De 99e Hongerspelen

Hoofstuk 5

Ik doe het licht van mijn kamer uit en val in diepe slaap.

Ik wordt gapend wakker. Ik kijk om me heen: oh ja, ik ben in het Capitool. Ik spring mijn bed uit en rek me uit. Vandaag is de eerste trainingsdag. Ik stap snel even in de douche. Als ik net klaar ben hoor ik iemand mijn kamer binnengaan. Het is denk ik een avox die mijn kleren brengt of Miana. Ik stap uit de douche en zie inderdaad kleren. Ik trek de kleren aan en doe een hoge staart in. Vandaag laat ik mijn ketting hier want ik wil hem niet beschadigen of kwijtraken. Ik ontbijt samen met Sander. Ik eet suiker brood, fruit en thee.

Na het ontbijt gaan we met Miana en Finnick de lift in. De trainingszaal is op de verdieping -1. Als we er zijn zie ik alle beroeps al. Die willen natuurlijk meteen hun wapens pakken. Ik negeer het en zit totdat alle tributen er zijn. De hoofdtrainster legt alles uit. "Goed, hallo tributen van dit jaar. Ik ben Lana en ik ben de hoofdtrainster." zegt ze. Ik ben niet erg geïnteresseerd en staar na de messen. Ik ben best goed in messen werpen. Maar dat is mijn sterkte dus ik mag niet gaan messen werpen klinkt er door mijn hoofd. Ondertussen hoor ik Lana nog wat zeggen: "Niet met elkaar vechten, dat doe je maar in de arena. Ga nu maar trainen."
De beroeps rennen meteen op de wapens af. Ik loop naar de planten, beter een goed begin dan dat ik faal bij andere dingen. Ik sorteer de vele planten en kruiden in eetbaar, geneeskrachtig en giftig. Binnen een 10 minuten ben ik klaar. Ik krijg een compliment van de vrouw die erbij staat. Dan loop ik naar de wapens. Van Finnick mocht ik mijn sterkste punt niet laten zien. De messen sla dus over. De pijl en boog kan ik wel maar minder goed dus oefenen kan geen kwaad. Met de drietand hetzelfde verhaal. Andere wapens kan ik ook wel oefenen voor het geval ik er 1 per ongeluk mee neem in de Hoorn ofzo. Ik pak een pijl en boog en span hem aan. Ik laat los en hij komt in de buitenste cirkel. Ik kijk teleurgesteld maar de pijl die aan de buitenkant van de schietschijf zit. Probeer opnieuw zeggen mijn gedachten. Ik schiet nog een keer. Ik durf niet te kijken. Maar toch kijk ik. Ik spring op: hij zit in de binnenste cirkel! Ik probeer het nu perfect te doen. Ik pak nog een pijl en ik schiet. Hij mist. Ik pak nog 3 pijlen en na 3x lukt het eindelijk. Er komt een meisje naast me staan. Volgens mij komt ze uit district 6. "Jij kan best goed schieten!" zegt ze verlegen. Ook zij gaat schieten en ze is erg goed! Ik leg de boog terug en ga naar de drietand. Ik zie Sander daar staan. Hij werpt hem en hij komt ongeveer perfect in het midden. "Hei Sander, goed bezig!" roep ik. Hij glimlacht breed en werpt er nog 1. Iets minder maar nog steeds erg goed. Ik pak er ook 1 en werp hem. Binnenste cirkel. Ik werp hem nog een keer alleen het lukt steeds maar niet. Sander ziet het en geeft me tips. Ik word 1 met de drietand. Alleen het lukt nog steeds niet. Ik geef het maar op en ga naar de bijlen. De beroeps staan daar. Ik loop er rustig naar toe. De beroeps lukt het allemaal perfect. Als ik net een bijl wil pakken schalt er door de trainingszaal: "Tributen, het is lunchtijd" door een robot-achtige stem. Ik loop naar de eetzaal. Sander komt naast me zitten. Aan mijn andere kant komt het meisje uit 6 zitten. Ik weet dat Merida vond dat ze gevaarlijk kon zijn maar ze lijkt me ook erg aardig. Ik ga een gesprek met haar aan. Ik hoef gelukkig niet bang te zijn dat Sander zich alleen voelt want er is een jongen naast hem gaan zitten. Volgens komt hij uit district 7. "Hoi!" zeg ik tegen het meisje. Ze zegt hoi terug. "Hoe heet je?" vraag ik nieuwsgierig. Het meisje: "Ik ben Elaine uit district 6, wie ben jij?". Ik antwoord: " ik ben Rosalin uit 4!" Ik giechel. We praten lekker lang door tot de lunch voorbij is. Ik loop naar het vuurtje maken want dat had ik nog niet gedaan. Ik pak takjes en droge blaadjes. Ik ben blij als er eindelijk een vuurtje brandt. Dan loop ik naar de hindernis. Er staat helaas een rij. Ik ga een praatje aan met het meisje die voor me staat. Ze komt uit district 8. Ze is aan de beurt maar ze is niet heel snel dus ja. Ik ben net aan de beurt als de robot stem aankondigt dat de trainingsdag voorbij is. Dan morgen maar de hindernis.

Ik ren naar Sander toe en vraag hem hoe zijn dag ging. Hij antwoord dat hij vooral wapens heeft geoefend en dat het heel goed ging. Ik knik tevreden. Merida en Finnick staan bij de lift. Eenmaal in de lift vragen ze van alles over de training. Ik negeer het maar. Ik wil gewoon zo snel mogelijk naar huis. Kai, Alexa en mijn moeder hebben me nodig. De lift gaat open en ik ren naar mijn kamer. Als ik op mijn bed lig voel ik tranen opkomen. Mijn familie.. Ik mis ze zo! Ik pak mijn moeders ketting en het hangertje van Thom en Elisabeth. Ik ga al bijna janken als ik iemand hoor kloppen op mijn deur. Ik veeg snel de enkele traantjes weg en leg mijn spullen op mijn bureau. "Binnen!" roep ik. Sander komt binnen. "Hey..!" zegt hij. Hij komt zitten op mijn bed. Hij legt z'n arm over mijn schouder. Ik krijg een beetje de kriebels. "Hoi" antwoord ik. "Ehm, Rosalin.." begint hij. Ik wordt een beetje zenuwachtig."Dus Rosalin, ik ken je al best lang. Sinds die keer dat ik het voor je opnam toen je struikelde.. Sinds je struikelde en ik je hielp vind ik je.. Leuk." kreeg Sander en heel zenuwachtig en stotterend er uit. Op een of andere manier wist ik dat dit zou komen. Maar ik vind Thom ook leuk. Maar Sander ook. "Rosalin..? Ik wou dus vragen of jij mij ook leuk zou vinden.." zei Sander vragend en hopend op een ja tegelijk. Ik wou wat zeggen maar mijn keel zat zo'n beetje verstopt. Ik schraapte mijn keel en zei heel zacht en bang dat Sander boos zou worden: "Sander, ik vind jou ook leuk. Echt waar...." Sander kreeg opeens een big smile en wou bijna gaan schreeuwen van blijdschap. "Maar.. Er is een jongen uit 4 die ik ook echt super leuk vindt. Ik ken die jongen al erg lang en hij heet Thom.." zeg ik. Zijn hele houding verslapt en hij kijkt me met zielige puppy-ogen aan. Ik krijg een soort van schuld gevoel. Ik zeg niks, hij zegt niks. Dat bleef zo voor een lange tijd. Tot Sander zijn mond weer opent : "R-rosalin.. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Als je me wel wil zeg het dan morgen.." Dan hij rent de kamer uit. Ik krijg een steek in mijn hart. Ik hou echt van Sander maar ook van Thom.

Ik ga snikkend in bed zitten. Wat moet ik doen?! Ik wil samen met Sander deze Spelen uit komen. Dan ben ik terug in 4. Maar ik moet wel kiezen tussen Sander en Thom. Ik hoor de deur alweer. Dit keer is het Merida. Ze kijkt op een papier. "Rosalin, morgen om 8 uur moet je naar.. Waarom huil je?" zegt ze geschrokken. Ik stort in en vertel alles aan Merida. Alles. Ze knuffelt me en haar bruin gekrulde haar plakt aan mijn gezicht. Ze verteld alles over haar Spelen. Ze is een legende in ons district maar ze verteld dat het niet altijd makkelijk was geweest. "Ik was altijd bang. Ik had 2 kleinere broertjes en ik wou nooit dat ze iets overkwam. Ik was veel te beschermend, maar toen moest ik de Hongerspelen in. Ik vond het verschrikkelijk. Toen besefte ik me dat ik om te winnen nooit moest opgeven." Ze glimlachte en zei
'A winner never admits defeat."
Merida had ook een liefde. Namelijk Nathan uit district 1. Hij was beroeps maar werd bondgenoten met Merida. Na een week in de arena besloten de spelmakers de arena eens leuker te maken. Er kwamen allemaal natuurrampen zoals een aardbeving, orkaan, sneeuwstormen etc. Nathan overleed uiteindelijk zonder dat Merida er iets aan kon doen door een uitbarstende vulkaan.
"De vulkaan begon uit te barsten toen we aan het eten waren. We waren de dag ervoor aangevallen door de beroeps. Niemand mocht Nathan omdat hij bondgenoten was geworden met mij. Ik probeerde hem te beschermen maar Anastasia uit 2 had al een mes in zijn been geworpen. Nathan zakte kreunend in een. Ik had al een kanon laten klinken voor het meisje uit 1 Barbara. Ik worp een drietand recht door het hart van Stefan uit 2. Anastasia knielde huilend bij hem neer. Ik maakte dat ik wegkwam met Nathan. Ik tilde hem op. Toen had ik hem verbonden. Maar bij de vulkaan: hij barste uit. We renden zo hard als we konden. Nathan kon niet meer goed rennen door zijn been. Van Nathan mocht ik doorrennen, hij redde zich wel. Ik zoende hem en rende. De lava kwam al heel hoog. Ik keek af en toe of Nathan er nog was. Toen we bijna op de hoogste plek van de arena waren struikelde Nathan. Hij kon niet meer opstaan. Ik schreeuwde: "NATHAAAN! IK HOU VAN JE VERGEET DAT NIET!" Ik wou hem redden maar voor dat ik hem kon redden was hij al opgeslokt door de lava. Ik was aan de lava ontsnapt en de finale kwam er aan en ik had uiteindelijk gewonnen van Anastasia met ontzettend veel moeite. Zelfs nu nog denk ik elke dag nog aan mijn lieve Nathan."
(A/N ik hoop dat jullie het wel leuk vonden om Merida's Hongerspelen liefdesverhaal te lezen?)
Ik keek geschokt naar Merida. Ze heeft wel veel meegemaakt. Ze liep mijn kamer uit en ik doe mijn pyjama aan. Ik kruip in bed en denk na over wat Merida allemaal heeft gezegd. Morgen de 2e trainingsdag. En ik geef niet op.
A winner never admits defeat.

Ooeh veel liefde dit hoofdstuk! Wat vinden jullie van Sander en Rosalin? Of toch liever Thom en Rosalin? Ik hoop dat jullie dit leuk vonden! Xx