Bugün Günlerden Liya | Texting

Li-10

Liya: Gnydn

Liya: Günaydın

Liya: Güüünaaayyydddııınn

Attığım bu saçma mesajlardan sonra telefonu kilitleyip masanın üzerine koymuştum. Okul için hazırlanmam gerekiyordu. Bir yerde okumuştum, günaydın mesajları insanı kendine bağlama da önemli etken oynuyormuş.

O yüzden ben de bir tane atmakla kalmayıp üç tane atmıştım. Hepsinde de farklı yazı türüyle atmıştım. Belki de çok büyük saçmalıyordum, hatta belki de değildi öyleydi.

Üniformamı giyinip saçlarımı taradım. Üstten toplayıp alttakileri salık bıraktım. Göz altlarımda oluşan morlukları kapatmak için biraz kapatıcı sürüp, dudaklarımı nemlendirdim.

Çantamı aldım, masadaki eşyalarımı da toplayıp odadan çıktım. Teyzemin kahvaltı ısrarlarına kulak asmayıp evden çıktım. Okulun yolu artık daha da çekilmez geliyordu. Hiçbir şekilde gitmek istemiyordum.

Özellikle de o Hale salağının yüzünü görmek istemiyordum. Ayrıca bir de buna Egemen eklenmişti. Sanki şimdi daha çok karşıma çıkıyor gibiydi.

Ya da şöyle ki insan bir şeyi kafaya takınca onu daha çok görürmüş, sanırım benim ki de o durumdu. Kaldırımın köşelerine basmadan, ilk kez normal bir şekilde ilerlemiştim. Okulun kapısı gözüme iliştiğinde biraz etrafıma bakınmış sonrasında da içeriye girmiştim.

Bu hareketlerimi umuyordum ki kimse izlemezdi, yoksa diğer türlü deli olduğumu düşünmeleri kaçınılmazdı.

Okul koridorları bugün sessizdi, o an saatime baktım. Geç kalmamıştım. Bir an geç kaldığımı düşünüp saniyelikte olsa endişelenmiştim.

Pekâla neredeydi bu millet?

Sınıftan içeriye girdiğimde birkaç kişi dışında kimse yoktu. İşin garip tarafı sıralarda çantalar vardı. Yani birileri gelmiş, çantalarını bırakmış ve çıkıp gitmişti. Arkadaşıyla konuşan Esma'ya doğru yaklaştım.

"Esma herkes nerede? Bugün bir şey mi var?" Esma bana döndü ve saniyelik gösterdiğim sıralara baktı.

"Bugün okul futbol turnuvaları başlıyor. İlk maç bizim okulda, o yüzden herkes izlemeye gitti." Dedi ve tekrar arkadaşıyla sohbete kaldığı yerden devam etti.

Bu boşluğun sebebi şimdi anlaşılmıştı. Herkes oradaydı. Açıkcası hiç ilgimi çekmemişti çünkü futbolla uzaktan yakından alakam yoktu.

Kendi sırama geçtim ve şu an uyuyor olduğumu hayal ettim. Bilseydim şayet kesinlikle bugün okula gelmezdim. Çantamı yan tarafa asıp içerisinden telefonumu çıkarttım. Ben çıkarır çıkarmaz sanki bu anı bekliyormuşçasına telefonum çalmaya başlamıştı. Ekranda beliren ismi görünce yüzümü buruşturmadan edemedim.

Arayan Hale'ydi. Yine ne iş düşmüştü acaba?

"Alo." Dedim ruhsuz bir ses tonuyla.

"Neredesin?" Dediğinde 'sınıftayım' deyip konuşmayı kısa kesmeye çalıştım. Onun cevap vermesini beklerken yüzüme kapatmıştı. Neydi şimdi bu?

Cidden merak ediyordum bu kızın akli dengeleri yerinde miydi?

Yaklaşık beş dakika geçmişti ki sınıfın kapısı bir gürültüyle açıldı. Bakışlarım kapıdan giren Hale'yle birleşti.

Öfkeyle yanıma doğru gelmişti. Kaşlarım çatık bir şekilde ona bakmayı sürdürdüm.

"Ne yapıyorsun burada?" Bir eli belinde bir ayağıyla da ritim tutuyordu.

"Halay çekiyorum sen de katıl. Ne yapabilirim Hale oturuyorum görmüyor musun?" Dayanılacak gibi değildi. Kesinlikle birisi ona bunu hatırlatması gerekti.

"Ha ha çok komik. Bugün futbol turnuvası var ve sen gelmiş burada oturuyorsun." Ne saçmalıyordu böyle, Allah aşkına benim oturup oturmamam ona neydi?

"Futbolu sevmiyorum, ayrıca izlemek zorunda değilim." Önümdeki sıraya çömelip bana doğru yaklaştı.

"Zorundasın çünkü turnuvada Egemen de var." Dedi benim duyacağım bir şekilde. Gözlerimi birkaç saniyeliğine kapatıp içimden ya sabır çektim.

"İzlesem ne değişecek sanki Egemen beni biliyor da."

"Sen onun gizli aşığısın, izleyip ona her bir ayrıntıyı yazmalısın. Erkekler böyle şeylerden hoşlanır." Diye tekrar fısıldadı. Bu kız haddi olmayan şeylere karışmayı çok seviyordu. Ne alakaydı? Hem ne diyecektim ben futbolun f sini bile bilmiyordum.

"İzlemeden de çok güzel oynadın yazabilirim." Birden kolumu tutup beni ayağa kaldırdı. Arkadaki Esma ve arkadaşı saniyelik bize baksa da tekrar konuşmalarına geri dönmüşlerdi.

"Amaç ona farklı olduğunu hissettirip güvenini kazanman. Herkes aynı şeyi söyler, sen ona ilgi duyduğunu farklı şekilde belli etmelisin." Anlamayacaktı, ne dersem diyeyim kendi bildiğini yapacaktı. Daha fazla üstlemedim ve elime Egemen'le mesajlaştığım telefonu alıp diğerini ceketimin cebine koydum.

Şu an ciddi ciddi hiç bilmediğim futbolu ve hiç tanımak istemediğim Egemen'i izlemeye gidecektim.