CLASS A room 2/4

Experimental 001

Naglaho na parang bula. Tila isang hangin na namamahay sa isang silid. Hindi nakikita pero nakamamatay.

'UNANG PANG HULI'

Isang buhay kapalit ng mahabang tiisin.

Max.

Neon.

Niel.

Axel.

'Potensyal tungo sa kalakasan o potensyal tungo sa kamatayan?'.

We're now here no one can come back- no one can stop.....are you ready to take your risk?.
______________

Afraid. Rage. Fear. Happy.

Malawak. Maliwanag ang paligid. Kulay pula ang ilaw na tila ba dugo ang ibig sabihin. Nakatatakot pero dapat nga bang magbigay ng emosyon sa pangyayaring ito?.

We can't even trust our emotion nor our fear's.

Pormal lang akong nakahiga habang pikit ang mga mata, ramdam ko ang hapdi sa pagitan ng dalawang kamay ko. Taling bakal na bumabaon sa mga kamay ko.

Kakatwang sabihin ngunit normal ang pangyayaring ito para sa akin. Tatlong taon higit ang pamamalagi ko rito ngunit ito ang unang taon na mararanasan ko ang bagay na papatay sa kamatayan ko.

I'm Niel i am the Synesthete.

"Still alive" tila natutuwa pang ani ni Neon.

Max. Neon. Axel. Niel. Sa aming apat ay mas marami ang mga kadenang nakalagay sa katawan ni Neon, habang si Max ang may iilang kadena lang.

"Hindi ka ba natatakot?" Mausisang tanong ni Axel sa akin.

'I am'.

"I'm Niel" mayabang kong sagot.

"I can't trust anyone even my self" dagdag ko pa.

'Kalaban ko ang sarili ko kaya paanong magtitiwala ako rito?'.

Tatlo sa amin ang gising na pero si Max ay mahimbing pa rin ang pag tulog, tila nasa isang tahimik at malayang panaginip.

"Kapag namatay ako sa numerong ito, hanapin niyo si Thana. Siya ang una nyong pangalagaan" naging pormal at seryoso ang pananalita ni Neon ng mag umpisa ang paghigpit ng mga bakal.

"Nakakadiri ang tono ng pananalita mo" biro ko.

Neon is an immortal. He can't feel pain. He's painless. But he can die.

Parang isang kryptonite ang mga nakapaligid sa amin. Kahinaan namin ang araw na ito. Walang potensyal at pare parehas na kontrolado ng emosyon. Kusang nagdilim ang paligid namin at ramdam ko ang pagpasok ng iilan.

We're not afraid.

Pare parehas kaming napamulat ng marinig ang nakakarinding boses ni Madame Bovary.

"Save or Die" tumawa siya na para bang isang demonyo bago umikot ang mga tali sa kamay namin at iikot kami nito patayo.

Cain.

Thana.

Jaxon.

Blake.

Katulad sa amin pare parehas silang nakalambitin. Nakagitna si Jaxon at lahat sila ay walang malay.

"Bakit kaya hindi nalang ako ang unahin mo?" Mapang hamon ngunit seryosong sabi ni Neon.

"Hindi mo pa oras. Hayaan mong gabayan kita tungo sa asupreng nais mo" sagot ni Madame Bovary.

Kusang natahimik si Neon at ipinukaw ang mata sa apat. Katulad sa kanila, si Max ay hindi pa rin nagigising.

'Isang buhay handog sa pito'.

Nagsisimula pa lang ngunit patayan na agad ang paumpisa. Paano kaya kung nagkataong nandito si Huri. She can break anything, mapapadali ang galaw namin kung sakaling nandito pa si Huri.

"Kayo ang desisyon, hawak niyo ang buhay ng kasamahan niyo" seryosong ani ni Madame Bovary.

I'm not afraid to die but I'm afraid to kill.

_____________

Nahati sa tatlo ang kwarto. Nasa iisang kwarto silang lahat ngunit magkakaiba ng gilid, tanging ang pwesto lang ng mga walang malay ang magkakasama.

Botohan tungo sa kamatayan-Unang litis.

"Walang boboto. Tigilan nyo ang pag iisip" malakas na ani ni Neon ngunit hindi sya rinig ng mga kasamahan. Tanging sa mga gilid lang ng parte niya natatama ang sinabi.

'NoboDIES.'

"Nasa unang numero pa lang, pero parang mawawalan na agad ako ng hininga" ani ni Axel na balisa sa parte niya.

'Emotion.'

"Voted" tila isang magandang musika sa tenga ng ginang ang sinabi ng binata.

'3 of 9'.

"Nagkamali kayong isipin na iisa ang mga parte niyo" mala demonyong ani ng ginang.

Ilang minuto pa ang lumipas ay balisa pa rin ang mga studyante na nasa iisang kwarto. Nagdadalawang isip--ang isa ay tama ang isa ay parehas na mali. Hindi demonyo ang kalaban nila... Sarili.

Minutong muli ang lumipas ay lumuwag ang mga kadenang nakatali sa kanila. Natapos ang botohan..at may matatapos din na buhay.

Mabigat ang loob ng bawat isa, pero ang emosyon ni Neon ay tila ba kampante. Inakalang narinig ng kasamahan niya ang ninais niyang sabihin kanina.

Nawala ang mga pader na nakapagpahiwalay sa kwarto. Lahat sila ay nakatitig lamang sa mga kasamahan nilang wala pa ring malay.

"Max, buhay ka na" ani ni Niel ng makitang tulalang nakamasid ang kaibigan nilang nasa isang malawak na panaginip.

"It's Huri" mabigat ang paghinga ni Max ng sabihin ang bagay na 'yan.

Naguguluhan siyang tiningnan ng mga kasamahan niya, ngunit hindi niya magawang sabihin ang nais niyang ipagbatid. Konklusyon, Konklusyon, Kamatayan.

"Out."

Tila naging isang banta sa kanilang lahat ang ani ng ginang. Pare parehas na kaba ang naramdaman nila na tila nagiging isa ang naiisip nila.

"Ako. Ako ang unahin mo" ani ni Neon segundo bago maligo sa sariwang dugo.

Nawalan ng presensya ang lahat, pare parehas silang hindi makagalaw, miski ang pagsasalita ay naging limita. Huli na ang lahat, ngunit mahalaga ang oras.

"Blake."

>>Don't forget to vote, comment, and share<<😚