Belated happy hearts day! ❤
"Malulusaw na 'ko," he said in a husky voice. His eyes are closed but there's a ghost of smile on his lips.
I halted from lightly caressing his cheek.
The beat of my heart was slowly getting faster when he peeled his eyes open.
I woke up in a hospital room and saw Vernon peacefully sleeping beside me.
Kung kagabi sa unan ako nakaunan, ngayon ay sa braso niya na, while his right arm encircled on my waist, hugging me so tight."Good morning," he greeted softly and lifted my chin up, making me look at him.
"G-Good morning," Nauutal ko pang sagot.
The fast beating of my heart doubled.
"Uhmm... bakit ka pala nandito? Kamusta ang pakiramdam mo? Masakit pa ba yung katawan mo?" sunod-sunod kong tanong. Nagamot na yung mga sugat at pasa niya pero gusto ko lang makasiguro.
His bruises and wounds didn't lessen his handsomeness.
"I'm fine, nakalipat nga ako ng kwarto eh." The side of his lips rose up.
"Bakit ba dito ka natulog?" Dalawa kami sa kama ko, mamaya hindi siya naging kumportable sa pag tulog. Alam ko din na masakit ang katawan niya dahil sa pagkakabugbog, hindi niya lang siinasabi.
"Hindi ako makatulog sa kwarto ko. I'm afraid that something bad might happen again."
"How's your sleep?" He asked.
I bit my lower lip as I looked away. "Okay lang din,"
"I heard what you said last night." He suddenly brought up with an amused expression.
Nanlaki ang mga mata at uminit ang pisngi ko. "Wala akong sinabi kagabi..."
"But I heard you loud and clear last night." sabi pa niya.
Mariin akong pumikit bago nag bukas ulit ng mga mata at tinitigan siya. "Before, I made myself believe that I've moved on pero ang totoo, galit pa rin ako sayo... Galit ako dahil bigla ka na lang umalis. Galit ako dahil pakiramdam ko may nawala sa akin nung pag alis mo. You were my everything but you suddenly disappeared during the time I needed someone to cry on."
"Galit ako dahil kahit ilang taon na ang lumipas... ikaw pa rin. For these past few months, I did nothing. Wala akong ginawa kasi akala ko ikakasal na kayo ni Theia." I let out an exhale. "Tapos kahapon, akala ko..." Napahinto ako sa pagsasalita nang maalala ang nangyari.
Naalala ko yung pambubugbog nila kay Vernon. Kung gaano sila kawalang awa sa pagsusuntok at sipa sa kanya. "Akala ko... papatayin ka na nila." My voice broke.
Kusang tumulo ang luha ko habang naaalala pa rin ang nangyari. "Natakot ako... na baka patayin ka nila at hindi ko pa nasasabi 'yon sayo --" Hindi ko na naituloy ang sasabihin.
In one swift move, I felt Vernon's soft lips pressed into mine.
At first, he didn't move. But later on, he slowly moved his lips, kissing me softly and with full of love.
"Vernon, baka dumating sila Kuya." I reminded him, in between kisses.
"One minute," He murmured.
Humiwalay ako pagkatapos ng ilang sandali. His eyes was half-closed when I pulled away.
"From now on, I won't let you slip away." He then, rested his forehead on mine. Napapikit ako habang pinupunasan niya ang luha ko.

BINABASA MO ANG
What If (St. Mary's U Series #1)
Teen FictionEverything seem so perfect. Pero bakit gano'n? Parang may kulang pa din. Is it What or Who? Eurica Vannesa San Diego, the heiress of one of the biggest companies in the country. Kind, sweet and obedient daughter, but will she still be the same after...