KARANLIK

12. BÖLÜM#Baba#

Aşk
Bu kelime basit durabilir.
Üç harfli olabir.
Ama sakın basite almayın..Aşk rüzgar gibidir nerden eseceği belli olmaz.
Aşk olacağımız kişiyi biz seçmeyiz.
Seçsek en iyisini en mükemmelini seçeriz.
Ama bilmemiz lazım ki mükenmel insan yoktur.
Biz kaybetmeyide, savaşmayıda öğrenmeliyiz.

"Nisan Hanım sizin içinde uygunsa haftaya ameliyatınızı yapalım " dedi Doktor.
"Uygun"dedim.
Uygun değildi, ameliyat olmak istemiyordum ,evet galiba korkuyordum.
"Tamam, haftaya görüşmek üzere Nisan Hanım " dedi.
"Görüşürüz "dedim ve odadan çıktım.
-DÜN-(14 Kasım)
"Nisan o kimdi?"
"Niye gece gelmedin?"
"Nisan cevap versene?" Hayat buna benzer sorular sordu ,evet buna benzer diyorum çünkü okadar soru sordu ki aklımda tek bu sorular kaldı .
Gözümü devirdim.
"Hangi soruna cevap vereyim Hayat"
Gözünü devirdi ve büyük bi nefes aldı .
"Dün gece niye gelmedin"dedi.
Ne demeliyim ki.
Hayat ,dün havuza düştüm sonrada ismi Korhan diye bildiğim bi çocuk beni kurtardı. Sonrada asansörde kaldık ve uyuya kaldık orda. Bizi bi görevli buldu. Sonrada Korhan beni eve bıraktı.
Aha evet ,evet bunu demeliydim.
..
"Ne"
"Ne"
"Sen iyimisin, bir yerine bir şey olmadı demi kuzum " dedi.
"Olmadı ve iyiyim"dedim.
Hayat gülümsedi.
Bende gülümsedim.
Hayat sarıldı ve kulağıma yaklaştı ve "Sen benim tek ailemsin, sana bir şey olmasına asla izin vermem" diye fısıldadı.
"Sen de benim tek ailemsin, bende sana bir şey olmasını izin vermem" dedim.
Hayatla bu kısa sürede iyi arkadaş olmuştuk aslında biz arkadaştan öte olduk o benim ailem oldu.

Hayat " Hadi kuzum kıyafetlerini değiştir "dedi.
Başımı salladım ve odama yöneldim.
Kapıyı açtım ve günlüğümü gördüm.
Gülümsedim.
O benim hafızamdı , her şey ona bağlıydı... Amaliyat olmasam ölücem, amaliyat olursam bir gün ansızın hafızamı kaybedecektim ve tek o anda bu günlüğe tutunacaktım.
..
Telefonum çaldı.
Ceketimin cebinden telefonumu aldım ve DOKTOR yazısı içimi ürperti.
Açtım.
"Merhaba ,Nisan Hanım yarın işiniz yoksa hastaneye gelebilir misiniz?"dedi.
"Gelirim"dedim.
"Tamam,görüşmek üzere "dedi.
"Görüşürüz "
Telefon kapandı.
Telefonu masaya koydum ve günlüğümü aldım.
Ve başladım yazmaya...
Menzuniyetimin nasıl geçtiğini yazarken duraksadım.
O an onun kokusu geldi.
TOPRAK
Gülümsedim.
Toprak diye tekrar ettim ve gözümden yaş damladı.
Ve yazmaya başladım.
Sanki babama yazarmış gibi.
Baba;
Babam, canım babam ,dün kızının mezuniyeti vardı.
Arkadaşlarımın aileri o anı gördü baba,
Sen bana derdin ya hep "Kızım, mezuniyet okadar güzel bir an ki"
"Kızım, benim Annem, Babam yok. Hiç olmadılar, o an kendimi garip hissettim kızım ,sanki biri yapayanlız olduğumu suratıma vurdu. Ama asla o hissi sana yaşatmıycam, o mezuniyette ben de olucam sen diplomanı aldığında, koşarak sarılcaksın kızım".
Baba
Baba ben o hissi yaşadım.
Baba sen bana o hissi yaşattın.
Baba senin kokunu bi adamda kokladım, baba senin ismini onda bizzat yaşadım.
Toprak Özoğlu onun ismi Korhan.
O bana seni hissettirdi.
Baba onun eli senin elin gibi sıcak.
Baba,
Babam, üzülme..
Hayat vardı tek ailem.
Baba sen gelemedin ama orda olduğunu hissettim baba.
Babam doktor aradı yarın gelmemi istiyor.
Babam....

(15 Kasım)
Telefonum mu çıkardım ve şarkı listesine girdim.
Şarkı şöyle diyordu;

Sen Uyuyormusun
Uyuma... Uyuma
Kalk, cesur ol biraz
Gel Yanıma, Yanıma...
En azından hissedersin belki de bu şarkıyla gördüğün rüya bölünür of
Daha önce ölmüş olsam,
İnan bana senle tekrar ölünür, ölünür

Hiç atası yok başkasına
Kalbim ait oldu belki de bir tek sana, sana
Hiç arası yok ayrılıkla
O lafı duymak istemem ki asla bir daha, bir daha
Hiç anısı yok başkasıyla sanki herşey birden gitti hafıza, hafıza
Bi kaçası yok Allah, Allah
Yoksa sende burdan gider miyiz sonsuza, sonsuza

Sağ tarafa herkes, sen soluma kalbin yanına
Aşk itiyor bizi, bu duruma onu suçlama
En azından hissedersin belki de bu şarkıyla gördüğün rüya bölünür of
Daha önce ölmüş olsam,
İnan bana senle tekrar...

Şarkılara hep inanırım....
Şarkılara hep güvenirim....
Şarkılar gelecekti...
Şarkılar ikinci hafızamızdı...

Şarkıları her dinlediğimizde o ana gideriz.
Yada o anı hayel ederiz..
♤♤