүй хаашаа ч юм алга болчихсон юм шиг санагдав.

Яагаад ч юм нэдэд гэмтэй юм шиг мэдрэмж төрөн хоолойгоо засаад:

-Өдрийн хоолон дээр уулзья. Одоо таньд ажил их байгаа байлгүй дээ- гээд хажуугаар нь зөрөн өрөөрүүгээ алхалаа.

Би өрөөнийхөө үүдэнд ирээд Adelaide ийн зогсож байсан тэр газарлуу нь хархад хоосон байхыг хараад яагаад ч юм харамсах сэтгэл төрж байх юм.

"Хүний өмнөөс амьдралыг нь шийдэх эрх бурханд ч байдаггүй юм"

Өрөөндөө ортол ээж цай уугаад хүлээж байв. Тэр яг л жирйин үе шигээ эрхэмсэг боловч гунигтай харагдаж байлаа. Ээж намайг хармагцаа нүд нь гэрэлтэн суудлаасаа босож надруу бараг л гүйхээрээ ирлээ.

The Princess|| MongoliaМесто, где живут истории. Откройте их для себя