This is so bad

17

(Hierboven is Marco)

Zuchtend sla ik op de wekker van Markus. Vandaag moeten we weer naar school. Markus kreunt en komt omhoog. 'Goedemorgen.' zegt hij. 'Goedemorgen warrige.' zeg ik. Hij kijkt me raar aan en ik houd een spiegel voor zijn hoofd. Zijn haar zit alle kanten op. 'Oeps.' zei hij en rost er doorheen. Ik lach en sta op. Ik rommel in me koffer en haal er een trui uit en een jeans. Het is winter en erg koud. Ik trek wollen sokken aan en trek me laarsjes aan. Markus komt uit de badkamer en heeft ook kleren aan getrokken. 'Ik heb me boeken niet.' zei ik. 'Dan gaan we langs je huis.' We eten gauw een croissantje en drinken wat en stappen in de auto.

Aangekomen bij me huis sprint ik naar de deur. We zitten in tijdnood. Ik pak me boeken bijeen en prop ze in me tas. Ik sprint de deur weer uit en stap in. 'Dat heb je snel gedaan.' zegt Markus glimlachend. 'Ja en nu karren want anders komen we te laat.' zeg ik.

'Markus jij blijft nog even zitten , de rest mag gaan.' zegt meneer Janssen. Wat een baddas is Markus toch ook. 'Ik zie je bij de kluisjes.' zeg ik en loop het lokaal uit. Melody is ziek en Dave heeft vandaag stage. De helft van de klas heeft in de december stage en de rest in januari. Markus en ik lopen beide stage bij een kinderopvang, je mocht zelf niet kiezen, maar ik vind het wel een leuke stage. Ik loop naar me kluisje en stop me boeken erin. 'Hey mag ik erbij?' vroeg een jongen. Hij was knap. Hij had mooie blauwe ogen en blond haar, net als mij. 'Ehm ja momentje.' zeg ik snel en doe me kluisje dicht. 'Hoe heet je?' vroeg hij. 'Deveny en jij?' 'Jort.' 'Oké ' zei ik. 'Alles goed met je Deveny?' 'Ja gaat goed en met jou?' 'ook'

Ik stond nog 10 minuten met hem te praten, hij leek wel geïnteresseerd in me maar dat moest maar niet tegenover Markus. 'Ik moet weer gaan, doei Deveny.' 'Doei Jort.' zeg ik en Markus komt naar me toe gelopen. 'Wie was dat?' vroeg hij. 'Jort' zei ik. 'Ken je hem?' vroeg Markus. 'Ja sinds een kwartiertje.' zei ik. 'Ik verbied je om met hem om te gaan, hij ziet er niet goed uit.' 'Hoe bedoel je?' 'Hij is niet een goed type, zo bedoel ik het.' zei Markus. 'Naja zeg, ik mag zelf bepalen met wie ik omga.' zei ik boos en liep de gang in. 'Dev!' riep Markus. Ik liep de gang in waar altijd super weinig mensen lopen, omdat het super koud is in die gang. Markus rende achter me aan. Jemig het is koud hier. Hij greep me bij me pols. Het deed pijn. 'Nu moet je goed luisteren.' zei hij dreigend. 'Je doet me pijn.' zei ik. Hij liet me los en ik rende weg. Ik maakte een omweg naar het lokaal en ging vast zitten. Me pols was rood. Er kwamen al wat meer binnen, een meisje genaamd Elly kwam naast me zitten. Ik negeerde haar en deed muziek op. Markus kwam ook binnen en knikte naar Elly, die vervolgens opstond en wegliep. Markus kwam naast me zitten. Ik appte hem.

Ik: Ik maak het uit als je me nog een keer pijn doet en/of je me met me bemoeit.

Ik deed me muziek uit en Markus fluisterde iets. Ik kon het niet horen maar zei toch: 'Zie je app.'

Markus: Sorry dat ik je pijn deed, iemand pijn doen is nog steeds een kick voor me. Ik doe het al minder maar helemaal niet bij jou ik liet me gaan. Sorry sorry sorry.

Ik: Oké beloof me dat je me nooit meer pijn deed kijk maar eens naar me pols.

Hij appte me terug.

Markus: Oh god sorry kusje erop?

Ik moest lachen en Markus gaf me een kus op me mond.

De laatste les was voorbij. Ik liep naar me kluisje en die Jort kwam ook weer. 'Hey Deveny. Ik hoorde dat je ruzie had met je vriendje, is het uit?' vroeg Jort. 'Nee hoezo?' zei ik terwijl ik wat boeken in me tas stopte. 'Nee gewoon.' zei hij op boze toon. 'Weet je het zeker?' vroeg ik. Hij sloeg met zijn vuist op de kluisjes en liep weg. Wtf? Ik keek hem verbaasd aan totdat hij om het hoekje verdween. Waar is Markus? Ik moet naar huis, me broer komt vandaag weer thuis. Markus rende naar me toe en gaf me een kus. 'Sorry dat ik laat ben , zullen we uiteten vanavond?' 'Nee sorry me broer komt thuis vandaag.' zei ik. 'Oh oké.' zei hij teleurgesteld.

Ik had het hele huis een beetje opgeruimd totdat de telefoon ging. 'Met Deveny.' 'Hey Dev met je vader, we komen eerder terug je moeder heeft haar pols gebroken.' 'oh god hoe laat zijn jullie er?' 'binnen 2 a 3 uurtjes.' 'oké' zei ik en hing op. Toen ging me mobiel af. Privé nummer. 'Hallo?' zei ik. 'Hey Deveny.' 'Rot op Marco.' zei ik. 'Nee.' zei hij. 'Wat moet je toch van me? Ik ben al miljoenen keer bijna ontvoerd door jou mannen.' zei ik. 'Ik wil je in mijn macht, het gaat gewoon door tenzij je zelf naar me komt.' zei hij. 'Dacht het dus even niet.' zei ik. 'Dave en Markus zijn er toch niet altijd om je te beschermen, net zoals nu. Ik had je allang kunnen laten overvallen en je laten ontvoeren, maar zo lief ben ik ook weer om het niet te doen nu.' zei hij. 'Ik ga.' zei ik en hing meteen op.

De deurbel ging. Ik knuffelde me broer die meteen in de keuken te vinden was. 'Honger?' zei ik tegen hem. 'Ja' zei hij met een broodje in zijn mond. Bah dat zag er vies uit.

Het is bijna zes uur. We eten met z'n 4'en boontjes. Me ouders kwamen een uurtje na me broer thuis.

Ik ging douchen en in me bed liggen. Ik lag te piekeren over de relatie tussen Markus en mij. Marco heeft gelijk, hij heeft genoeg kansen om me te ontvoeren want er is niet telkens iemand bij me om me te beschermen. Ik stop met piekeren en val in slaap.