maNga Evi

Bölüm 6:მე დავკარგე ჩემი მარმარილოები

Yağmur'un Ağzından*

******************************

Gözlerim kararmıştı,hiçbirşey göremiyordum. Kulaklarımda yankılanan sesin kimin olduğunu çözmeye çalışıyordum. Bir anda tenime değen bir eli hissettim. Canım çok yanıyordu. Neden yaptığımdan emin değildim aslında. O bıçak tenime deydiği anda gelen kan kokusu huzur vericiydi,fakat sonrası berbattı. Sedyeye yatırıldığımı hissettim. Sesler devam ediyordu. Bir süre sonra tüm bilincim kayboldu. 

Birkaç dakika sonra,belki de saattir,gün de olabilir. Beyaz bir odada gözlerimi açtım. Ferman,Özgür,Efe ve Cem yatağımın yanındaki koltuklarda oturuyordu. Yatağın diğer ucunda Kalihora oturuyordu. Ona odaklandım. Avucuna bakıyordu. İçimden konuşarak ona sordum. 

Yağmur-Ne oldu?

Kalihora bana hüzünle baktı. Avucunu işaret ederek konuştu.

Kalihora-მე დავკარგე ჩემი მარმარილოები

Onu hiçbirzaman anlamıyordum. Başka bir dilde konuşuyordu sonuçta. 

Cem-İyi misin?

Cevap veremdim. Konuşmamamın asıl nedeni gücüm,yüzüm,umudum, hiçbirşeyimin olmamasıydı. Bana deliymişim gibi baktılar. Deliydim zaten. Yavaş yavaş beynim çürüyordu. Onlar da bunun farkındaydı. 

Cem-Konuşmayacak mısın?

Tepki vermedim. Konuşmadım,hareket etmedim. Hiçbirşey yapmak istemiyordum. Sadece durmak istiyordum. Hiçbirşey yapmadan durmak. İstersem kolaylıkla yapabilirdim. Fakat buna gerek yoktu. 

Ferman-Konuş lütfen.

Ona bakmadım. Hiçbirini görmek istemiyordum. Yanlız kalmak istiyordum. O anda çok sinirlendim. Ferman'a yumruk atmak istedim,fakat yapmadım. Ellerime baktım,yara içindeydi. Ne yapmıştım ben? Hatırlamaya çalıştım,başaramadım. Hiçbirşeyi başaramıyordum. Ölmeyi başarabilir miydim acaba? Sanmıyordum. Hiçbirşeye cesaretim yoktu ki. Sonra aklıma albüm kayıtları geldi. Benim yüzümden aksayıp duruyordu. Ben gitsem,yeni bir gitarist bulsalar, albüm kayıtları devam etse,ben tüm dünyadan silinsem,herşey daha güzel olur.

Cem-Konuşamıyor musun yoksa?

Aslında konuşabiliyordum. İstesem şarkı bile söylerdim. Fakat gerek yoktu. Hiç hareket etmedim. Sonra gözlerimi kapattım. Tüm duyularımı kapatmak istedim. Kulaklarım duymasın istedim. Fakat duyuyordum. Bunu kendi isteğimle gerçekleştiremezdim. Keşke gerçekleştirebilsem,fakat bunu yapamazdım. Ben bunu düşünürken bir anda yüksek bir çığlık duydum. Korkudan ellerimi kulaklarıma bastırdım ama ses düzeyi değişmedi. Bu kimin çığlığıydı? 

Bacaklarımı da kendime doğru çektim. Yavaşça gözyaşlarım akmaya başladı. O çığlık içimi o kadar acıtıyordu ki. O sırada sırtımda bir el hissettim. Yavaşça kafamı kaldırdım,Ferman korkuyla bana bakıyordu. 

Cem-Doktoru çağırsanıza!

Kafamı geri eydim. Ayak sesleri duyuyordum,fakat çığlığın altında neredeyse duyulmuyordu. Birkaç dakika sonra içeri birinin girdiğini duydum. Koluma giren bir iğnenin acısını hissettim,bir süre sonra bilincimi yitirdim.

Uyandığımda etrafta hiç ses yoktu. Gözlerimi açmadım,korktum. Sağ elimle örtüyü sıktım,neden yaptığımı hiç bilmiyordum. Uyandığımı birilerine fark ettirmek içindi belkide. O sırada diğerlerinin konuşmalarına kulak misafiri oldum.

Efe-Yağmur deliriyor.

Ferman-Hayır,yani normal olmadığını kabul ediyorum ama onun bu durumu da düzeltilebilir.