This is so bad

35

Ik word wakker op de bank. Marco ligt in een stoel, hij slaapt nog. Ik sta op om te kijken of ik misschien door een raam heen kan klimmen. Ik haal voorzichtig de sleutel van een deur uit zijn zak en open de deur. ik ga naar de slaapkamer op de begane grond en probeer het raam te openen. Ik hoor voetstappen op de gang en ga onder het bed liggen. Als het stil is kom ik weer overeind. 'Dag Deveny.' zei Marco die stilletjes de kamer was binnengekomen. 'ohjee.' mompel ik. Ik trek aan het raam. Dan vliegt hij open. Marco rent naar me toe wanneer ik uit het raam klim. Ik ren zo snel als ik kan. Ik hoor een auto langs me gaan en stopt voor me. 'Stap in.' zegt diegene die het raampje naar beneden doet. 'Dave!' riep ik. Ik stapte in en we reden weg. Ik zag een paar mannen staan waar ik net nog was.

'Markus kom eens, kijk wie ik tegenkwam.' zei Dave toen we in de gang stonden. De deur ging open. 'Deveny!' riep hij en hij sloot me in zijn armen. Ik gaf hem een kus. 'Hoe ben je vrij gekomen?' vroeg Markus toen we naar de bank liepen. Ik legte het uit.  'Ik wil geen onrust scheppen maar je weet dat hij je gaat opzoeken he.' zei Dave. 'J.. Ja weet ik.' zei ik met een bibberende stem. 'Rustig maar je mag bij mij blijven.' zei Markus.

Ik gaf hem een zoen. 'Ik ga weer' zei Dave. 'Dankje' zei ik. 'Bedankt man' zei Markus 'Geen dank' zei Dave.

'Filmpje?' vroeg Markus. 'Ja ik wil wel even afleiding.' zei ik. Hij zette een film op en we gingen op de bank liggen.

We stopten de film om even wat te drinken. Er werd ruw op het raam gebonst. Ik schrok , net als Markus. 'Ga in het kastje onder de kraan zitten. Pas als ik je roep kom je eruit.' zei hij. Ik knikte en rende erheen.  Ik hoorde de deur open gaan. 'Waar is ze?' siste Marco. Ik wist het gewoon. 'Bij jou?' zei Markus, 'trouwens ik wil haar terug.' De keuken was dichtbij de deur daarom hoorde ik alles. 'Ze is hier.' zei Marco. 'Marco, dat jij haar kwijt bent hoef je mij niet lastig te vallen.' zei Markus. 'Ze is hier.' herhaalde Marco. 'Nee, ze was voor het laatst bij jou denk ik, misschien is ze wel thuis?' zei Markus. 'Ben ik al geweest en bij Dave ook dus.' zei Marco. 'Doei.' zei Markus en gooide de deur dicht. Ik hoorde gordijnen ritselen. 'Kom maar' zei Markus. Ik kwam uit het kastje. 'Godzijdank.' zei ik en gaf hem een stevige knuffel. 'Waarom wil hij me hebben?' vroeg ik. 'Hij wil dingen zoals huizen en bedrijven die eerst van hem waren terug, hij heeft jou nodig zodat hij ergens mee kan dreigen om het terug te winnen.' zei Markus. Ik schrok. 'Dus hij kan me gewoon vermoorden' mompelde ik. 'Tsja, maar dat laat ik je niet overkomen.' zei Markus. Ik glimlachte.

Donderdag

Ik sliep alweer een dag thuis. Van me ouders moet ik gewoon naar school, omdat ze er niks van weten. Ik had geprobeerd net te doen alsof ik ziek was maar dat mislukte. Ik zat in de les wiskunde. Ik kon me niet concentreren. Melody was er niet, die was wel echt ziek en verder had ik niet echt iemand nu. Dave zat niet meer bij me in de klas. En Markus was aan het spijbelen. 'Blijven we bij de les?' vroeg de docent aan me. 'Het lukt niet.' zei ik. 'Dan verwijs ik je door naar de directeur.' zei hij. 'Best.' zei ik en pakte me spullen in. Ik klopte op de deur. 'Binnen.' hoorde ik de directeur zeggen. Zuchtend opende ik de deur. 'Ah Deveny, tijdje geleden.' zei hij. 'Zal wel.' zei ik. Ik ging zitten. 'Wat nu weer?' vroeg hij. 'Ik lette niet op.' zei ik. Er werd op de deur geklopt. 'Wie' riep de directeur. De deur ging open. 'Markus jij ook al.' zei hij. 'Eh ja.' zei hij en keek me aan. Ik lachte. 'Wat heb jij gedaan?' vroeg hij aan Markus. 'Spijbelen.' zei hij. 'Oké jullie maken nu je huiswerk hier en dan gaan jullie na school van half 5 tot ik het zeg schoonmaken.' zei hij. Dat kon er ook nog wel bij. Zuchtend ging ik aan huiswerk.

'Ik kom zo weer.' zei de directeur. Hij liep de deur uit. 'Waarom spijbelde je?' vroeg ik. 'Ik hoef geen wiskunde.' zei hij. 'Baddas.' zei ik. Hij trok me op zijn schoot en kuste me. De deurkruk rommelde en we stopten meteen. Ik zat nog op zijn schoot, dus we deden net of we samen bezig waren. 'Deveny, je hebt een eigen stoel.' zei de directeur. 'Weet ik.' zei ik. 'Hup.' zei hij en wees naar me stoel. Ik gaf Markus nog een kus en klom op me eigen stoel. 'Klef doen doe je buiten de deur.' zei hij. 'Oké kom Markus.' zei ik en pakte zijn hand. 'Nu niet mevrouw.' zei de directeur. Ik pakte me pen en ging maar verder met het huiswerk. Ondertussen gaven Markus en ik elkaar domme blikken toe. Ik moest lachen. 'Deveny nu is het mooi geweest hoor.' zei de directeur. 'Nee nog niet' zei ik lachend. 'Pardon?' galmde er door het kamertje. Meteen stopte ik met lachen. Ik keek van de directeur naar Markus en weer terug. Markus probeerde zijn lach in te houden terwijl de directeur sirieus keek. Ik hield het niet meer vol. Tranen stroomde over me wangen van het lachen. Je had Markus zijn gezicht moeten zien. 'Deveny, nu stop je of ik schors je.' zei de directeur. 'Dan kan u niet doen als ik alleen maar lach. Lachen is gezond , dus dat zal u wel vaker moeten doen.' zei ik en pakte me tas in. 'Waar denk je heen te gaan?' vroeg de directeur. 'Nou ik denk toch ver bij dit kamertje vandaan anders pak ik me tas niet in toch?' zei ik en liep richting de deur. 'Ik spreek jou vanmiddag nog wel.' zei de directeur, 'Markus jij mag ook gaan.' ik liep de deur uit. Markus pakte zijn tas in. 'Ben je alleen?' hoorde ik achter me. Ik draaide me om. 'Bedoel je niet iemand anders?' zei ik tegen hem. 'Nee Deveny ik had het tegen jou.' zei hij. Ik keek hem raar aan. Markus kwam ook aangelopen. 'Rot op Kian.' zei Markus. 'Ken je hem?' vroeg ik aan Markus. 'Ja hij was een vriend van me totdat hij bevriend werd met Marco.' zei Markus. Ik schrok en deinsde bij Kian weg. 'Ha handig om dit te vertellen aan haar, ik krijg haar nog wel hoor. Ik heb geld nodig en als ik haar heb en breng naar Marco heb ik weer geld in me zakken.' zei hij en wees naar mij. Toen verdween hij uit de gang.