This is so bad

37

Wakker word  ik op een onbekende plek. Ik hoor gekraak steeds dichterbij komen. De deur gaat open en daar staat Kian. Ik weet alles weer. 'Dag' zei hij. Ik keek hem emotieloos aan. Hij trok een wenkbrauw op. 'Van Marco moest ik je halen om te eten.' zei Kian. 'Oké' zei ik maar bleef zitten. Kian haalde een geweer achter zich vandaan. 'Dus', ging hij verder, 'Ga je mee naar de keuken.' Ik zuchte en stond op. Er kwam een boterham onder me neus geschoven. 'Eet' zei Marco en ging voor me op een stoel zitten. Hij keek me aandachtig aan. 'Wat?' snauwde ik. Ik pulkte wat aan het broodje. 'Geen grote mond of er ontstaat pijn.' zei hij en haalde een pistool tevoorschijn. 'Nou wow schrikken hoor.' zei ik sacastisch. 'Ik hoef dit brood niet, het is vast niet goed' zei ik en schoof het in zijn richting. 'Zelf weten.' zei hij waarna hij het broodstukje weggooide.

Markus zal me wel weer zoeken toch? Ze weten dat ik vermist ben en Markus weet meteen wie toch? Ik zat met vragen in me hoofd op een stoel in een kamer. Ik zat met me handen vastgebonden. Ineens vloog de deur met een klap open en kwam Marco met een geweer in zijn handen binnen. Ik schrok op. Wat is dit?! Daarna kwam ook Kian en nog twee mannen van Marco. En toen zag ik hem, Markus , Dave en een paar mannen. 'Ik zou maar voorzichtig zijn voordat ik in dit mooie hoofdje moet schieten.' zei Marco en richte zijn pistool op mijn hoofd. Ik zag dat hij het dit keer wel meende. Ik probeerde me handen te bevrijden. 'Leg jullie geweren neer.' zei Kian. 'Wat denk je zelf ' zei Dave fel. Kian haalde het pistool over en richte hem naar Dave. Ik keek naar Marco, die met een grijns naar Kian en de anderen stonden te kijken. Ineens hoorde ik een schot. Ik sloot me ogen. 'Jemig!' riep Markus. Ik opende me ogen. Dave was in zijn been geschoten. Ik schrok en me ogen konden uit me kassen springen. Ik bewoog als een wilde aan de stoel om los te komen. 'Zit stil of het is jou beurt.' zei Kian. Ik liet een spottend lachje horen. Hij haalde zijn geweer over. Ik slikte. Marco zijn ogen waren op mij gericht. Hij ziet de angst vast in me ogen. Ik sloot me ogen even en hoorde een klap. Markus was op Kian gesprongen. De mannen van Markus schoten op de mannen van Marco en hielden Marco daarna onder schot waarna Marco mij beet pakte. 'Raak mij en ik raak haar.' zei hij en drukte het pistool tegen me slaap.
'Je laat haar nu gaan of er gebeurd wat met jou.' zei Markus vastbesloten. Marco haalde zijn geweer over. Ik slikte. 'Als je het waagt.' zei Dave. 'Ik durf het wel, ze kon nu al dood liggen bloeden maar wie wil nou dit mooie hoofdje lek schieten?' zei Marco en plante zijn lippen op de mijne. Ik probeerde me los te wurmen. Marco haalde zijn lippen van de mijne en ik zette een stap achteruit. Overdreven poetste ik me lippen schoon. Markus ogen spoten vuur. Markus zei vol haat:  'Je gaat te ver.'