De 99e Hongerspelen

Hoofdstuk 1

"NEEE!" schreeuw ik hard door mijn kleine kamer. Ik barst in huilen uit: vandaag is de dag van de boetes. Ik had een verschrikkelijke droom over mijn vader die ik heb sinds hij weg is. Hij is dood, dat moet wel. Mijn broertje Kai loopt mijn kamer binnen en gaat zitten op mijn matras. Hij is 12 en moet dus ook meedoen aan de trekking.. Ik hoop zo erg dat hij niet getrokken wordt. Ik zou me graag willen aanbieden als het kon maar dat kan niet. Ik stel hem gerust en zeg dat mijn gehuil en geschreeuw alleen maar een nare droom was. Hij knikt en loopt mijn kamer uit. Soms sta ik zo versteld van hoe volwassen Kai is. Hij is nog maar 12 maar neemt veel dingen op zich. Totaal anders dan ik, ik hou me liever op de achtergrond maar ik ben net een haai als het om familie of vrienden gaat. Ik stap mijn bed uit en trek de jurk die mijn moeder heeft klaargelegd aan. Ik vind hem prachtig, mijn moeder had hem aan tijdens de trekking van de 66e Hongerspelen. Zeeblauw met een dunne taille maar hij loopt uit tot een wijde onderkant. Er zitten details van parels en diamantjes. Het is een glanzende zachte stof. Met mijn witte ballerina's vind ik het goed.
Ik ga weg van mijn kamer naar onze woonkamer. Alexa en mijn moeder zitten te eten. In district 4 is het niet slecht. We hebben vaak brood en veel vis. Natuurlijk is er water genoeg. Ik ga bij hen zitten en pak het verse zoute brood. Ik kijk Alexa in haar schattige bruine ogen. Die heeft ze van mijn vader. Ze is 9 dus ze hoeft nog niet mee te doen aan de trekking. Ik wil dat ze nooit mee hoeft te doen aan de Spelen, nooit niet. Ik ben bang voor de toekomst want ons verleden was niet al te best. Mijn moeder was winnaar van de 66e Hongerspelen. Je denkt nu vast van: Waarom woon je niet in de Winnaarswijk? Het komt door mijn vader. Ik was 7 toen hij werd meegenomen door het Capitool. Daarvoor had hij al dreigbrieven gekregen. Mijn vader was een rebel dus hij is waarschijnlijk vermoord in het Capitool. Doordat mijn vader en moeder zo'n slechte reputatie hadden vanwege het rebel zijn was er op een dag een brand in de Winnaarswijk. Het was het huis van mijn moeder en ze heeft op een haar kunnen ontsnappen uit het vuur. Daarna zijn mijn ouders in een klein huisje gaan wonen bij de zee en daar wonen we nu nog steeds. Ik zie dat het al best laat is dus mijn moeder maakt iets moois in mijn haar: ze maakt een mooie invlecht en steekt een bloem in mijn haar in dezelfde kleur als mijn jurk. "Je lijkt precies op mij!" Zegt mijn moeder terwijl ze een traantje wegpinkt. Ik zie dat het al best laat is dus we gaan alvast naar het plein. Met Kai aan mijn hand lopen we naar het plein. Een vrouw voor me vraagt: "Naam?". 'Rosalin Simons' . Ze prikken onze vingers. Ik ga in het vak van de 15-jarigen en begeleidt Kai naar de 12-jarigen. Ik zoek mijn vriendin Elisabeth op en we praten totdat de vrouw het podium op komt lopen. Ze heet Miana Eberthy. Als een makeup doos die loopt waggelt ze naar de microfoon. "Welkom! Fijne Hongerspelen, en mogen de kansen ímmer in je voordeel zijn!" Roept ze. Ze laat de dvd zien zoals gewoonlijk maar ik kijk niet. 'Nou, nu dat klaar is is het tijd voor de trekking! Zoals gewoonlijk dames eerst!'
Ik wacht vol spanning af terwijl ze lang grabbelt in de bol.
'De vrouwelijke tribuut van dit jaar is..... '
'Rosalin Simons!'