maNga Evi

Bölüm 3:Uykusuzluk

Yağmur'un Ağzından*

******************

Gözlerimi yavaşça araladım,hava daha aydınlanmamıştı. Çok yorgun hissediyordum,yine de kendimi zorlayıp yataktan çıktım. Uyuduğum odada Fermanla birlikte kalıyordum. Uyanmasını istemediğim için ışığı yakmadım. El yordamıyla odadan çıktım. Mutfağa gidip bir bardak su içtim.

İstanbula geldiğimizden beri birşeyler yanlış gidiyordu. En azından kafamın içinde. Bitmeyen baş ağrım herşeyi daha da berbat ediyordu. Hissettiğim bu anlaşılmaz duyguyu kimseyle paylaşmamıştım. ''Diğerlerinin benim baş ağrımdan daha önemli işleri vardır'' diye düşünüyordum.

Başımı ellerimin arasına aldım,İstanbulu dinledim. Yoldan geçen arabalar,alt kattaki komşunun bebeği,hep alışık olduğum seslerdi aslında. Fakat hiç dikkatle dinlememiştim. Düşündüm,düşündüm,düşündüm... O bebeğe bakan annenin tüm o emeğini düşündüm,arabaların şoförlerini düşündüm. Bu şehirde herşey o kadar karmaşıktı ki. Karmaşık ve hızlı. 

Ellerimi yüzümden çektim,ayağa kalktım. Salona gitim. Işığı yaktım ve masanın üzerindeki kitabı alıp okumaya başladım. Bir süre okuduktan sonra ayak sesleri duymaya başladım. Bir süre sonra odaya Ferman girdi. 

Ferman-Napıyorsun?

Yağmur-Oturuyorum. Sen de bana katılabilirsin istersen.

Ferman-Çok isterim.

Ferman endişeli gözlerle beni süzdü,birşeylerden şüpheleniyor gibiydi. 

Ferman-Bu saatte neden uyumadın?

Yağmur-Uyanık olan tek kişi ben değilim ki. Sen de uyanmışsın.

Ferman-Ben senin sesinden uyandım.

Yağmur-Şeyy...Üzgünüm. Seni uyandırmak istemezdim.

Ferman-Önemli değil. Zaten bir süredir seninle konuşmak istiyorum. 

Yağmur-Neden?

Ferman-Bir süredir garip davranıyorsun. Eğer kafanı karıştıran birşeyler varsa bana anlat lütfen.

Yağmur-Artık saklamayacağım. İstanbula geldiğimizden beri doğru düzgün uyuyamıyorum bile.

Ferman'ın yüzünü hüzünlü bir ifade kapladı. 

Ferman'ın Ağzından*

*******************

Yağmur'un dediği şey beni daha da endişelendirmişti. 

Ferman-Neden?

Yağmur-Stres yüzünden olduğunu düşünüyorum. Herşeyi fazla kafaya takıyorum.

Ferman-Bunu yapmamalısın.

Yağmur-Biliyorum. Pek başaramıyorum malesef.

Ferman-Bak hepimiz yaşıyoruz bunları. Bu yüzden bunu bizimle paylaşman birbirimize destek olmamız açısından yararlı olur. Hem bu hepimizin daha güvende hissetmesine sebep olur.

Yağmur-Haklısın. Benim sorunum o işte. Zaten çok konuşan birisi değilim,böyle şeyleri anlatmakta çok zorlanıyorum.

Ferman-Bu çok nor-

Yağmur-Orada birisi mi var?

Ferman-Ne?

Yağmur eliyle sessiz olmamı işaret etti. Eliyle mutfağa doğru giden kapıyı işaret etti. Oraya doğru baktım ama kimse yoktu.

Ferman-Yağmur orada kimse yok.

Yağmur-Yahu gördüm oradaydı.

Ferman-Tamam kontrol edeceğim.