Pain & Pleasure 2: Nial Lial (COMPLETED)

Chapter 13

Kinabukasan kasama ko si Ms. Belle mag break time. Mabuti nalang at sinamahan nya ako. My face was glittering at happiness. Were just eating when i decided to tell between me and niel.

"I want to open up something" i said. She stop eating and looks at me.

"Ano po yun?" She ask.

"... Do you know niel right?"

"Yap, i know him" i sigh at nag handa sa sasabihin ko.

"We both have sex.." makikita mo sakanya ang gulat at kamuntikan pang mabalunan sa kinakain nitong pagkain. Nagulat din ako sa kanya kaya binigyan ko agad sya ng tubig.

"Water water" pag bibigay ko ng tubig. Nang matapos sya at agad nya akong tinanong.

"Seriously?" She ask.

"Yes" i answer.

"Kailan pa?"

"Pangalawa kahapon" her eyes get widened.

"You guys really do that?"

"We do. Hey, you're the only one i tell you this. Please don't spread it" i please.

"Don't worry Ms. Yza. You can trust me with this" alam kong mapag kakatiwalaan ko si Ms. Belle kaya sya lang ang sinabihan ko nito.

"Thank you"

"No problem. May i ask? Kayo na ba?"

"H-hindi pa"

"May nararamdaman ka ba sakanya?" She ask.

"Uhh hindi ko sigurado pero alam kong oo"

"Did he loves you?"

"Kaya nga hindi ako sigurado kasi hindi ko alam kung mahal nya rin ba ako" i confused.

"Then... Bakit kayo nakikipag talik? May nararamdaman ka ba kahit konti lang kung may gusto ba sya sayo or what?"

"He's always there kahit nasa panganib na yung buhay ko, lagi syang nanjan kahit complicated ako sa buhay ko"

"You have to make sure Ms. Yza. Im sure mayaman si Mr. Niel at anytime pwede ka nyang palitan at iwan dahil sa yaman na meron sya. Baka malay mo tinitikman ka lang nya for fun, pleasure and temptation" agad akong napa isip. I remember aalis nga pala sya bansa after ng vacation nya rito. Ngayon lang ako nalinawan na what if iwan nya nga ako? Hindi na ko nakapag salita pa dahil sa sinabi ni Ms. Belle. Nag focus na lamang ako sa trabaho ko at hindi na pinansin pa baka makasagabal sa trabaho ko ang pag ooverthink ko sa bagay na yun.

Matapos ang araw at nakauwi na ako sa aking tinutuluyan. Nakatayo ako sa aking sala at naka cross-arm habang nakatingin sa kawalan. Iniisip ang mga pwede kong maging kahihinatnan  pag lumayo na si niel sa pilipinas. Wala akong ibang inisip kundi ang lalaking aking iniibig o sinisinta. 

Bakit ba napakabilis mong umibig yza!!! Tanong ko sa aking sarili habang ginulo ang aking buhok.

I supposed not to think about this but i can't. Pag katao ko na ang kinuha niya... Pero sana naman ang pag ibig ko rin sakanya. Im just walking around when my phone rang.

Kinuha ko ang phone at nakita kong tumatawag si papa. Sinagot ko ang tawag.

"Pa?" Tawag ko.

"Kumusta ka na jan sa manila?" Pag kumusta nya.

"Heto, ayos naman po. Kayo?"

"Ayos na ayos naman din. Lumulusog nga ang kapatid mong bunso dahil sa perang pinadalhan mo. Maraming salamat anak ha" hindi ko alam kung anong tumama na ere sakin at bigla nalang ako nawalan ng gana.

"Asan si mama?"

"Ah h-heto. Inaasikaso yung bata" ramdam ko sakanyang boses na binaliwala ko yung bata at hinanap si mama.

"Bakit hindi po yung totoong nanay ang nag aalaga niyan?" Tanong ko.

"Eh anak. Pasensya ka na, pumuntang cebu ang nanay nito para mag trabaho at mabigyan raw itong tustos sa anak nya"

"Kailan pa sya umalis?"

"Matagal na, nakalipas na dalawang buwan na"

"Nagpaparamdam ba?"

"Yun nga ang problema nak. Wala syang paramdam maski anino nya.."

"Hindi na sya babalik pa. Iniwan na sayo ang anak nyo"

"Parang ganun na nga nak. Pero wag ka mag alala sisiguraduhin kong hindi ako magiging pabigat sainyo ng nanay mo"

"You don't have to force yourself-"

"Alam ko malaki ang pagkakamaling ginawa ko sainyo ng nanay mo noon. Iniwan ko kayo mag-ina at sumama sa ibang babae. Tapos heto ako ngayon may dalang bata at iniwan ng kanyang ina. Napaka kapal naman ng mukha ko para bumalik pa"

"Buti alam nyo" hindi ko pa rin lubos maisip ang mga ginawa samin ng tatay ko noon. Masakit pa rin sakin lalo na't kaming dalawa lang ng nanay ko ang nag tulungan para maka ahon sa kahirapan habang ang aking ama ay nasa ibang bahay at nag papakasaya sa ibang pamilya.

"Anak, kung ano man ang ginawa ko sainyo no-"

"I have to sleep na po, maaga pa po ako sa trabaho ko bukas" and i immediately drop the call. After dropping the call my eyes get tear up.

Hindi ko mapigilang umiyak ng umiyak dahil sa ginawa nya samin noon. At dahil ngayong nakaluwag luwag kami dun sya mag paparamdam? I was 10 years old when he left us.

Galit pa rin ako sakanya. Tinanggap pa rin namin sya ni mama dahil tatay ko parin sya. Kahit hindi sya nagpaka ama nung araw na kailangan ko sya.

I was in my bed and alone, sobbing as I cried. Ok lang naman sigurong umiyak ng umiyak, right? Kung hindi nga dahil sakanya hindi ko matututong lumaban sa buhay. Pero ang mas iniisip ko ngayon ay si mama.

--

Kinabukasan nagtungo ako sa aking trabaho. Im just walking through hallway to go to my office. But it was unexpected to meet niel's cousin (Aaron) at the company where i work.

"Hi Ms. Ordaneza" he call me by my surname.

"H-hey.. what are you doing here?" I ask

"Dito nag ta-trabaho yung kaibigan ko at hindi ko sinasadya na makita ko pangalan mo sa list of position of this company" he said while his both hands is in the pocket of his trousers.

"What's into you then?"

"Nothing. I just finally find out where you working" and he give me a friendly smile. He look so aggressive. Tinitignan ko lang sya nang dumating ang head ng company.

"Sorry for waiting" Mr. Lucas said. The CEO

"It's fine" Aaron response.

"Ms. Yza, You are late for work. Proceed to your office na" said of Mr. Lucas

"Yes sir" aakmang lalakad na sana ako ng magsalita si Aaron

"Can we meet after your work?" He said.

"Do you know each other?" Mr. Lucas ask. nanatili akong tahimik at nakatingin sa lapag

"Actually she's my friend" - Aaron

"Really? Cool" - Mr. Lucas

"Im with niel after work-"

"May sasabihin lang akong napaka importante. Don't worry hindi naman magtatagal kaya sana i-meet mo ko after work" ano bang importanteng sasabihin nya? Kung ano man yun hindi ako interested. Hindi na ko nag salita pa at nag patuloy nalang sa paglalakad.

Hinayaan ko nalang sila sa kanilang business meeting or whatever. Ang akin lang gagawin ko na trabaho ko baka matambakan na naman ako sa mga papeles.