Ölüyordum.. Yaşamım karanlıktı.. Küçükken karanlıktan korkardım. Ama anladımki korktuğum şeyler benim arkadaşım olmuştu.
Yanlızlık içine sokmuştu beni. Sadece hayatımda kitaplar vardı. Kitaplar bana arkadaşlık yapıyordu. Yalnızlığımı, karanlığımı benimle paylaşıyorlardı. En çok insanlardan korumuştum ben. En çok zararı bize insanlar veriyordu.
Ama bazen o insanları tanımak, onların hayatına dahil olmak istiyordum.
Herkes gibi sorunlarımı anneme ve babama anlatmak istiyordum. Bana sarılmalarını, beni öpmelerini. Beraber olmak istiyordum.
Babam bana seni seviyorum kızım sen benim canımsın diyordu ama gözlerinme baka baka beni kandırıyordu.
Keşke babam da beni annem gibi sevmeseydi. Belki canımı bu kadar acıtamazdı .
Keşke hayatımda hiç olmasalardı. Babamı hatırlamasaydım.
Beni günden güne öldürmezlerdi belki. Keşke o günü unuta bilseydim.
Babam bana çiçeğim ,papatyam , bahar güzelim derdi.
Babam. Babacım. Neden beni bıraktın? Neden intihar ettin? Neden baba? Neden? Neden?
Keşke hafızamı sile bilseydim. Bu olanları hatırlamasaydım.
Unutsaydım..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölüyordum.. Yaşamım bana ölümdü. Gün geçtikçe yaşamım azalıyordu . Ölüyordum...
"Nisan hanım iyimisiniz?" Dedi Doktor.
Ses veremedim. Nasıl verebilirdim. Ölüyordum ben.
"Anlatırmısınız "dedim. Doktor nefes aldı ve başladı
"Beyin tümörleri, kafatası içinde yerleşen tümörler oldukları için kafatası içinde basınç artışına bağlı olarak şiddetli baş ağrısı, bulantı ve kusma gibi yaygın belirtiler görülebiliyor.
Bunun dışında beynin etkilenen bölgesine göre farklı belirtiler ortaya çıkıyor. Bunlar; sağ veya sol vücut yarısında kuvvetsizlik, uyuşma, yürüme bozukluğu, görme kaybı, işitme kaybı, hafıza bozukluğu, konuşmada güçlük, dengesizlik. "dedi.
