De 99e Hongerspelen

Hoofdstuk 3

Duus.. Dit is de 99e Hongerspelen en wij doen er aan mee.. zegt Sander op een angstige toon.

Ik slikte moeizaam. Sander had gelijk. We zitten in de Hongerspelen. Binnen een paar weken ben ik er waarschijnlijk niet meer. Ik keek Sander recht in zijn lichtbruine ogen.
*flashback*
Snikkend zat ik op de grond. De kinderen uit me klas hadden me weer laten struikelen. Sander uit de andere klas kwam bij me zitten en troostte me. Hij schreeuwde boos naar de andere kinderen. Daarna hebben ze me met rust gelaten. Met Sander had ik nooit meer gepraat.
*einde flashback*

Zonder aarzeling knuffel ik hem. Sander is echt heel aardig. Na een tijdje praten gaat hij weg. Ik lig vermoeid op mijn bed. Vanochtend zat ik nog thuis met mijn familie en vrienden in mijn eigen district. Nu zit ik in een trein naar het Capitool. Als ik naar de gezamenlijke kamer wordt geroepen voor het eten staat er zoveel heerlijks op de tafel! Ik schrok nogal veel naar binnen. Na het eten ga ik naar mijn kamer en ga ik douchen. Ik probeer alle knopjes uit die bij de douche zitten. Na een tijdje prutsen zit ik lekker te douchen met een geurige olie die naar de zee ruikt. Ik mis de zee van 4 erg. Ik ben klaar en ik wordt droog geblazen. Ik trek een simpel shirtje met aan met een broekje uit de kast. Dan doe ik lekker mijn eigen ballerina's aan. Ik maak een strak knotje in mijn haar en doe mijn ketting van mijn moeder om. Dan ben ik klaar om naar de uitleg van Miana te gaan luisteren. Zo te zien zit Sander er al. Ook zitten er een vreemde man en vrouw bij. Als ik dichterbij kom zie ik wie er zitten: Finnick Odair, winnaar van de 65e Hongerspelen. Hij is al een best oude man en al heel lang mentor. De laatste jaren gingen de Hongerspelen niet geweldig dus we hebben een lang tijdje geen winnaar gehad. Ik had gedacht dat de jongen van 3 jaar geleden mentor zou zijn. Maar Finnick blijft dus mentor. De vrouw is Merida Blue, winnaar van de 86e Hongerspelen. Ze is een legende in ons district want ze heeft gewonnen bij goede beroeps (bij het bloedbad gingen er 13 dood door de beroeps) , een erge arena (8 gingen dood maar er waren al veel gedood tijdens het bloedbad), en ze was een 13-jarige. Finnick is ook de mentor van mijn moeder geweest maar toen was hij nog niet zo ervaren. Maar dat maakt niet uit want ook dankzij hem is mijn moeder er nog. Ik kom bij hen zitten. 'Hoi Sander en Rosalin. Ik ben Finnick Odair en jullie kennen me vast wel.' Ik en Sander knikken. 'Hee, ik ben Merida Blue en ook mij kennen jullie vast wel.' Weer knikken we. 'We komen morgen ochtend aan in het Capitool. Daar kunnen jullie zwaaien naar de mensen, zo kunnen jullie sponsors trekken. Daarna gaan we naar het gebouw waar we verblijven. We zitten op de 4e verdieping trouwens. De rest vertel ik later wel.' zegt Finnick. 'Ik vertel wel verder. Sponsors trekken is belangrijk. Ze kunnen in de arena zorgen voor dingen die belangrijk zijn. Opvallen is ook belangrijk want zo krijg je sponsors. Maar ook belangrijk: waar zijn jullie goed in?'
Sander antwoord als eerst: "ehm, ik ben goed in de drietand, bijl, messen. Ik ben vrij snel en sterk. Maar van planten weet ik niets eigenlijk..."
Ik zeg zenuwachtig: 'ik ben goed met messen, pijl en boog en drietand. Ik ken planten erg goed want mijn moeder is kruidenier. Ook ben ik snel en ik kan ontzettend goed zwemmen.'
Merida: "Dat klinkt van beiden van jullie erg goed. Maar Rosalin, ik dacht dat jouw moeder winnaar was van de 66e Hongerspelen? Is ze kruidenier? Want volgens mij is jouw moeder echt Cindy Simons! " Ik antwoord: " ja ze is winnaar, maar er is iets gebeurd. Ik vertel alles. Na mijn hele verhaal wil ik weg. Ik sta meteen op maar Miana onderbreekt me: 'Rosalin, morgen om 9 uur in de gezamenlijke kamer?' Ik knik en ren naar mijn kamer. Ik stort op mijn bed en snik zachtjes. 'Waarom ik..'
Ik trek mijn pyjama maar aan val mijn bed weer in. Ik denk na over alles wat in mijn leven is gebeurt. Dat is best veel naar mijn gevoel. Ik val in slaap met de gedachten: ik ben Rosalin Simons
Ik ben 15 en doe mee aan de 99e Hongerspelen. Ik woon in district 4. Ik mis mijn moeder, Kai, Alexa, Elisabeth en Thom. Ik doe mijn uiterste best ook al is dit verschrikkelijk. Met Sander, Finnick, Merida en anderen die mij gaan helpen is het hopelijk niet zo slecht. Ik ben Rosalin Simons..
__________________________________________________________________________________
Ik word wakker om 8 uur en ik ben moe. Ik herinner me dat ik in de trein naar het Capitool zit.. Ik neem snel een douche en trek een wit kanten topje aan met een zwart leren jasje aan. Ik trek ook een broek aan en mijn ballerina's. Mijn haar doe ik in een staart en mijn ketting doe ik ook weer om. Om 9uur ben ik klaar en ga naar de gezamenlijke kamer. Iedereen is er al. We bespreken dingen en om 10 uur is het zover.. We komen aan in het Capitool. We komen in een donkere tunnel en daarna zie ik een verblindend licht. Als ik weer zicht heb zie ik een en al kleur. Wauw, dit zijn Capitool mensen. Ik zwaai en lach: hier kunnen sponsors tussen zitten. We rijden door naar een ontzettend hoog gebouw. Ik denk de hoogste van het Capitool. We stappen uit en gaan naar binnen. In de lift zoeven we met lichtsnelheid naar de 4 verdieping. Ik krijg een kamer toegewezen. Het is groter dan die in de trein en nóg luxer. Ik plof op het nog grotere hemelbed. Bij het raam heb ik mooi uitzicht. In dit gebouw zitten tributen en we moeten elkaar straks in de arena afmaken. Ik ril al van het woord "arena". Deze kamer is geweldig. Ik voel aan mijn districts aandenken. De zee van 4. District 4... Maar dit is niet mijn district.
Dit is het Capitool.

Yaay hoofdstuk 3! Wat vinden jullie? Je mag gewoon tips geven hoor! Wat zouden jullie leuk vinden in het verhaal? Wat kan er gebeuren in het Capitool?
Reageer en Vote! Xx