This is so bad

32

Pov Deveny

Ik zit in een kamer.. Vastgebonden aan een stoel, tape op me mond. Ik had Lucas nooit mogen vertrouwen. ALWEER had Markus gelijk, hij was niet te vertrouwen. Ik ben benieuwd wat me ouders doen nu, ik moest een uur geleden al thuis wezen. Ik zuchtte tegen het tape aan. Ik keek de kamer rond. Er stond een kastje , er stond een spiegeltje op. Er stond een bed met nachtkastje en dat was het. Alle muren wit. Geen enkel schilderij. Saaie boel laat me hier weg ofzo. Ik probeer met de stoel naar het kastje te wankelen, kijken of er iets in zit. Met een ruk val ik om. Ik knal met me hoofd op de grond.. Alles word zwart.

Pov Markus

Ik besluit Deveny maar te appen, aangezien ik net gebeld werd door haar vader. Ze heeft niet eens gezegd dat ze naar die Lucas was volgens mij. Ik: Dev alles oké?

Deveny: Ze zit in een kamer.

Ik: Met wie praat ik?

Deveny: Ik zei toch komt nog wel.

Ik: Marco laat haar gaan.

Deveny: je ontvangt zo wel een video van hoe ze eraan toe is.

Ik: doet dit haar niet aan.

Toen kreeg ik geen antwoord terug.

5 minuten later hoorde ik me telefoon, een filmpje. Meteen bekeek ik hem. Ze lag met een stoel op de grond, bewusteloos. Een man maakte haar los, gooide haar over zijn schouder en liep naar beneden. Ze werd wakker. Ze stribbelde tegen en kreeg een klap. 'Auw klootzak.' riep ze. My girl. Ze werd op een stoel gezet en vast gebonden. Strakker dan de vorige keer want ik zag haar pijn lijden. Dit konden ze haar niet aandoen. Ze kreeg een bord eten voor haar neus en ze moest maar uitzoeken hoe ze het opat. Triest diep diep triest. Meteen bel ik mijn mannen. Dit is niet goed. Ze zou verhongeren, pijn lijden en Marco zou haar voor zichzelf houden.

Pov Deveny

Ik bewoog me heen en weer. 'Zit eens stil!' riep Marco. Ik mompelde iets tegen het tape aan. Hij haalde het tape eraf. 'Wat?' riep hij. 'Mag ik eten?' vroeg ik. 'Staat er toch.' zei hij. 'zo grappig joh.' zei ik. Hij floot en wees. Er kwam een man die me ging voeren, serieus hoe oud ben ik? 'Bedankt.' zei ik. Hij murmelde en zette me bord op het aanrecht. Groot huis is dit. 'Marco, mag ik me armen ook eens bewegen?' riep ik. Ik hoorde hem diep zuchten. Ja ik ga hem irriteren. Hij maakte me los en sloot alle deuren. Hij draaide ze op slot en hield de sleutel bij zich. 'Dat werd tijd.' zei ik toen ik met me armen begon te fladderen als een vogel als het ware. Ik besef me nu net dat hij me telefoon heeft. 'Eh Marco' zei ik en ging op een stoel zitten. 'Wat' siste hij. Ik grijnsde. 'Me pa weet niet waar ik ben.' zei ik serieuzer. 'Jammer dan.' zei hij. 'Pardon.' zei ik net wat te hard. 'Ik irriteer me aan je.' zei hij. 'Jouw probleem ik ben hier niet vrijwillig.' zei ik uitdagend. Hij stond op en trok me bij me arm omhoog. 'Klaar nu?' riep hij. Ik keek hem aan met een opgetrokken wenkbrauw. Hij wenkte en een man tilde me op naar boven. Hij bond me handen vast aan een touw die aan het bed zat zodat ik me nog draaien kon. Ik ging maar proberen wat te slapen aangezien ik hier toch niets te doen heb.