Okula gitmek için giden bir kızdım. Arkadaşlarım yoktu, bundan muzdarip değildim çünkü ne sınıf benden haz ediyordu ne de ben sınıftan haz ediyordum.
Umursamazdım, ta ki yaptığım bir yanlışı hiç istemeyeceğim insanın öğrenip, beni istemediğim bir ş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aptal Eflal
Salak Eflal
Gerizekalı Eflal
Daha unuttuğum argo bir kelime var mıydı? Aklıma geldikçe kendime sayıp sövüyordum. Odamda bir o tarafı bir bu tarafı gidip geldim.
Benim en büyük hatam düşünmeden her şeye bodoslama atlamamdı. Bu hatamdan ötürü her bok beni buluyordu.
Ona nasıl hoşlandığımı söyleyebilmiştim!!
Bunun altından nasıl kalkardım?
Eminim beni görmese bile yazdıklarımdan er geç anlardı ondan hoşlanmadığımı. Çünkü ben aşk nedir bilmeyen, süslü sözleri ancak duvar yazılarında görmüş bir kızdım.
Bu çok yersiz olmuştu.
Telefonu elime aldım. Çevrimiçi yazısı yoktu. Numarasına bastım. Sadece basit rakamlar gözüme değiyordu. Oysa ki ilk kaydettiğim zaman açıklaması da görünüyordu.
Hayır ya!
O engeli yine yemiştim.
Hiç mi söylediğim etki etmemişti?
Salak Eflal, psikopat birinden bahsediyoruz ne anlar hoşlanmaktan ondan bundan. Telefonu sinirle yatağa fırlattım. Hiç bu kadar kendimi çıkılmaz hissetmemiştim.
Benimle en ufak konuşmaya dahi girmek istemeyen bir adam nasıl olurda bana özelini açardı?
En başından yenilgiyi kabul etmeliydim. Ya da Hale videoyu izletmeden ben hocayla konuşup özrümü dilemeliydim.
Bu düşündüklerim sadece fikirden ibaretti. Yapmayacağımı biliyordum. Maalesef o kadar yürek yememiştim.
Umutsuzca ve öfkeyle odadan çıktım ve mutfağa geçip hızlıca masayı topladım. En çokta öfkem kendimeydi. İşin içinden çıkılamaz bir hâldeydim.
Kesinlikle umutsuz vakaydım.
Biraz da içeriye geçip televizyon izlemeye çalıştım. Arada bir telefona bakıyordum. Belki bir umut engeli kaldırıp cevap verir diye.
Ama yoktu.
İyice daralıyordum. Yarın pazardı ve okula gitmeme bir gün vardı. Hale'ye ne diyeceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu.
Yapamadım, engel yedim dediğim an videom gözler önüne serilecekti. Tüm sınıf bu ana şahitlik edecekti. Hatta sınıfı da geçtim tüm okul bunu duyacaktı.
Arkamda bırakacağım tek şey kopyacı damgası olacaktı.
Bu düşünceyle iyice daraldığımı hissettim. Portmantodan hırkamı alıp kendimi dışarıya attım. Evimizin önünde küçük bir bahçe vardı. Teyzem bahçe işleriyle uğraşmayı severdi. Düşüncelerini giderdiğini, kendini biraz da olsa rahatlattığını söylerdi.
