This is so bad

Hoofdstuk 4

Ik loop naar de kantine en zoek om me heen naar bekenden. Ik zie helemaal niemand. Ik loop naar m'n kluisje en stop de Engelse boeken erin. Nu alleen nog Frans en Geschiedenis overleven met die rotzak. 'Hey sorry dat ik je niet ophaalde.' zei Markus achter me. Ik draai me om en lach. 'Nou daar heb ik wat aan.' verstrak ik me gezicht. 'Ik meen het.' zei hij met zijn ogen doordringend. 'Daar heb ik niets aan.' herhaal ik mezelf. Hij grijnsde en zei: 'Je bevalt me wel. Me vader vroeg of je eens kwam eten.' 'Waarom je vader?' zei ik. 'Ik had het eens over je, ik zei dat er een pittig meisje op me school zat en die wou hij ontmoeten.' zei hij lachend. 'Nou vertel hem maar dat het me niks boeit.' zeg ik emotieloos. Hij komt dichterbij. 'Wil je maffia op je dak?' 'Hou op te dreigen, jemig.' zeg ik. 'Het was een grapje. Maar je komt vanavond om 18:00 bij mijn vaders huis. Ik app je de gegevens.' zegt hij. 'Uhm nou nee.' zei ik. 'Uhm nou ja.' zei hij. 'Succes met appen, ik heb je geblokt.' Hij murmelde wat achter zich en gaf me iets. M'n telefoon? Hoe dat? Ik trek m'n rugzak van mijn rug en zie dat hij hem open had gemaakt. 'Tot vanavond en doe me een plezier, trek iets sexy aan.' 'Ik doe je geen plezier!' roep ik.

Hij keek me met een pruillip aan. Ik moest lachen. Bloed stroomde naar me wangen. Ik moest blozen. Ik voelde het en draaide me gauw om. Ik haast me naar het goede lokaal.

Zuchtend stap ik op m'n fiets die hier de nacht had doorgebracht. Gelukkig is hij nog heel. Onderweg galmt het muziek van B-Brave door me oren. Geweldige muziek.

Ik kom moe aan. 'Ik ga vanavond uit eten.' roep ik nep enthousiast. 'Wat leuk bij wie?' vraagt me pa. 'Bij Markus.' zeg ik. Het gezicht van me broer verstrakt. Ik loop naar mijn kamer en trek een strakke jeans aan en een blouse. Zo sexy genoeg, dus niet. Ik doe een ketting om en loop de deur uit. Ik zou op m'n fiets stappen tot een bekende auto de straat in scheurde. 'Stap in.' zei Markus die het raampje omlaag deed. 'Jaja.' zeg ik. 'Je bent niet sexy.' zegt hij. 'Dus? Ik ga ook niet met plezier weg.' Ik stap in en we scheuren de straat uit. 'Waarom simpele kleren?' vraagt hij. 'Het is je pa, ik kom niet eten bij de machtigste uits.. persoon.' zeg ik snel. Ik hield het woord uitslover maar in m'n mond. Hij keek me aan, ik voelde het, maar ik bleef wegkijken. 'Ik weet wat je wilde zeggen en ik ben het met je eens.' ik keek hem aan. 'Ja had je niet gedacht he.' ik grinnikte.

Na het eten liet Markus zijn kamer zien. Hij plofte op zijn bed. Ik ging maar op zijn bureaustoel zitten. 'Zie je ons hier al liggen over een tijdje?' vroeg hij met een grijns. 'Ik denk dat ik moet gaan.' zeg ik terwijl ik opsta. 'Het was deels een grapje.' zei hij. Ik keek hem raar aan. 'Over een tijdje was een grap. Kom' zei hij. Ik schudde heftig nee en stond al bij zijn deur. 'Wil je me naar huis brengen?'  Hij zuchtte. 'Ja.'

Ik kom thuis, ik bedank Markus voor het eten en loop naar binnen. Ik hang m'n jas op en mijn broer komt de gang in. 'En?' vraagt hij. 'Was wel gezellig.' antwoord ik. 'Dat was het? Ik hoef hem niet in elkaar te klappen?' Lief als hij bezorgd is. 'Nee nee, hoeft niet.' lach ik. Ik drink wat water en loop naar de douche. Ik douch me en trek een joggingsbroek en shirt aan. Ik ga op het balkon zitten dat met mijn kamer is verbonden. Ik lees een tijdschrift en keek op door een geluid. M'n buren komen thuis en de twee kinderen rennen gillend achter elkaar aan. Het zijn echte lieve kinderen hoor. Als ze binnen zijn is het in de straat weer rustig. Ik lees het tijdschrift uit en sluit de schuifdeuren. Ik doe de gordijnen dicht, trek mijn pyjama aan en kruip in bed.