O günleri hatırladıkça gülüyordum. Ama bu acı gerçekleri değiştirmez. Eğitimi tamamladım. Ve annemin katilini yani babam demeye bile utandığım o herifi öldürmeye gittim. Artık hem zengin hemde iyi bir dövüşçüydüm. Onu öldürdükten sonra rahat bir nefes aldım. Ama işlerim bitmemişti. Henüz öldürülecek çok insan var. Hepsini teker teker öldürdüm. Öldürdüğüm ilk kişiler. Büyük iş adamı Hakan solmaz ve karısıydı ve bunu onların çocuğunun gözleri önünde yapmıştım. Diğer iki çocukları. Beşikte uyuyorlardı. Çok masumdular o kız gözlerimin içine baktı. Gözlerindeki o korkuyu görmüştüm. Benden tüm ailesini öldürmem istenmişti ama yapamadım bu kadar acımasız olamazdım. Kız bana yalvarır gibi bakıyordu bir yandan ailesine baktı. Ailesinin yanına gitti. Ve onları izlemeye başladı. Sadece izledi, Sonra onlara kalmalarını söyledi "Anne baba uyanın lütfen niye uyuyorsunuz"kızı izlerken aklıma annemin öldüğü o an geldi. Hemen evden çıktım. Evden çıkmadan önce kızın ağlama seslerini duydum. Ve bunlar olurken ben sadece 11 yaşındaydım. O kızı ve kardeşlerini çok merak ediyordum. Annemin fotoğrafını kaldırıp vitrinin üzerine koydum. Sonra uyudum
Sabah saat 13:17
Uyanınca ilk iş olarak bir duş aldım ve kahvaltımı yaptım telefonumu açtım birkaç tane bildirim vardı kenara kaydırdım ve sildim bir tanesi silinmedi. Dikkatlice baktığımda mesajın Berke'den olduğunu gördüm açıp okudum
-- Naber kanka
-- İyiyim ne oldu
-- Hani şu barda gördüğümüz kızlar varya
-- Evet
-- Hani içlerinde sarışın biri vardı seninki
-- Benimki derken ne alaka oğlum gözüm daldı sadece
-- Herneyse bir trafik kazası geçirmiş hastaneye kaldırmışlar
-- Biliyorum noldu ki
-- Kızın sol baçağı felç kalmış
-- Ne!
-- Emniyet kemerinin demiri bacağına girince sinirleri mahvetmiş. Sonra sınır krizi geçirmiş ve kalbi durmuş
-- Nee!
--Vallaha kızın durumu baya kötü şimdi hepimiz hastanedeyiz sende gel bence
-- Tamam anladım kanka görüşürüz
-- Görüşürüz kanka
Telefonu cebime koydum arabama binip hastaneye gittim. Hastanenin önüne gelince danışmaya sordum ve oda numarasını öğrendim. 3. Kattaydı asansöre bindim ve üçüncü katta indim. Cemre'nin kaldığı odaya girdim. Berke Behzat ve kızlar oradaydı hepsi kafasını bana çevirdi.
Be: Hoşgeldin kanka
C: Hoşbuldum eee durumu nasıl
Ya: E nasıl olsun baya büyük bir olay geçirdi.
M: Kalbi durunca ödümüz patladı doktorlar gelip şok verdi. Sonunda nabzı tekrar normale döndü
Beh: Ucuz atlattı vallaha
C: Kızlar yapabileceğimiz birşeyler varsa yardım edelim
M: Yok sağolun sizide yorduk
C: hayırda benim acilen gitmem gerekiyor maçım var
Ya: Futbol maçımı?
M: Yoksa basketbolmu?
C: Kafes dövüşü
M/Ya: Nee!
C:Evet ben kafes dövüşçüsüyüm belki adımı veya lakabımı duymuşsunuzdur ZEHİR!
Ya:Hiii Zehir senmisin seni duymuştum arkadaşlarım sana deli oluyorlar her yerde sürekli senden bahsediyorlar her maçını mutlaka seyrediyorlar. Kaya ile yaptığın maçı iki gün boyunca anlattılar. Lütfen imza verirmisin arkadaşlarıma götürmem gerekiyorda
C: Tamam kaç tane?
Ya: Eee... bi yirmi sekiz tane falan gerekiyor
C: Yirmi sekizmi ? Sanırım arkadaşlarının hepsi benim hayranım
M: Aslında birazınıda Ceren'i delirtmek için yapıyor
C: Cerenmi? O kim
Ya: Ya manyağı teki işte sürekli bizimle uğraşıyor
C: Her neyse başlayalım o zaman
İmza işlerini bitirdim kapıdan çıkacaktımki
Ya: Bir dakika!
C: Ne oldu ?
Ya: Son bir fotoğraf çekip story ye alabilirmiyim
C: Hhhh! Tamam ama çabuk olalım
Fotoğraf çekindik Yaren fotoğrafı instagramda atıp bana teşekkür etti kapıdan çıktım ve yürümeye başladım. Kadının biri beni gördü
X: Hiii! Zehir bu
Herkez benim olduğum tarafa baktı. Büyük bir kalabalık vardı. Bir kaç saniye insanlarla bakışından sonra
X:ZEHİİİR!!!!!
C: Şimdi s*çtık işte
