Free the real feels (Completed)

Chapter 10

The moving scene outside the window has never been too interesting until now. The red lights flashing from other cars and few people walking from the side of the streets makes me wonder kung anong nasa isip nila ngayon.

Hindi ko rin alam kung bakit ko aalamin kung anong naiisip nila kung may sarili akong isip. I have many thoughts to sort out yet I still wonder theirs. Ganoon siguro kapag ayaw mo ng mag-isip, titignan mo ang sa iba. But of course, we can't really see that. Wala sanang pagtataka kung may kakayahan na ganoon.

I press the button on my phone unconsciously, saglit pa akong nasilaw sa ilaw na nanggagaling dito. May kadiliman na rin kasi dahil gabi na ako sinundo ni Sawyer sa bahay, ito siguro ang tapos ng trabaho niya.

Kanina pa lingon ng lingon sa akin si Sawyer pero wala naman siyang sinasabi kaya hindi ko na rin inintindi.

If he want to say something he will, kaysa mapilitan siya kapag nagtanong na ako.

"Are you hungry? We're near."

Sa wakas ay nagsalita siya. Mukha siguro akong gutom sa pwesto ko, tamad na nakasandal lang ang ulo ko sa bintana.

Hindi naman talaga kami madaldal sa isa't- isa.

Hindi ako madaldal. Hindi rin siya madaldal. Tahimik siguro ang magiging buhay namin, not that we're not right now.

Inilihis ko ang paningin mula sa selpon papunta sa kanya, ang gwapo niya rin talaga. Kahit madilim na at ang tanging ilaw lang ng mga kotse sa labas ang nagbibigay liwanag ngayon sa paningin ko, halatang halata ko pa rin kung gaano siya kagwapo.

Parang isa siyang tanawin na hinding-hindi ko pagsasawaan. Baka hahanap-hanapin ko pa...

"Hindi pa," sagot ko na lang.

Bumaling ako sa harapan para silipin kung saan na kami at sinabi niyang malapit na. I just realized that it will be my first time going to their house.

Napunta muli sa kanya ang mga mata ko, the same time he glanced at me.

He licked his lower lip. eyes already on the road again. "Is there anything wrong?" tanong niya muli.

I like how he asked me. It makes me think that he really cares about me, iyon naman talaga ang pinaparamdam niya simula una. But sometimes I can't help but  wonder, are we going to remain peaceful along the way? Alam ko naman na ang sagot ay hindi pero kung ang usapan namin ay minsan kaswal at minsan pormal, anong pag-aawayin namin?

I sighed and decided to answer his question, "My parents are going abroad," I admitted. "Bukas na ng umaga ang flight nila."

Nakita ko ang pagtango-tango niya.

Ilang sandali ang nakalipas nang magsalita muli siya, "Do you want to send them off?" He gently asked.

I was a bit taken aback.

I suddenly bit my lip and look away.

His gentle voice is making my heart flutter that it's close to hurting. Why am I experiencing this? How can he managed to let me feel the things I've never felt? Ganito rin kaya ang nararamdaman ng ibang babae sa kanya.

Umiling ako. Hindi ko alam kung para sa tanong niya o sa iniisip ko. Regardless, I answered him.

"Hindi na, I already told them... huwag na raw." I shrugged. That's why they asked for suppose to be dinner para ipaalam na aalis sila.

As usual, we walk towards their mansion with our hands intertwined. Hindi ko na lamang pinagtuunan ng pansin ang nararamdaman ko at iginala ang paningin sa kabuuan. Magkasing engrande nang mansyon nila kuya Chase, the difference is the structure style. Ang kila tito kasi ay modern while this has a touch of greek style.

Nakaramdam ako ng hindi maipaliwanag na panghihinayang nang bitawan niya ang kamay ko pero saglit ding nawala nang ipalupot niya ito sa bewang ko.

I will get used to this soon, right? Hindi naman sa ayaw ko pero parang tumakbo bigla ang puso ko na hindi maipaliwanag. 'Yung gusto mo sa pakiramdam pero parang nakakakaba.

"Nandito na pala kayo!" Agad lumapit sa akin si mommy at ipinalupot ang braso sa akin. I gladly return the hug, minsan hindi ko lubos maisip kung bakit gustong-gusto niya ako para sa anak niya. Her warm welcome at me almost made me forget that this is an arranged marriage.

Humiwalay siya sa akin at bumeso sa anak. She quickly hold my hand kaya hindi ko maiwasang mapatingin kay Sawyer, he gave me a small smile that never failed to make my heartbeat race.

"Mom, we'll never escape. Don't worry,"he chuckled.

"I know! I'm just too excited, ngayon ko lang uli kayo nakita." She giggled pati ang pagtawa ay hindi nawawala ang kaelegantehan sa sarili.

"Did Reese come with you at your office?" pagpapatuloy niya habang naglalakad kami patungo sa dining area.

The excitement laced in her voice is too obvious that almost made me guilty for not having the same. I'm currently okay kahit nalungkot ako kanina pero hindi ko pa rin mapapantayan ang enerhiya ni mommy.

Her husband went down too kaya bumeso ako rito, "How are you, iha?" tanong niya.

"I'm good ti—

"Dad," pagtatama niya.

I awkwardly chuckled, "I'm good, dad."

Ngumiti ito sa akin at kinamusta rin ang asawa ko. I need to get used of my new family, this is a little bit overwhelming but unexplainably felt right.

I felt the warmth separated from my body when he pulled out the chair for me, ngumiti na lamang ako kay Sawyer saka naupo.

"I prepared that food, iha. Your aunt told me what's your favorite food, kaya naghanda ako ng shrimp and salmon." Mommy explained smiling.

Ngumiti rin ako habang si Sawyer ang naglalagay na mismo ng pagkain sa harap ko. "Thank you but you don't have to, mommy. Ayos lang po sa akin kahit ano..."

She giggled. "It's totally fine, iha." 

I looked at Sawyer, hindi siya tumitingin sa akin patuloy lang siya sa paglagay ng pagkain na ginagawa niya habang nakikipag-usap ako kaya mommy.

Tumikhim ako na nagpaangat ng mata niya sa akin. "Ako na," marahang sabi ko.

"Let him, Reese." Dad interjected slightly laughing. "Hayaan mo na pagsilbihan ka ng asawa mo."

My cheeks quickly heated, Can't I do that instead? Thinking of it, he's always the one to do that. Wala pa akong nagagawa para sa kanya, wouldn't that be unfair?

I bit the insides of my cheek and place my hands to hold the utensils. Hindi ko mapigilang mapanguso sa iniligay niyang pagkain, mukha ba akong matakaw?

"You want more?" baliwalang tanong niya.
Nakataas ang kilay niya sa akin. His face isn't etched with any emotion but the way he act on me is too caring.

Baka masanay ako sa kanya at kalimutan ko nang tuluyan ang dapat kong magampanan sa kanya.

"I'm okay," sagot ko. Sinimulan ko ang pagkain, now I know why he's good at cooking. Hindi naman siya lasang fine dine in restaurant but a homey one, the food you would search for tuwing tanghali sa loob ng bahay. "This is so good, mommy."