GAP LİFE

10.BÖLÜM

Gönderen: Yaren

O okulda Göktuğ okuyor Derin.

Gönderilen: Yaren

Mesajını biraz daha önce gönderseydin daha iyi olurdu aslında. Daha demin çarpıştık kendisiyle...

Yarenin attığı yeni mesajı gram umursamadan telefonu sessize aldım ve cebime attım. Okulun içine girdiğimde burnuma dolan ağır lavanta kokusu beni istemsizce gülümsetti. Her duvarda ayrı bir pano;  öğrencilerin aldığı plaketler, okulun aldığı plaketler ve bolca resim vardı. Tebessüm ederek baktığım resimlerin ardından yüzümü önümdeki iki yol ayrımı merdivene çevirdim. Sağdaki merdivenleri birer birer çıktıktan sonra önüme çıkan kantine girdim. Kantinci ablaya, müdürü sorduğumda tarif ettiği yere geldim. Kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde karşımda siyah takım elbiseli siyah saçlarının arasında beyazlıklar olan hafif sakallı yakışıklı bir orta yaşlı adam büyük deri koltuğunda oturuyordu. Yalandan boğazımı temizlediğimde dizüstü bilgisayarından başını kaldırıp bana baktı ve tebessüm etti ve yerinden kalktı.

"Merhaba küçük bayan sen Derin olmalısın?"

"Evet. Şey... sınıfımı öğrenmeye gelmiştim?"

"Ah tabii. Gel, şuradan." 

Beni nazikçe sırtımdan itip kapıya açtı. Uzun bir koridor yürüdükten sonra bir sınıfın önünde durduk. Sınıfın isminin yazdığı tabelaya baktığımda 11/C yazıyordu. Eski okulumun şubesiyle aynı. Eski okulumu özledim şimdi diye düşünürken kapıyı müdürümüz açtı ve beni sırtımdan içeri sürükledi. Sınıfa baktığımda tüm yüzler beni inceliyordu bazı erkeklerin gözü bacağımda takılı kalıyordu hatta ve ben bu sırada yüzümün feci kızardığına emindim. Ardından okul müdürümüz söz aldı.

"Tuğba, Derin okulumuzun yeni öğrencisi." adının  Tuğba olduğunu öğrendiğim öğretmen yanıma gelip kolunu omzuma attı.

"Pekii Veysel Bey. Ben bu küçük hanımı arkadaşları ile tanıştırayım."

"Teşekkürler, Tuğba. İyi dersler çocuklar."

Umursamayan sınıf öğrencileri telefonlarıyla oynarken bazı inekler de 'sağolun hocam' gibisinden şeyler söylüyordu. Tuğba hoca elini omzumdan çekip "Boş bulduğun bir sıraya oturabilirsin Derin."

"Peki teşekkürler." diyerek sıraların ortasından ilerledim ve tek boş bulduğum yer yakışıklı bir çocuğun yanıydı. Oturduktan sonra arka cebimdeki popomu rahatsızeden telefonumu elime aldım ve kilidini açtım. Yarenin komik mesajlarına gülerken Tuğba Hoca "Derin, bize kendini tanıtır mısın?" dedi.

"Ah! Tabii." boğazımı temizledim ve kimseyle göz teması kurmamak amacıyla gözlerimi, elimde salladığım telefonuma çevirdim.

"Derin Gürsoy. Antalyalıyım. İstanbulda oturuyorum." ardından gözlerimi Tuğba hocaya çevirdim.

"Devam et?"

"Başka öğrenmek istediğiniz  bir şey varsa, siz sorun hocam. Ben cevaplayayım?"

"Imm.. geçen dönemki matematik ortalaman kaç? Birde okulundan ne sebep ile ayrıldın? Özel değilse öğrenmek isterim?"

"93 ve devamsızlıktan okuldan atıldım." buruk ve sıkılmış bir ifade ile öğretmene bakıyordum.

"Derslerin iyi yani?"

"Hayır, sadece matamatiğim iyi."

"Anladım Derin. Teşekkür ederim, oturabilirsin." başımı aşağı-yukarı salladıktan sonra ne zaman beri tuttuğum nefesimi dışarı verdim sesli bir şekilde. Tam yerime oturacakken yerimin dolu olduğunu fark ettim sıradan çıkıp yerime baktım. Bir de ne göreyim! Yerimde oturan; o yakışıklı ve kendini beğenmişe  benzeyen çocuk. Bana bakıp otuziki diş sırıtıyor.

 Çocuğa katil bakışlarımı attıktan sonra aramızda uzun bir bakışma süreci geçti. Ve ardından dayanamayıp "Kalkmannı bekliyorum?"

Yüzündeki o alt edilemez sırıtış bir çırpıda yok oldu ve "Yanıma geç." dedi. O kadar soğukkanlıydı ki bunu derken.

Biraz düşündüm. Sıramız cam kenarında olduğundan arkadan dolanma ihtimalim yoktu. "Kalkarsan yanına geçeceğim?"

Ve gene yüzünde o adi sırıtış belli oldu "Önümden geçebilirsin?"

Şu çocuğun sırıtışını bir defa daha görmemek için ayaklandım. Bir iki adım attıktan sonra çocuğun tam dibindeydim iki adım daha atsam yerime oturacaktım. Ve salak ben bir adımı yavaş yavaş attığımdan çocukla üst üste gelmiş vaziyette olduk. Zaten ne olduysa o zaman oldu...