maNga Evi

Bölüm 1:Taşınma

Yağmur'un ağzından*

Yüksek bir sesle uyandım. Birkaç saniye ne olduğunu anlamadım,sonra otobüsün tümseğe takıldığını fark ettim. Benim dışımda kimse uyanmamıştı. Camdan dışarı baktım. Çoktan karanlık bastırmıştı. O sırada Özgürün de uyandığını gördüm. Birkaç saniye boyunca bana baktı,çok uykuluydu. Zaten birkaç saniye sonra gözlerini kapatıp geri uykuya daldı. 

Ses çıkardığım için onu uyandırdığımı düşündüm. Daha dikkatli hareket etmeye başladım. Çantamdan bir şişe su aldım. O sırada da düşündüm,acaba yolculuğumuzun sonunda amacımıza ulaşabilecek miydik? Albüm çıkacak mıydı,yoksa başarısız mı olacaktık? Kafam allak bullaktı. İstanbula gelmemizin doğru bir karar olduğundan bile emin değildim.

Hava hafif hafif aydınlanmaya başlıyordu. Saate baktım,05.34'dü. Bu saatten sonra uyuyabileceğimi düşünmüyordum. Sonra kolumda bir şey hissettim. Bir an irkildim,sonra o şeyin Fermanın eli olduğunu fark ettim.

Ferman-İyi misin?

Yağmur-İyiyim evet. Neden sordun ki?.

Ferman-Çok endişeli görünüyordun da.

Yağmur-Endişeliyim aslında. İstanbula geldik gelmesine de,kalacak yerimiz yok ki. Hem ya başaramazsak. Albüm çıkmazsa ne olacak? Tüm bu yolu boşuna gelmiş olacağız. Daima maNga'nın iyi bir yerlere geleceğini düşündüm ama son zamanlarda olan herşey bu inancımın azalmasına neden oldu. 

Ferman-Endişelenmekte çok haklısın ama bu kadar karamsar da olma. 

Yağmur-Haklısın. Fazla karamsar davranıyorum. 

Ferman-Farkında olduğuna sevindim. Bu arada,saat daha çok erken. Yolculuğun bitmesine de az kaldı. Bence biraz uyumalısın.

Yağmur-Baş ağrımdan uyuyamıyorum ki.

Ferman-Eh,ben uyuyacağım. Çünkü çok yorgunum. Sende uyumaya çalış.

Yağmur-Tamam. İyi geceler.

Ferman-İyi geceler.

Ferman tekrar sırtını koltuğa yasladı ve gözlerini kapattı. Ben de uyumaya çalıştım,fakat bir türlü uyuyamıyordum. En sonunda çantamdan walkman'i çıkarıp müzik dinlemeye başladım. 

********************

Ferman'ın ağzından*

Bir anda birinin beni dürtmesiyle uyandım. Özgür beni uyandırmaya çalışıyordu.

Ferman-Daha kibar uyandırabilirdin bence beni.

Özgür-Öyle uyanacaktın sanki.

Ferman-Herneyse. Geldik sanırım.

Özgür- Evet,geldik. 

Ferman-Tamam çıkın siz geliyorum.

Çantaları aldım ve otobüsten çıktım. Boynum ağrıyordu. Gerçi otobüs yolculuğundan sonra ne bekliyordum ki? Bir süre diğerlerinin nerede olduğunu bulamadım,sonra Efe'yi gördüm.

Ferman-Efe diğerleri nedere?

Efe-Şurdalar işte,ben de seni aramaya geliyordum.

Ferman-Anlaşıldı. Nerede kalacağız acaba?

Efe-Arkadaşım Cihan'ın evinde. Ona durumu açıkladım,seve seve bizi ağırlayacağını söyledi.

Ferman-Güzel. Sokakta yatmak istemezdim açıkçası.

Efe-Bende.

Bir süre sonra diğerlerinin yanına vardık. Dolmuşa binip Efe'nin arkadaşının evinde gittik. Cihan iyi biriydi. Hoşlanmıştım ondan. Efeyle arkadaş olmaları şaşırtıcı değildi.