De 99e Hongerspelen

Hoofdstuk 7

Ik denk na over alles.

Ik ijsbeer door de kamer. Wat wordt mijn cijfer? Ik wil geen slecht cijfer want de beroeps gaan dan bij het bloedbad op me af. Ik heb gezien van Amber, Will , Shine en Tiger kunnen met wapens. Wat moet ik doen?! Ik slaak een wanhopige gil door de kamer. Ik laat me op het bed vallen. Zoveel vragen spoken rond in mijn hoofd. Morgen gaan we de hovercraft in, we gaan naar de arena en dan beginnen de spelen. Verschrikkelijk, gewoon verschrikkelijk. Ik kijk op de klok. 12 uur. Straks gaan we weer naar het correctie centrum. Weer die pijnlijke behandelingen van Snowflake, Jason en May. Maar ik hoop wel dat Valentine weer een mooie jurk heeft. Dan rolt er een traan over mijn wang. En nog 1. En dan nog 3. Dan lig ik te huilen. Ik wil niet gaan krijsen want straks hoort iemand me. Toch krijs ik 1 keer. Ik wacht tot er iemand binnen komt en me uit gaat lachen omdat ik huil. Maar er komt toch niemand. Ik huil met een gerust hart verder. Na een minuut vliegt de deur toch open. Het is mijn vader. Hij neemt me vast en duwt me tegen zijn borstkas aan. Hij maakt een sussend geluid. Hij strijkt over mijn haar. Na een tijdje zit ik nog te hijgen en wurm ik me los van mijn vader. Ik zeg bedankt en zeg hem gedag. Hij loopt weer weg. Dan zie ik dat het kwart voor 1 is. Ik ga naar de gezamenlijke kamer en vraag aan Merida wanneer ik mag gaan naar het correctie centrum. Ze antwoord dat het lang geen tijd is. Ik loop teleurgesteld naar mijn kamer. Ik wil dat alles zo snel mogelijk is afgelopen. Ik zit op een zetel en denk na.

Wat nou als ik sterf? Die kans is groot. Als ik sterf wil ik eervol sterven. Wat bij het bloedbad? Moet ik wapens pakken? Tenminste een rugzak. Maar de beroeps dan? En hoe zit het met Kai, Alexa en mama? Het zal veel effect hebben als ik sterf. En papa? Ik heb hem nog maar sinds kort ontdekt hier in het Capitool. Bah, het Capitool. En als ik win? Dan ga ik naar de Winnaarswijk. Zal ik dezelfde Rosalin blijven? En Elisabeth en Thom? En zal ik papa mogen meenemen naar huis..? En Sander.. Sander. Ik moet het nu gaan goedmaken. Ik sta op en open mijn deur. Ik loop een eindje verder en daar is Sander's kamer. Ik klop aan. Sander doet de deur open. Ik wil naar binnen stappen, hij slaat de deur dicht. Ik blijf staan bij de deur. Ik staar naar de deur. Sander. Plotseling word ik boos. We waren zulke goede vrienden. En dat verpest hij omdat ik alleen niet verliefd op hem ben. Ik ga stampvoetend terug naar mijn eigen kamer. Ik kan nog niet eens zitten als Merida komt vertellen dat ik naar de gezamenlijke kamer moet. Ik loop met een zucht naar de kamer. Ook Sander en Finnick zitten daar met een beteuterd gezicht. Alleen Valentine en April kijken vrolijk. "Oh wat spannend! De cijfers ban de individuele sessies komen!' kirt April. "Jaa, met de altijd indrukwekkende Caesar Flickerman!" zegt Valentine. Ik neem plaats op de bank als de tv start en Caesar verschijnt op het beeld. "Welkom, welkom bij de cijfers van de individuele trainingsessies." zegt hij mysterieus.

Nieuw hoofstuuuk!