Gizemli Akademi

Bölüm 9 Baba!?

Abim ablam ben ve Joseph çember oluşacak şekilde durduk. Çıkan görüntüyle sok olmuştuk ancak açılmıyordu. O an akıma gelen fikirle kolyelerimizin üstünde yazan değişik dildeki yazıya baktım hepimizinkinde farklı yazıyordu. Çemberin başı bendim benimkinde birbirinden ayrı iki cümle vardı diğerlerinin aksine. İlk cümleyi söyledim Joseph devam etti. Sonra ablam söyledi peşine abim devam etti. Ve ben yazan ikinci cümleyi söyledim bir yandan kolyelerimizi okşuyorduk. Bir anda çıkan görüntüye bakakaldım. Babamın görüntüsü hepimizi şoka uğrattı. Babamı hatırlamıyordum. Joseph 4 yaşındayken göreve gitmişti. Hayal meyal aklımdaydı. Ama annem hep babamıza benzediğimizi söylerdi. Çünkü saçımız gözlerimizin rengi benziyordu. Babam gülümsedi.

"Kardeşler kendini sonunda bulmuş ha. Birbirinizi bulacağınızı biliyordum. Kolyeyi çözen Zo'ydu degil mi? Başka kimsenin aklına boyle birşey gelmezdi. Çünkü Joseph bunu 40 yıl düşünse çözemez. Sana salak demiyorum oğlum alınma. Allison bu kadar hayalperest degil olaylar karşısında fazla olgun aklına gelmez. Tyler'da öyle. Bunu çözecek zekaya sahip tek kişi Zoey. Bu farkı olayları çözme konusunda onu hepinizden üstün kılıyor. Hesapta abi olmamasına rağmen büyük ihtimalle siz söylemeden kendisi anladı. Yangın olayı ablası ortaya çıkana kadar beyninin bir köşesinde saklı kaldı. Siz onu oradan uzaklaştırmak isterken o etrafı inceliyordu ayrıntıları herşeyi kazıdı hafızasına ama ölüm olayı onu çok etkilediği için farketmedi. Ablasına dair izler bulmaya başladığında olaylar parça parça aklında canlandı. Ve bu olayı çözdü."dedi babam ve annemle aynı anda

"Babasının kızı" dediler. Babam devam etti.

"Sizin pesinizdeki adam beni öldü sanıyor dünden beri ama ölmedim. Benim yaşadığımı anlamaması için saklanıyorum. Belkide siz bu notu izliyene kadar ölmüş bile olabilirim. Kim bilir belkide karşınıza fırlarım bir anda tabi o adam yok olana kadar ortaya çıkamam. Ama yaşadığımı anlayın diye size çeşitli mesajlar yollayabilirim veya karşınıza çıkarım sonra tekrar kaybolurum. Sizi seviyorum. Karıcığım sen hep kalbimdesin ve karıcığım lafından nefret edersin bende hep söylerim. Ve unutmadan Zo'koş! hayallerinin peşinden git ve sakın arkadan bakma yoksa direğe toslarsın. Sakın yalnız kalma yoksa yalnızlığında kaybolursun kızım' Joseph sende sakın alınma zamanı geldiğinde sanada bir sözüm olur. Ve abinede Allison zaten çoktan sözünü aldı. Hoşçakalın'' dedi ve ışık kayboldu. Bu da neydi böyle hepimiz şok olmuştuk. Ne yapacağımızı bilemiyorduk.

J"Yaşanmamış olayları bile tahmin etti. Babama bak be''

Allison''Ben hâlâ olayın şokundayım''

Tyler"ne oldu az önce''

'' bende anlasam bi Tyler''

Tyler" Tyler değil abi diyeceksin''

Annem''Geçen seneye kadar bana bile anne demiyordu. Milletin ılk söylediği kelime anne olur bizimki abla dedi. Anne demeye geçen senenin sonuna doğru başladı. Neden diye sorduğumda kocasız annemi olurmuş dedi.''

Zach" küçükken ne diyordu?''

Annem" dili pek dönmüyordu ama toca tarı olmatan tarı diyordu. Ablası sağolsun bir sene sonra latince olarak demeye başladı!''dedi ufak bir sinirle bunu söyleyince Zach gülmeye başladı.

Allison" ama ne yapayım çok masum bakıyordu kıyamadım yaa''

Zach"Hee sonra o masum bakışların altından ne canavar çıktı.'' Şimdi daha çok gülüyordu. Te Allah'ım ya

''Ne gülüyorsun be ayı mı oynuyor karşında''

Zach" büyüksün abla"dedi nerden ciddileşip sonra tekrar gülmeye başladı. Ayagimdaki ayakkabıyı alıp kafasına fırlattım. Tam 90'lık atış kacsada kaçışını hesaplamıştım. Ah ben ve üstün zekam yok mu? Çok mutevaziyimdir.

Zach"Aov kafam"dedi ve geri fırlattı. Hemen kaçtım. Sıyırdı kafamı ayakkabıyı ayağıma giydim. Zach'e dil çıkardım. O da gördü.

Zach" sen şimdi görürsün dedi ve beni kovalamaya başladı. Bende hemen çığlık attım ve kaçmaya başladım. Tazı gibi koşuyorum Zach'te hızlıymış lan okulu 8 tur koştuk. Annemler camdan bizi izliyorlardı. Hem gülüyor hem koşuyorduk. Mutluydum. Yavaşlamıştık ama hâlâ kosuyorduk gıcıklık olsun diye pat durdum. O da bana carpcaktı son anda yön değiştirdi. ama ağaca çarptı bu seferde. Gülmekten yerlere yattım. O da yattı yere ama yüzünü tutuyordu. Merak ettim hemen gülmemi durdurdum. Yavaşça yanına yaklaştım. Yüzündeki elini yavaşça çektim. Yanağını morartmış vah canım elimi hafifçe yanağına dokundurdum. Yüzünü buruşturunca elimi çektim. O sırada ilerideki şu birikintisinden abimin yansımasını gördüm. Camdan kollarını birleştirmiş bize bakıyordu. Ne olur ne olmaz diye geri çekildim. Sonuçta abi ne yapacağı belli olmaz. Zach'e gözümle camı işaret ettim. Hemen anladı. O da hafif öksürüp yattığı yerde oturur pozisyona geldi. Fark ettirmese de gerilmişti. Bu durum kıkırdamama yol açtı. Ben gülünce o da gülümsedi. 

Zach"Ormana doğru yürüyelim mi?''

''Olur'' dedim ve ormana girdik. Bir günde ne olaylar yaşamıştım. Hem ablama kavuşmuş abimi bulmuş hem de babamın bize mesajını izlemiştim. Babam bana inanıyordu. Sanırım ne yaparsam yapayım güvenecekti bana.

''Küçükken yaramazlık yaptığım da annem hep' babasının kızı ne olacak derdi. Hâlâ da diyor."

"Çünkü öylesin küçük bukalemun'' dedi biri başımı kaldırdığımda ileride birini gördüm yüzü görünmüyordu. Siyah kıyafetler giymişti. Başını kaldırdığında ortaya çıkan görüntüyle şok oldum. Ancak o hemen ormana kaçtı.

''Baba!?''
Multide Allison var :)))))