🌺My Annoying Fiancee🌺

🌺Chapter 33.🌺

👉♥️Chapter 33♥️👈

((#Eulah_POV))

Nakatanggap kami ng tawag mula sa mga magulang namin.

Inimbitahan nila kami na kumain sa labas.

Wala kaming nagawa kundi ang sumipot sa family dinner.

Tama ang hinala ko, pag uusapan nila ang tungkol sa magiging kasal.

Tahimik lang akong habang pinapakinggan sila.

Ang totoo nyan ayaw ko talagang makasal kay Ethan.

Pero kung hindi ako papayag baka hindi na ako maka apak pa sa pamamahay na ni Yaya Dorie.

Yun lang ang naiwang ala ala ni Yaya Dorie. .

Gusto kong tumira sa bahay na iyon, Dahil ramdam ko na binabantayan parin ako ni Yaya Dorie.

Pumayag ako sa kasal para lang manatili sa bahay na iyon..

Pero pansin ko ang katahimikan ni Ethan. Dismayado sya kaya hindi maipinta ang mukha nya.

Matapos ang family dinner ay nauna nang umowi ang mga magulang namin.

Naiwan lang kami sa lugar na iyon.

Pariho kaming seryoso at tahimik pero si Ethan ang bumasag sa katahimikan.

"Talaga bang magpapakasal ka sa akin?" Seryoso nyang tanong.

"Oo. Sigurado na ako sa disisyon ko. Magpapakasal ako sayo."

Kita kong dismayado sya ulit.

" Alam kong ini inis mo lang ako. Alam ko rin na, ayaw mong makasal sa akin. Tutulongan kira para hindi matuloy ang kasal." Seryoso nyang sabi sa akin

dispirado syang tulongan ako wag lang matuloy ang kasal.

"wala akong balak na tumakas ulit. " Paglilinaw ko sa kanya.

Disidido talaga ako na makasal sa knya.

"At bakit naman!" Galit nyang sabi na ikinagulat ko naman

"Ganito nalang pagkasal na tayo at ibibili kita ng bahay. Kunwari doon tayo titira. Pero mag isa ka lang titira doon. O diba maganda ang plano ko. Sasaya pa buhay mo doon sa apartment na ibibili ko sayo. " Pamimilit ni Ethan.

"Sa tingin mo mapapaalis mo ako sa bahay na iyon. Pasensya kana wala akong balak na umalis. Mananatili ako sa bahay na iyon."

Kita ko ang pagka inis nya.

"ibibili nanga kita ng magandang bahay. . Tapos ayaw mo parin." Naiinis nyang sabi

"Hindi ako aalis sa bahay na iyon. Kahit anong gawin mo. Maliwanag!" Sabe ko naman sa kanya

Inis syang tumayo at umalis na sa lugar na iyon.

Naiwan lang ako. Sinadya ko talagang magpa iwan.

Gusto ko monang mapag isa.

Nalalapit na ang aming kasal kaya naging busy naman kami sa pagbili ng gown.

Ibininta ko kasi ang gown ko sa maliit na halaga kaya nagpasukat ako ulit ng bagong Gown.

Kinakabahan ako sa bawat araw na dumadaan.

Isang araw nalang kasal na namin ni Ethan.

Ganon parin si Ethan.

Laging mainit ang ulo tuwing nakikita nya ako.

Madalas din syang wala sa bahay hindi ko alam kong saan sya nagpapalipas ng gabi.