Strange Voices of the Dead

4: Dream Noises

Maagang nagising si Annara at wala na sa garahe si Wicker na agad niyang pinuntahan. Pumasok bigla sa isipan niya ang nangyari kagabi. Tama bang ginawa niya ang bagay na iyon?

Pinagmasdan niya ang mga gamit doon na nakasalansan. Bago umalis si Wicker ay pinanatili niyang malinis ang pinaglipasan niya ng gabi.

Annara walks and took all the duvet comforter as she's bringing back in her mind what was really happened last night. She's still haunting of what she'd done. Baka mamaya ay kung ano na ang naisip nito kung bakit hindi na ito nakapagpaalam sa kanya at umalis na lang basta-basta.

As soon as she walks leaving the garage, Annara's eyes noticed a small piece of paper on the dusty table. She picked it up and read it.

Hey Annara, thanks for everything. I stayed up 'til dawn and something came up so I left without thanking and saying goodbye to you personally. I really appreciate your help! I'll make it up to you when we meet again and that is for sure. –Wicker

Sa sulat na iniwan ni Wicker, hindi niya naman naramdamang may kakaiba mula rito dahil sa nagawa niya kagabi. It seems something really came up for him to leave that early. Hindi na lang niya maiwasang mapangiti nang mabasa ang sulat na iyon.

She folds the paper and put it in her pocket and finally leave the garage.

"Ate Annara, tingnan mo si papa," tawag ni Thea sa kanya pagpasok na pagpasok pa lang nito ng kusina.

"Ano'ng nangyari kay papa?" Agad itong nagtungo sa sala at sinuri ang kanyang ama.

"Paggising ko pa lang kanina, ganyan na siya," wika ni Thea habang kap'wa nila pinagmamasdan ang matandang nakaupo sa wheelchair.

"He looks happy," Annara said in undertone.

"Para siyang nakangiti, ate. Ngayon ko lang nakitang ganyan si papa."

Masaya silang dalawa dahil sa ngiting nakaukit sa labi ng matanda. Hindi na nila kinuwestyon ito, baka maganda lang talaga ang gising nito kumpara sa mga nakalipas na araw.

That smile wasn't as usual as what it seems. Mayroon siguro talagang nakapagpasaya rito.

Madalas wala si Thea at Annara sa bahay para alagaan ang matanda. They used to leave the house for school purposes, kung wala namang gaanong importanteng gagawin sa eskwelahan ay hindi na lang sila papasok at aasikasuhin na lang ito. Malimit nilang ibilin ito kay Aling Lufita–ang kapitbahay nila at inaabutan ng kaunting pera bilang tulong.

Thea is a grade 8 student. Apat na taon ang agwat sa kanya ni Annara. Nakasanayan na niyang tawagin itong Thea mula sa pangalang Althea na orihinal na tinatawag ng kuya nitong si Adrian. They are more alike when it comes to their characteristics, but they have both different facial features to compare. Hindi sila gaanong magkamukha, ngunit magkapatid silang tunay.

"Ate, aalis na ako." Lumabas ng k'warto si Thea na nakabihis na ng uniporme at ready nang pumasok. Gayon din naman si Annara. She can't be late, marami pa siyang aasikasuhin sa library.

Bago nila tuluyang iwan ang matanda ay siniguro nilang maayos na ang lagay at mga kailangan nito. Alam na alam na ni Aling Lufita kung kailan at anong oras umiinom ang papa nila ng maintenance na gamot nito. Responsable naman ito kaya palagay ang loob ni Annara na ito ang mag-aalaga rito.

ıllıllııllıllı

Wicker never would've thought he'll be leaving that early. Hindi na niya nagawang magpaalam at makapagpasalamat kay Annara sa tulong at pagmamalasakit nito.

His mother called him when he was about to sleep. Dadapuan na sana siya ng antok noong pasado na ng hating-gabi, ngunit tinawagan siya na puntahan si Selyo na magdamag nang naghihintay sa downtown ng Fawnbrook o kahit man lang ipaalam kung nasaan siya. If he refuses of what his mother told him, she will be driving him to his dad herself. Kapag mataas na ang tono ng boses ng kanyang ina, alam na ni Wicker ang kahihinatnan niya. Kaya naman ay sinunod na lang niya itong may inis at buntung-hininga.