Herkesin bir hikâyesi vardı. Ben bu hikayeleri merak ediyordum, şuan ne yapıyorlar, neye üzülüyorlar, neye seviniyorlar ,okadar merak ediyordum ki .
......
Ben kimdim, güçsüz bir kızmı, güçlü bir kızmıydım .
"Baba!"
Okadar şok olmuştum ki !
Babam ,elindeki silahı kafasına uzatıyordu.
"Baba!"diye bağırıyordum.
Hıçkırıklarım odada yankılanıyordu.
"Kızım "
" Affet beni"dedi.
Hayır
Hayır
"Baba, lütfen yapma"
Sesim titriyordu.
"Affet beni "dedi , babam.
Silah sesi
Silah sesi odada yankılandı.
Babam ,beynine sıkmıştı.
Kanlar ,yavaş yavaş odaya dağılmaya başladı.
"Baba!"
"Baba!"
"Babacım "
Babam ses vermiyordu
"Baba!" Diye bağırdım.
Babamın yanına koştum
Ellerimi babama sardım ,babama okadar sıkı sarıldım ki ,elimden uçmasını istemiyordum.
Annem geldi yanıma, bana baktı.
"Sana Annenlik yapamadığım için özür dilerim kızım "dedi.
Annem bana kızım demişti.
Annem ,babamın elindeki silahı aldı ve kendine sıktı.
Yine aynı o ses kulaklarıma doldu.
"Anne"
"Anne"
Çığlıklarım odada bir kez daha yankılandı.
Kırmızı göl oldu ev .
Kendi kendime salladım .
1
2
3
4
5
6
Anneme ve babama baktım.
Her yer kan
Kanın o kokusu odayı okadar sarmıştı.
"Bunlar rüya"
"Bunlar yaşanmıyor"
" Ben rüya görüyorum "
" Uyandığım da hepsi geçecek "
Sallandım .
Kanın akışını izledim .
Kanın kokusunu içime çektim.
Babama baktım
"Baba "
Babamın yüzü beyazdı
"Babacım "
Anneme baktım
"Anne "
Annemin o güzel yüzene baktım
Annem beni sevmememişti
Babamla ,bana bir kere bile gülmemişti .
O güzel kokusuna koklayamamıştım ben daha.
Annemin yanına yürüdüm .
Anneme baktım.
Anneme sarıldım bu benim ilk sarılışımdı ve son olucaktı.
Annemin kokusu yoktu.
Onun yerine Kan kokusu vardı.
Kırmızı Kan
Annemden uzaklaştım, babamın yanına gitim.
Babamın o güzel suratına baktım, eline dokundum.
Elinde papatya kolyesi vardı elime aldım,
Papatya kolyesini elimle açtım.
Babamla benim fotoğrafım vardı .
Kolyeyi sıkıca tuttum.
"Babam"
Gözlerimi açtım .
Terlemiştim.
Babam bana kıyamazdı ama kıymıştı ..
Ruhum acıyordu
Ruhum, bedenimden gitmek istiyordu.
Ruhumun, benden gitmesini istiyordum.
Hıçkırık sesi duydum.
Başımı kaldırdım.
Küçük, yetim Nisanı gördüm.
Bana baktı
Ona baktım
'Senden başka kimsem yok' dedi.
'Senden başka kimsem yok'dedim.
'Ben daha 10 yaşındayım 'dedi.
'7 yıl mı geçti ?'dedim.
Başını salladı
'Nasıl hissediyorsun 'dedi.
'Sen nasıl hissediyorsan öyle hissediyorum'dedim.
'Hâlâ mı böyle hissediyoruz 'dedi.
Başımı salladım.
Nisan hıçkırdı.
'Ağlama 'dedim.
'Sen ağlıyorsun ,için ağlıyor 'dedi.
'Neden o günden sonra bu konuda hiç ağlamadın?'dedi.
'Bilmiyorum'dedim.
'Babamızı hâlâ affetmedin mi?'dedi.
'Sen affetin mi?'dedim.
'Bilmiyorum'dedi.
Kolyesine dokundu.
Kolyeme dokundum.
'Baba 'dedim.
Nisan bana baktı ve yürümeye başladı.
Karanlığa doğru yürüdü.
Karanlık onu içine çekmişti.
Kayboldu.
Beni ,yanlız bırakmıştı.
Bir kez daha.
Yalnız kalmıştım.
'Baba'
'Babam'
********
Adı, soyadı
Açılır parantez...
Doğduğu yıl ,çizgi,öldüğü yıl, bitti.
Kapanır parantez...
Parantezin içinde çizgi
Ne varsa orada
Ümidi, korkusu,gözyaşı,sevinci
Ne varsa orada.
~Bahçet Necatigil
