Dirty Little Secret | chanbaek

Bölüm 14 : #sessizliksonrasıfırtına

-Bu iğrenç yer de neresi?
-Burası gerçeklik.

civcivlerinefendisi en büyük destekçilerimden birisin ❤️
-

"Baekhyun parti yapıyor dediklerinde inanamamıştım ama gerçekmiş." Hyunjin etrafa baka baka yanımıza geldiğinde ellerimin titrediğini hissediyordum. Burada ne işi vardı? Kim söylemişti?

Sorumu benim yerime Chanyeol sordu. "Neden buradasın?"

"Sen Baekhyun'un avukatı mısın? Yani bu aralar çok beraber takılıyorsunuz. Bir de savunmalar falan." Hyunjin bana döndü. "Güçlü kuvvetli birisini seçmişsin. Tabi işine gelen şeyler olunca zeki hamleler yaparsın."

"Defol git Hyunjin. Seni buraya davet etmedim ben. Sadece kendi arkadaşlarımla aramızda bir parti bu."

"Arkadaşların mı?" Kahkaha atmaya başlayınca kaşlarımı çattım. Neye gülüyordu şimdi bu? "Senin arkadaşın mı var? Eminim bu insanları da buraya silah zoruyla getirmişsindir. Her neyse. Ben de böyle sıkıcı bir parti olacağını düşündüğüm için okuldaki herkesi çağırdım."

Herkes kelimesini bastırışı içimdeki alevi daha da körüklüyordu. "Sen ne hakla böyle bir şey yaparsın?" diye bağırdım kendime engel olamayarak. "Kendi kendimize eğlenmek istedik ve sen buna mani oluyorsun! Siktirip git buradan!"

"Ooo Baekhyun'umuz büyümüş de küfür mü ediyormuş. Ben seni sinir etmek için her şeyi yaparım Baekhyun. Bunu sen de iyi biliyorsun. Aynı senin bir saniye bile düşünmeden benim kuyumu kazacağını bildiğim gibi." Yakasına yapışmak için adım attığım anda Chanyeol kolumdan tutup hareket etmemi engelledi.

"Siz ikiniz cidden midemi bulandırıyorsunuz. İkiniz yan yanayken ne kadar kötü olduğunuzu söyleyen oldu mu? Olmadıysa bu gerçeği söyleyen ilk kişi olmaktan gurur duyarım." Neden? Aklımdaki tek soru buydu. Güzel bir akşam geçiriyordum sonunda, bedeli bu muydu? Neden güzel bir şeyin ardından yüzlerce boktan şey gelmek zorundaydı?

İçeriye giren kişileri görünce gözlerim doldu. Gerçekten çağırmıştı, blöf falan değildi.

"Hyunjin arkadaşlarını al da git buradan," dedi Chanyeol benim aksime sakince. "Burası bizim için rezerve edildi. Git ve başka bir yerde eğlen."

"Ama bedava bir parti varken neden para harcayalım? Baekhyunnie'nin harcadığı paralar boşa gitmemeli."

"Göt herifin tekisin Hyunjin. Ve hep de öyle olacaksın," dedim. Kolumu Chanyeol'un tutuşundan kurtarıp hızla kafeden çıktım. Rüzgar yüzüme çarptığında hafiften ürperdim, dışarısı soğuktu. Gelen insan kalabalığının arasında yürüyen Changkyun'u görünce şaşırmıştım. Ama şu an buna kafa yoracak bir halim yoktu.

Kafeden nereye gittiğimi bilmiyordum. Sadece kafamı boşaltmaya ihtiyacım vardı.

Bir gün de olsa kendimi bırakmak istemiştim. Bir gün. Bir günlüğüne kendim olmak istemiştim. Bir günlüğüne o egoist, burnu havada insan olmayı bırakıp arkadaşlarımla eğlenmek istemiştim ama görüyordum ki hayatımda bunun için yer yoktu. Ben sürekli o maskenin ardında durmak zorundaydım. Çünkü sadece biraz bile kaldırsam canım acıyordu. Birileri kapattığım kale duvarlarımın ince boşluklarından içeri sızıp beni içten mahvediyordu.

Telefonum çalmaya başlayınca cebimden çıkarıp arayana baktım. Annemdi. Açmak istemiyordum. Bu gecenin daha da mahvolmasını istemiyordum. Ama açmazsam sonra daha kötü olacağını biliyordum. Bunun için cezalandırılacaktım. Bir iki ay para gelmeyecek demekti bu da. Konuşurken bir anda yere yığılmaktan korktuğum için kenarda duran bir ağacın altına oturdum. Ellerim titriyordu, telefonun ekranına doğru düzgün basamıyordum bile. Zar zor açtıktan sonra telefonu kulağıma götürdüm.