Believe Me |Jinsoo

seven

İnsanlar neden insanlara acı vermek istiyor? Dünyada yeterince acı yokmuş gibi
____________________________

_

Şuan da ne mi yapıyorum yavaş adımlarla eve doğru yürüyorum. Bugün klasik geçen berbat bir gündü. Aldığım o mesaj traji-komik bir meseleydi zaten. Kim benim güzel olduğumu düşünür ki zaten. Ya kafasına bir şeyler düşmüştür ya da okul grubuna atmak için olay arıyordur. Güzel olmak için bir sebebim bile yok.

Estetik yaptırsam bile bende bir işe yarayacağını düşünmüyorum ki babamın buna asla izin vereceğini hiç düşünmüyorum .

Çirkin olduğumu kabul ediyorum ama bunu dışarıdaki insanların yüzüme vurması çok acımasızca bir şey. Hiç bir insan bu kadarını haketmez ne yaparsa yapsın.

...

Eve varınca anahtarı deliğine sokarken bir yandan da havanın ne kadar karardığını geçirdim içimden. Hiç bekletmeden direk içeri girdim. Ev sıcacıktı.

"Anne" ses yok.

Bir kez daha şansımı deneyip babama seslendim

"Baba" yine ses yok.

Tanrı bilir neredeydiler. Ya o çok önemli toplantılarında ya da mükemmel iş yemeklerinden birindeydiler. Onları hiç bir zaman anlamadım. Eğer çocuklarına bakamayacaklarsa neden yapıyorlar.

Kendimce herzaman düşündüğüm şeyleri bi kenara bırakıp mutfağa ilerlemeye başladım. Mükemmel bir mutfağımız vardı bu konuda annemin hakkını yiyemem çok iyi bir mimardı. Onun gibi olmak isterdim ama maalesef ki çizim yeteneğim berbat.

Elime gelen meyveli yoğurtla yüzüme muhteşem bir gülümseme yayıldı. Yanına bir tane tatlı kaşığı alıp yukarı çıkmaya başladım tam çıkarken koridordaki boy aynasına gözüm takıldı.
Iğrenç bir fiziğim vardı. Baldırlarım çok genişti. Boyum olması gerekenden kısaydı,
ve...ve kilom o en fazlasıydı.

Elimde ki yoğurdu aynaya tam fırlatacakken aklıma zaten bu ay 7 ayna kırdığım geldi. 8 olmamalıydı. Kilo veremiyor, güzel gözükemiyordum ama kendime inatla yapmam gerekenler listesinde ilk ve tek madde buydu.

Sadece 7 ayna

Sadece 7 diye geçirdim içimden. Hemen ardından merdivenlere yönelip koşmaya başladım. Basamakları ikişer ikişer çıkıyordum. Odamın kapısının önüne geldiğim an birazcık dursamda hemen içeri girdim.

Odama iyice göz attıktan sonra herşeyi yerinde görünce rahatladım. Evimize her sabah gelen bir temizlikçi vardı. Ona odama girmesinden haz etmediğimi söylediğim için odama girmezdi.
Annemin zorlamasıyla bile artık girmiyordu.

Hemen dolabımı açıp içinden avakodolu pijama takımımı alıp giyinmeye başladım. Okul eteğinden nefret ediyorum çok kısa. Ve bunun üzerine eteğini kısaltmaya çalışan kızları görünce göz devirmeden edemiyordum.
Bu düşüncelerden uzaklaşıp kendimi yumuşacık yatağıma attım.

Bu hayatta beni mutlu eden tek şey galiba bu yatakta uyumaktı. Bazen diyorum ki bir uykuya dalsam da bidaha uyanmasam.

Bir Piskiyatrist der ki;

Uyumayı çok seven insanlar genellikle çok üzgün olan insanlardır...

Vote + yorum🖤