Bir süre sonra ayağa kalktım kolyeyi yerden aldım ve inceledim yılan motifli bir kolyeydi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kolyeyi cebime attım bu adamı öldürmek için yardıma ihtiyacım vardı. Aslında aziz bana yardım edebilir. Başka kim bana yardım edebilirki eve gitmek için taksi beklemeye başladım
(Bu serimde Cemre yüzden geriye saymıyor😥😥)
taksi beklerken bir adam yanıma geldi
X: Naber güzellik ne yapıyorsun burada
Ce: Sen kimsin
X: Sen benim kim olduğumu boşver
Ce: Bak başına bela almak istemezsin o yüzden nazikçe uyarıyorum seni siktir git buradan
Adam bana iyice yaklaşmaya başladı
Ce: Peki sen istedim bunu
Dizimle karnına bir tekme attım geriye savruldu sonra yakasından tutup kafasını arkamdaki sokak lambasına vurdum sonra sonrada yere attım
Ce: buda sana ders olsun bir daha kadınlara sulanma
Taksi geldi eve gittim kapıyı anahtarla açıp içeri girdim kardeşlerim uyuyordu onları uyandırmadan kendi odama gittim duş alıp üstümü giydim ve uyudum
Ertesi gün saat 9:46
Gözlerimi açtım hemen kalkıp duş aldım üstümü değiştirip salona gittim kardeşlerim uyuyorlardı sessizce yanlarından geçip mutfağa girdim Merve ile Yaren oradaydı onları bakıcı olarak tutmuştum onlarda dövüşmeyi biliyordu bu yüzden özellikle tutmuştum onları hatta ay sonunda onlara para vermek istediğimde bana dediler ki
M: Cemre saçmalama biz bu işi para için kabul etmedik
Ya: Aynen Cemre sen bizim arkadışımızsın
onlar ile lise de tanıştım tacize uğrayıp öğretmenimi bıçakladığımda bana birtek onlar destek oldu diğer herkez bana kâtil gözü ile bakıyordu ama onlar benim üzülmemek için herşeyi yaptı şimdi aynı evde yaşıyorduk onlara selam verdim
Ce:Günaydın kızlar
M:Günaydın Cemre
Ya:Hayırdır bu gün erkencisin
Ce: Önemli bir işim Var o yüzden
M: Yine mi aksiyon
Ce:Nereden bildin😉
M:Tahmin ettim diyelim
Ce :Her neyse ben gidiyorum çocuklara dikkat edin
Ya : Merak etme sen gözün arkada kalmasın
Tekrar odama çıktım kapıyı kapattım elbise dolabını yana ittirdim arkasındaki gizli odanın kapısını açtım ve içeri girdim önümde duran silah koleksiyonundan üzerinde "Aziz" yazan sniper'imi aldım belli olmasın diye gitar çantasının içine koydum. Sonra dışarıya çıkıp taksiye bindim evden çıkmadan önce kafes dövüşü tarihlerine bakmıştım bugün maç vardı karşılaşmalara baktım birkaç kişiden sonra o ismi gördüm "ZEHİR" saat 13:00'da "Sarmaşık" isminde birisiyle dövüşecekmiş. Kafes dövüşünün yapılacağı yere geldim. Ben geldiğimde kafes inmeye başlamıştı ama kalabalıktan bir şey göremiyordum daha net görünen bir yere gitmem gerekiyordu. Hakemin başla dediğini duydum henüz maçı izlemek için zamanım olduğunu sanıyordum. Boş bir alan gördüm oraya doğru ilerlerken seyirciler bağırmaya başladı herkez Zehir,Zehir,Zehir diye bağırıyordu nasıl ya daha kafes yeni indi. Hemen sonra hakemin ölmüş dediğini duydum ben daha oturamadan Cellat adamı öldürmüştü bile hemen dışarı çıktım yüksek bir binanın üzerine çıktım. Silahı çantamdan çıkarıp nişan aldım. Cellatın binadan çıktığını görünce namluyu ona doğru çevirip nişan aldım
Ce: şimdi sonun geldi özgür Deniz CELLAT
Parmağımı tetiğin üzerine koydum. Ama çekmedim çünki Cellatın etrafı imza almak isteyen insanlar ile doldu. Eğer ateş edersem başkası vurulabilir o yüzden biraz bekledim ama kalabalık dağılmadı birden bir silah sesi patladı ve ınsanlar kaçışmaya başladı. Cellat kıpırdamadan karşısındakine bakıyordu. Birisi Cellata silah doğrultmuştu. Ve ona bağırmaya başladı, biraz duyabimiştim. Sen benim babamı öldürdün tarzı şeyler söylüyordu. Ama Cellat hiç istifini bozmuyordu ölüm onu korkutmuyor gibiydi. Cellatı öldürmek üzereydi. Neden bilmiyorum ama içimde Cellatı koruma isteği doğdu. Silahı diğer adama doğru çevirip ateş ettim...
