This is so bad

25

We hebben alles ingepakt. We staan voor de bussen. Een docent die ik niet ken, telt alle kinderen. Ik kijk rond. Ik zie geen Markus. 'We missen 2 kinderen' roept de docent. 'Een is Markus.' riep ik. 'Oké neem twee mensen met je mee Deveny en help mee zoeken, het huis is helemaal leeg. Daar is hij dus niet. Kom over een minuut of tien terug.' zegt de docent. Ik knik en Melody en Dave gaan met me mee. 'Waar kan hij zitten?' vroeg ik. Beide haalde ze hun schouders op. Ik zucht, het is al bijna half acht en het rijden duurt nog wel even.

'Mevrouw?' zeggen we tegen een tegenkomer. 'Ja?' 'Heeft u een jongen gezien, zwart haar en groene ogen?' Ze dacht even na maar schudde nee. 'Zullen we terug?' zei Melody , die dit bos waar we inliepen eng vond. 'Hier zitten geen zombies hoor Melody' zei Dave lachend. We liepen door totdat het dood liep. 'Oké weetje ik ga terug en dwing die bus om weg te gaan ik ga niet wachten op die klootzak!' schreeuw ik best hard. 'Je wou zonder mij weg?' zei Markus die aan kwam lopen. Wtf. 'Waar dacht jij weg te komen!' riep ik weer. 'Ik ging een stukje lopen.' zei hij en liep voor ons uit. Ik balde me handen tot vuisten. Adem in adem uit. Tel tot tien Deveny. Het is maar een irritante klootzak. Wel een knappe. Nee nee nee Deveny!

Ik gooi me deur open van me slaapkamer en spring meteen me bed in. Vergetend te tanden poetsen val ik in slaap.

'Wakker worden lieverd.' hoor ik me moeder zeggen. 'Mam, ik ben moe ik wil slapen.' zeg ik vermoeid. 'Hup hup hup!' riep me moeder en gooide me broek en trui op me voeteneind. Zuchtend sta ik op en trek ik me kleren aan. Ik breng een laagje maskara op en spuit een beetje parfum op. Ik pak me tas die me moeder al had ingepakt en loop vermoeiend naar me fiets. Me moeder had me later wakker gemaakt waardoor ik in tijdnood kom. Haastig fiets ik naar school. Ik zet me fiets in het rek en ren naar me kluisje. 'Omg sorry!' zei ik toen ik een knappe jongen ombotste. 'Niet erg was mijn schuld.' zei hij lachend. Witte lach, witte lach zo mooi. Stop Deveny je hebt een vriendje! Die blauwe ogen en dat bruine haar zijn ook zo mooi. In ontwaak als de jongen voor me ogen zwaait met z'n hand. 'Sorry wat zei je?' zei ik bloosend. 'Wil je eens wat drinken?' vroeg hij. Dat mag toch wel, gewoon als vrienden? Of niet? Boeiend. 'Ja leuk, wat is trouwens je naam?' zei ik. 'Steve.' 'Ik ben Deveny.' zei ik. Hij knikt. 'Ik moet gaan doei.' zei hij. Ik zwaaide hem na. Fijn de bel is gegaan en ik moet nog naar me kluisje. Ik dump me jas erin en ren gauw naar het lokaal. Net als ik het lokaal in stap gaat de tweede bel, dan moet je in de les zijn. Ik doe een vreugde dansje. 'Zo er is iemand vrolijk.' zei meneer mollema. AH nee! Dat ik dat niet wist, dit is de klootste docent ever. Kloter dan Markus dus dat zegt wat. Ik ga gauw zitten, naast Melody. 'Vrijdagavond..' begint de docent. 'Is er een schoolbal.' zegt hij erachteraan. Ik smoeselde wat met Melody.

'Deveny' zei Jort. 'Jort' zei ik met een lach. 'Samen schoolbal?' vroeg hij. 'Leuk.' zei ik. We praatte nog wat tot de bel ging.

'Ik vertrouw die Jort niet.' zei Markus die naar me toe kwam lopen bij het fietsenrek. 'Jou probleem.' zei ik. 'Ik heb je gewaarschuwd.' zei hij. 'Is Markus een beetje jaloers?' zei ik terwijl ik in zijn wangen kneep.

'Markus is nooit jaloers.' zei hij. 'Je praat in de 3e persoon vriend.' zei ik. 'Vriend? Dat nog wel.' zei hij. 'Het hoeft niet hoor.' zei ik terwijl ik me fiets van het slot haalde. 'Nee is goed, vriendin, wil je dan wel als vrienden naar het schoolbal?' vroeg hij. 'Nee ik ga al met Jort, fix jij maar een meisje.' zei ik en fietste weg. Ik moest lachen om zijn kop toen ik dat zei.