Ruh Kitaplığı ◇MYG◇

0.7

Yoongi
-Ne demek hiçbir yerde yok?

Taehyung
-Evet hyung. Hiçbir yerde yok.

JungKook 
-Hava almak için otelin bahçesine falan çıkmış olmasın? Çok daralmıştır  burda.

Jimin
-Mantıklı. Olabilir.

Yoongi
-Siz otelin etrafına bakın. Benim bakmak istediğim başka bir yer var.

Diğerleri kafasıyla onu onayladı ve odadan çıktılar. Yoongi hafızasını zorladı ve Denefin odasının yerini hatırlamaya çalıştı. Hatırladığını düşündüğü anda merdivenlerden koşar adım inmeye başladı. Odanın önüne geldiğinde kapıyı tıklattı. O an fark etti ki kapı kapalı bile değildi. Yoongi elini kapıya attı... tereddüt ediyordu. Ya üstünü giyiniyorsa? Ah bi dakika beden benim bedenim. Yoongi odaya girdi ve kapıyı yavaşça kapattı. Biraz ilerlediğinde kendi bedenindeki kızı gördü. Sandalyeye oturmuş ve masada kocaman tabletiyle bir şeyler yapıyordu. Aynı zamanda da kulağında kulaklık vardı. Müziğin sesi o kadar yüksekti ki Yoongi hangi şarkıyı dinlediğini anlayabiliyordu. Bir süre öylece onu izledi. Denef onu hala fark etmemişti. Bunu üzerine yatağın üzerine oturup onu öyle izlemeye başladı. Çizim yapıyor gibi görünüyordu. Yoongi o an bu kızı hiç tanımaya çalışmadığını anladı. Ne olursa olsun bu kız onunla aynı bedeni taşıyordu. Yani bir bakıma aynı bedeni... Ne iş yapıyor? Nereli? Neden Japonyada? Nasıl bu kadar güzel şarkı söylüyor? Sevgilisi var mı? Ya da evli mi? Bunların hepsini merak ediyordu. Yoongi ani gelen gürültüyle sıçradı. Telefonu çalıyordu. Hızlı bir şekilde telefonunu sessize de alsa Denef onu fark etmişti. Kulaklıklarını çıkarttı.

Denef
-Senin burada ne işin var?!

Yoongi
-Umm bedenime göz kulan olmaya geldim?

Söylediği yalanı Denefin yemesini diledi.

Denef
-Merak etme bedenine kendi bedenime baktığımdan daha iyi bakıyorum.

Yoongi
-Ne bileyim çişin falan gelir bensiz yapamazsın diye düşündüm...

Yoongi duraksadı. Lanet olsun!

Denef
-Ha ha ha çok komik. O küçük şey bana çok sorun çıkartmıyor.

Yoongi
-Küçük mü?!

Denef güldü

Denef
-Merak etme bakmadım.... Aramızda geçen konuşmaya bak ya. Ben bu kadar seviyesiz birisi değildim.

Yoongi
-Ahahaha şey...

Denef
-Ne?

Yoongi
-Çiş demişken... Benim çişim geldi.

Denef
-Ağğğğh! Çıldırıcam tamam mı?

Derin derin nefesler aldı.

Denef
-Git ve ne bok yiyorsan ye. Tuvalet orada.

Yoongi
-Ne yani izin mi veriyorsun?

Denef
-Yeter artık ben bıktım. Nasıl yapıyorsan yap. Bu seviyesiz konuşma can sıkmaya başladı. Sonuçta bu olaydan kurtulduktan sonra bir daha asla birbirimizi görmeyeceğiz öyle değil mi? Ne yapıyorsan yap!

Yoongi resmen korkmuştu. Ağır adımlarla tuvalete doğru gitti.

Denef

Denef çıldırmak üzereydi. Bir an önce bu durumdan kurtulmak istiyordu. Ve yarın Koreye geri dönemesi gerekti ama bu halde nasıl iş yerine gidip sunum yapabilirdi ki? İstifa mı etmesi gerekecekti? Evet bunu yapmak zorundaydı. Bir süre kenarda biriktirdiği parayla idare edebilirdi. Ve bir sosyal medya hesabı açıp orda çizimlerini satabilirdi. Kendi kendine düşünürken kapı sesi geldiğinde Yoonginin tekrar yanına geldiğini anladı. Ona döndü.