| Gece | Adrinette (Tamamlandı)

14.Bölüm

___

Kapı açıldığında, hepimiz şaşkınlıkla baktık.Çünkü burada bir çok hücre vardı ve...

Her bir hücrede, bir Makashi vardı.

___

Yeni doğup da; sanki hiç doğmak istemiyormuş gibi bulutların arkasına saklanan güneşe çevirdi yemyeşil gözlerini, genç kız.Bugün gri bir hava hakimdi, Paris'e.Kız, bunun kar yağışından dolayı olduğunu düşündü.Zaten şikayet etmiyordu.Bu havalar onun en sevdiği havalardandı.Fakat yine de ailesiyle tanışacak olduğu için güneşli bir hava istemişti.Ama hava yönetemediği tek elementti.Buna üzüldüğünü hissetti.

Salaş at kuyruğu yaptığı gece mavisi saçlarına, teni gibi bembeyaz olan kar taneleri düşerken Dupain-Cheng pastanesinin önünden geçiyordu.Bina kapısının önünde durduğunda derin bir nefes aldı ve hemen sonrasında ise kapıyı ittirdi.Ama kilitliydi.Bir kaç kez daha denedi ama olmadı.

Hay ben bu işin içine!

Sinirlenerek son kez kapıyı çekmeyi denedi.Tekrar açılmadığı için, hemen geriye çekildi ve etrafı gözetledi.Kimse olmadığı için fırsat bu fırsat, diyerek elini uzatıp; telekinezi gücü ile kapının kilidini açtı.Açılan kapıyı kendine çekti ve binaya girip, merdivenlerden çıkmaya başladı.Ailesinin kapısına geldiğinde derin bir nefes aldı.

Yapabilirsin!

Her ne kadar saat sabahın beşi olsa da, Bridgette onların uyumadığını biliyordu.Çünkü Marinette'i bekliyorlardı.Neden? diye düşünmeden edemedi.Neden ben?Neden Marinette değil?Ama bu düşünceyi hemen sildi aklından.Marinette'i kıskanmıyordu ama... neden kendisi olduğunu merak ediyordu.Schanderexa'lar benden ne istedi?

Aklındaki soruların bitmeyeceğini anlayan kız, iç çekerek titreyen ellerini zile bastırdı.İlk defa onları görecekti.Ama bu Marinette'i takip ederkenki gördüklerinden farklıydı.İlk defa, biyolojik anne babasının onlar olduğunu bilerek onları görüp; karşısında duracaktı.Kalp krizinden öleceğini düşünürken, yüzündeki aptal gülümsemeye engel olamıyordu.Belki bu dakikadan sonra, hayatı güzel olacaktı...

Ya da berbat.

İkinci olasılığı düşünmek istemediği için kafasından sırıyıp attı.Ardından ise babasının sesini duydu.

"Sabine!Sanırım geldiler."

Bridgette, eli ayağı boşalmak kelimesini o an yaşarken, babası kapıyı açtı.Tom, gördüğü kişi ile, uykusuzluktan ayakta uyuduğunu düşündü.Çünkü bu... gerçek olamazdı.Sabine ise herhangi bir ses gelmemesine şaşırırken, elindeki bardağı diğer elindeki bezle temizleyerek kapıya yürüdü.Bir şey söylemek için ağzını açmıştı ki, kapıdaki kişiyle şaşkınlıktan elindeki bardağı düşürdü.

***

Marinette ağlıyordu.Evet, tek kelime ile ağlıyordu.Kendi türünden insanları böyle görmek içini acıtmıştı.Kendisi de burada olabilirdi.

Başkana döndü.

"Bu ne böyle?Neden onları böyle tutuyorsunuz?"

Loş ışıkla aydınlanan bu koridorda ilerlerken, parmaklıklar ardında onu izleyen Makashi'lere bakıyordu.

"Bu o olmalı."

Fısıltı, kimse konuşmadığı için normal bir yükseklikte duyulmuştu.Marinette, tek tek tüm herkese gözünden düşen yaşlarla bakarken, grubun diğerleri de ondan farksız değildi.

"Her şehirde illa böyle bir yer, böyle insanlar var.Burada deney için tutuluyorlar.İnsanlar böyle bir şeyden haberdar değil.Ya da bu türlerin diğer insanları ya da diğer insanlar.İnsanlar böyle şeyler olduğunu öğrense onlara sizin açınızdan mı bakarlar sizce?Karşı devletler bize silah olarak kullanabilir.O yüzden bunları burada tutuyoruz.Bu insanlar, güçlerini kullanırken fark etmeden kameraya yakalananlar.Onları buraya koyup, görüntüleri siliyoruz.Bu onlar içinde iyi, bizim için de."