De 99e Hongerspelen

Hoofdtuk 15

Dan hoor ik een meisjesstem brullen: 'KIJK DAAR ZIJN TRIBUTEEN!'

Ik kijk achterom. 3 paar ogen kijken richting ons. Ik versnel mijn pas. We komen bijna bij de bosjes en het dichte bos om ons te verstoppen. Maar de beroeps zijn sneller. Binnen enkele seconden staan ze met z'n 3en om ons heen. We zijn omsingeld. Ze kijken bloeddorstig naar ons. Ze kunnen hun wapens elk moment gooien. Tot het meisje van 1 begint te praten: 'Zozo, dus jullie hebben Will vermoord.. Daar zullen jullie voor boeten.' Ze kijkt ontzettend boos. De tributen van 2 kijken ook niet bepaald blij. Ik pak stilletjes mijn mes uit mijn riem. Ik kijk Elaine, Sander en Daan aan. Aanvallen. Ik houd mijn mes achter mijn rug. Nog niet. Nu.
Ik gooi mijn mes met enorme snelheid in Shine haar buik. Ze briest. Ze trekt mijn mes eruit en rent met een speer op me af. Ik ren. Richting de het bos. 'VLUCHT SNEL!' gil ik. Ik trek Elaine mee aan mijn arm en de jongens rennen ook mee. Ondertussen pak ik mijn pijl en boog en terwijl ik ren span ik de pees aan. Ik schiet een pijl in Anna haar been. Ze valt neer. Shine die kan niet meer goed rennen door die wond in haar buik. Alleen Tiger is nog een hindernis.
Tijd om nog een pijl te pakken is er niet. Alleen rennen nu. We ontsnappen bijna. Maar net voordat we ontsnappen in het bos grijpt Tiger Daans been. Hij valt op de grond. 'Rennen..!' sist Sander maar ik zie dat hij het moeilijk heeft. Ik kijk nog achter voordat we weggaan. Ik zie nog net Tiger een zwaard in Daan steken. Verschrikkelijk.
~~~~~~~~~~~~~
Er is een paar uur voorbij gegaan. We rennen nog steeds. Angst, woede en verdriet. Dat gaat nu in mijn om. Angst: ik ben bang, bang voor de arena, bang voor de dood. Ik ben woest, woest omdat ik het gewoon verschrikkelijk vind dat het Capitool dit doet. En verdrietig, verdrietig om al deze omgekomen kinderen. Dat dit moet gebeuren. Er rolt een traan over mijn wang. Als we een vijvertje hebben gevonden slaan we ons kamp op. Iedereen is stil. Dat moet wel als een bondgenoot is vermoord. Ik pak stilletjes een fles water. Daarbij pak ik nog een stukje vlees. Ondertussen kijk ik naar de sterrenhemel. Mijn ouderen, Kai en Alexa kijken hier nu naar. Dit zal vast voor hen ook niet leuk zijn. Plotseling hoor ik het verschrikkelijke trompet geschal. In de lucht verschijnen 5 mensen. De jongens tribuut uit 3. Ik heb zijn kanon niet gehoord. De meisjes tribuut uit 5. Daan uit 7... De meisjestribuut uit 8. En de jongenstribuut uit 11.
Weer 5 kinderen gestorven... Het trompet geschal sterft weg. Ik kijk nog eens naar de lucht. Zal ik daar binnenkort ook verschijnen? Ik kruip in mijn slaapzak. 'Welterusten..' mompel ik. Ik krijg wat gemompel terug. Ik sluit mijn ogen.