ΤΑ ΕΤΕΡΩΝΥΜΑ ,ΟΝΤΩΣ ΕΛΚΟΝΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ;

Μήπως, όντως τον θέλω τελικά;

Όλες μου οι φίλες μιλούσαν για αυτόν τον εφηβικό έρωτα που τόσο πολύ  θέλουν και στενοχωριούνται που δεν μιλάνε μαζί του ,αλλά, παράλληλα και πόσο πολύ χαίρονται όταν βρίσκονται κοντά του ,τις πεταλούδες που φτερουγίζουν στο στομάχι τους ακόμη και με μια απλή ματιά ... Εγώ χωρίς να νοιάζομαι και να καταλαβαίνω και πολύ τις κορόιδευα... κάθε φορά... γενικά δεν μπορούσα να κατανοήσω αυτή την κατάσταση...δεν είχε λογική ,δηλαδή πως μπορεί κάποιος να σε φτύνει και εσύ να τον θες ακόμη περισσότερο;! Το έβρισκα τραγικό και πέραν από τη βλακεία που θεωρούσα ότι κυβερνάει το κεφάλι τους ,τις έκραζα για ό,τι και αν έκαναν ,όπως και αν ένιωθαν ,θεωρώντας κάτι τέτοιο αδιανόητο και παράλογο για αυτήν την ηλικία, αλλά κάποια στιγμή ,ήταν να μην το πάθω...

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 

-Παιδιά γιατί τελείωσε το καλοκαίρι τόσο γρήγορα;

-Εεε βέβαια, με ποιον θα ασχολείται τώρα η Φανή;

-Έλα ρε...όντως με τον Γιώργο περνούσαμε πολύ ωραία ,τώρα από απόσταση πάει...

-Σιγά ρε Φανή ,αφού όλα ήταν για την πλάκα! Αυτός ο καημένος σε κυνηγούσε και εσύ όποτε τον θυμόσουν...

-Τι να πω και 'γώ που θέλω και δε με θέλουν.

-Παιδιά πως κάνετε έτσι σιγά, λες και είναι κάτι σημαντικό.

-Αχ δεν τα έχεις πάθει ακόμη για αυτό μιλάς. Αν και εδώ που τα λέμε κάτι μας κρύβεις εσύ...

-Τι εννοείς;

-Δεν ξέρω φαίνεσαι διαφορετική.

-Αχ λες βλακείες!

-Ναι καλά, λέγε, δεν μπορεί ρε φίλε τόσον καιρό να μην θες κανέναν, έστω ένα απλό ενδιαφέρον!

-Μπααα δεν ασχολούμαι και πολύ.

-Αααα... ρε, αυτός δεν είναι ο Χρήστος;

-Πού ρε;

-Χχαχαχαχα ,επίτηδες το έκανα να δω πως θα αντιδράσεις. Ήμουν σίγουρη ρε μαλακα ,από το καλοκαίρι ,που όλο μιλούσατε και αχ τι έστειλε και το ένα και το άλλο!

-Αχ απλώς επειδή είπα που είναι ,δεν σημαίνει ότι τον θέλω!

-Όχι βέβαια, αλλά κατακοκκίνησες και πηγές να φτιάξεις τα μαλλιά σου.

Δεν απάντησα.

Ο Χρήστος είναι ένα αντικειμενικά ωραίο παιδί, με καστανόξανθα μαλλιά, ψηλό, τουλάχιστον πιο ψηλό από μένα, σε κανονικά κιλά με κάτι τέλειες φλέβες, δεν ξέρω γιατί έχω τέτοιο κόλλημα με τις φλέβες, αλλά μ'αρέσουν παρά πολύ ,ειδικά πάνω του. Το στυλ του είναι αδιάφορο, ντύνεται όπως όλα τα αγόρια της ηλικίας μας ,αλλά δε με νοιάζει και πολύ. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο πάνω του είναι χαρακτήρας του, γεμάτος χαρά και ζωντάνια, έτοιμος να σε κάνει να γελάσεις ανά πάσα στιγμή. Νοιάζεται για τους φίλους του και είναι υπερπροστατευτικός απέναντι τους, φαίνεται από τον τροπο που τους υποστηρίζει και μιλάει για αυτούς. 

Σκέφτομαι αν ταιριάζουμε εμφανισιακά.

Είμαι μια κοπέλα, όχι αντικειμενικά όμορφη, κοντή, με μαύρα μαλλιά, περιττά κιλά και γυαλιά. Γούστου θα έλεγε κανείς ,πολύ περίεργου κιόλας. Αυτοί που δεν με ξέρουν προσωπικά ,θα έλεγαν, μια ξινή που ξέρει τα πάντα για όλους ,αλλά και παράλληλα αδιάφορη. Ένα βασικό στυλ, ντυμένη ωραία μόνο όταν έχω όρεξη και με νοιάζει πραγματικά η περίσταση.

Προσπαθώ να μας κάνω εικόνα δίπλα-δίπλα ,δεν είναι άσχημο αυτό που φαντάζομαι, αλλά και πάλι εγώ ,όλα ωραία τα βλέπω τώρα. Δεν ξέρω, ταιριάζουμε εμφανισιακά;

Αν με ρωτούσαν πριν από ένα χρόνο ,αν ποτέ θα έκανα παρέα μαζί με αυτό το παιδί θα απαντούσα σίγουρα όχι ,δεν ταιριάζουμε καθόλου σαν χαρακτήρες, έχουμε τελείως διαφορετικά ενδιαφέροντα και απόψεις. Ωστόσο, φτάσαμε στο σήμερα που προσπαθώ να ξεχωρίσω αν απλά είναι ένα παιδί με το οποίο μιλάω ή αν είναι κάτι παραπάνω. Τρελό, το πως αλλάζουν τα πράγματα μέσα σε έναν χρόνο, που ξες μπορεί και σε έναν χρόνο από τώρα να είμαστε μαζί ή να μην μιλάμε καθόλου και να προσποιούμαστε τους ξένους. 

Ξένοι;

 Όχι, δε θα επιτρέψω να συμβεί κάτι τέτοιο ,μα, γιατί να συμβεί κάτι τέτοιο;

Μετά από αυτή τη συζήτηση με τα κορίτσια πέρασα το υπόλοιπο απόγευμα μου σκεπτόμενη μονάχα μια ερώτηση, μήπως ,όντως τον θέλω τελικά;

Σε περίπτωση που η απάντηση ήταν θετική ο κόσμος μέσα μου θα κατέρρεε ,θα άρχιζα να ασχολούμαι μόνο με αυτό και να στεναχωριέμαι με το παραμικρό ! Ωωω Θεέ μου, μακάρι η απάντηση να είναι αρνητική.