En Güzel İmtihanı'm |Texting|

0.3

Keyifli okumalar...

***

Ezanın o huzur veren sesiyle gözlerimi açmıştım. Bugünüme de şükürler olsun dedim ve hemen yatağımı toplayıp abdestini almak için banyoya yürüdüm. Her zaman kinden farklı olmayan bir sabah namazı  daha kılıp, duamı ettim. Sabahın en güzel saati olan güneşin başlangıcı,kuşların hoş muhabbette olan vaktin keyfini çıkarıyorum.

Saatler ilerleyince kalkıp kahvaltıyı hazırlamaya koyuldum. Genelde bizim evde ben hazırlarım kahvaltıları. Annem namazdan sonra çoğunlukla uyuyor. Akşamları geç saatlere kadar Kur'an okuduğu için sabahları erken kalkamıyor.

Zaten bizde kendi içimizde olan çekirdek aileyiz. Bir erkek kardeşim var o da sınava hazırlanıyor. Rabbim inşallah emeklerini karşılığını verir. Babam emekli subay yeri geldiğinde sertliğini fazlasıyla belli eder ama bizlere her zaman ılımlı yaklaşır.

İçeriden gelen gülüşme sesleriyle çayları koymaya başladım. Kim bilir canım kardeşim Mustafa yine ne yaptı.

"Hadi Mustafa akşamları yatmak bilmezsin, sabahları kalmak bilmezsin"

"Anne niye anlamıyorsun ben bu yıl sınava giricem geç yatmam sence de normal değil mi?"

"Bak birde cevap veriyor. Söyle bakayım sen sabah namazını kıldın mı?"

"Ablam sağolsun kaldırdı da kıldım çok şükür"

"İyi hadi oyalanmada kahvaltı hazırlamış ablan belli"

"Tamam anne geliyorum"

Bizim Mustafa'da böyledir işte evimizin neşesidir. Aslında bazen o olmasa ne yapardım diyorum da her duamda bir kezde Mustafa'm için şükrederim.

"Hayırlı sabahlar gül goncam"

"Hayırlı sabahlar babacım. Kahvaltı hazır geç sen,annemlerde gelir herhalde birazdan."

"Duymuşsundur sende sesleri Mustafa ile uğraşıyor."

"Duydum duydum. Aslında sınavı kazanıp giderse buralardan çok özlerim bu günleri"

"Hiç bir yere gidemez o sıpa. Çalışıyor iyi kazanır inşallah buradan bir üniversite. Onada söyleme bunlar çalışmayı gevşetir yoksa"

Bir an sıpa deyicem  yüzümde kocaman gülümseme kapladı

"Söylemem baba. Camiye giderken benide okula bırakır mısın?"

"Tamam kızım sen hazırlan  bırakırım. Ezan vaktinden önce çıkarız."

Bazen böyle denk getirip babamla gitmek hoşuma gidiyor. Ortaokul ve lisede hep babam bırakırdı okula, çocukluğumu hatırlatır

Annemlerde sofraya gelince güzlece kahvaltımızı yaptık. Masayı toplamada annem beni her zaman ki gibi gönderip hazırlanmamı söyledi.

Bende hızlıca hazırlanmaya başladım. Yeşil bir şal takıp uzun siyah feracemle hazırdım. Çantama okul eşyalarımı da koyduktan sonra babamla montlarımızı giyip dışarı çıkmıştık.

Eskişehir'in meşurdur kışları kuvvetli ayazları. Bu aralar kar yağacağı söyleniyor. Aslında aslen Eskişehir'li değiliz. Babam Samsun'lu ama annesi ve babasını erken kaybettiği ve tek çocuk olduğu için pek fazla görüştüğü kimse yok Samsun'da mesleğinden kaynaklı da çok fazla şehir de kalmış. Tayin edildiği yerlerin bazı dönemlerinde ben de vardım.

Okulun önüne geldiğimiz de babamın yanaklarından öpüp:

"Allah'a emanet ol babacım"

"Sende kızım Allah'a emanet ol. İstediğin bir şey varsa alayım çarşıdan"diye sorunca

"Yok bana ,kendine dikkat et evde görüşürüz inşallah"dedim

Okulda içeriye girdiğimde duymaya başlamıştım fısıldaşmaları yine. Tamam üniversitem büyük bir okul olmayabilir ama bu kadar insanın işini gücünü bırakıp benim hakkımda konuşmasında ayrı bir olay.

Bakalım bu gün bize ne getirecek. Allah'ım sen sabır ver bana bugünde (AMİN)

***

"Kim büyüklenir, övünürse Allah onu alçaltır. Kim de Allah korkusundan dolayı mütevazı olursa Allah onu yüceltir."

Kitabımı okuyup beğenen arkadaşlardan küçük bir rica olarak bana oy vermeyi unutmayın

Herkese ;Hayırlı günler 💓💓💓