THE GENERAL'S LAW

COMIENZO: Kabanata 4

PAMAGAT I

COMIENZO

Kabanata 4. Vagari

"HAHAHHAHAHAHAHA"

"HAHAHAHAHAHAHA"

"HAHAHAHAHAHAHA"

Agad namang napatakbo sa aking silid sina Don Inoncencio at Donya Landa, ang ina ng babaeng gamit ko, yung matabang yumakap sa akin nang sobrang higpit. No offense.

"Anak, ano bang nangyayari sayo?" tanong ko sa kanya. Mukhang napalakas ang pagtawa ko, paano ba naman.....

/Balik-tanaw/

Habang nakatitig ako sa salamin at pinagmamasdan ang mukha ng babaeng may-ari nitonh katawan ko, which is si Solana, hindi ko mapigilang hindi matawa.

Paano ba naman, I never expect na mangyayari ang situation na ito at sa lahat talaga ng katawan, bakit babae pa?

Baka duguin ako nito, ayoko pa namang maranasan ang buwanang peligro nilang dinadanas.

As far as I know, painful menstrual cramps - technically called dysmenorrhea - can cause pain that's "almost as bad as having a heart attack," Dr. John Guillebaud, a professor of reproductive health at University College London.

Tapos, dahil nasa lumang panahon ako which is limited ang rights regarding to women, mukhang kailangan ko ring maging mahinhin. The modesty and virginity are two of the most important characteristics that women should possessed because those are considered as "sacred".

Tapos, baka maranasan ko ring parang may saltik na paiba-iba ng desisyon at emosyon. Not judging them or bashing them but I'm just criticizing, I guess. Okay lang naman sa akin ang gawaing bahay at pagluluto.

Napatingin naman ako sa bahaging dibdib ko't napahawak. Sandali ko iyong pinisil at mapahagikgik sa tawa. Muli kong pinisil at napahalakhak naman. Baka magalit sa akin ang may-ari nitong katawan kapag nalaman nyang ginagawa ko ito.

I took a deep breathe but imbis na kumalma ang isipan ko'y lalo lamang akong napahalakhak sa pagtawa.

Don Inoncensio's POV:

Habang ako'y nasa aking opisina't inaasikaso ang tungkol sa aking negosyo'y nakarinig ako ng halakhak na nagmumula sa itaas. Sa una'y hindi ko muna iyon pinansin bagkus ay ipinagsawalang bahala ko lamang iyon at muling pinagpatuloy ang aking ginagawa.

Hanggang sa muli na namang napahalakhak ang aking unica hija. Agad akong nagtungo sa aming silid at naabutan ko ang aking esposa na kumakain.

"Bakit, Mahal? May nais ka bang ipagawa? Pagod ka na ba?" tanong niya't itinabi ang kanyang kinakain. "Oh iniitan? Nais mo bang painitin pa lalo ang iyong gabi?"

Kanya namang inihanda ang kama subalit narinig namin ang halakhak sa itaas. Seninyasan ko siya na samahan akong umakyat at tumango naman siya.

Nang makarating sa itaas ay sumilip kami sa pintua't nakita naming nagsasalitang mag-isa ang aming unica hija na si Solana. "Mahabaging langit, anong nangyayari sa kanya?"

"Hindi ko rin batid." tugon ko. "Ngunit ito ay marahil sa nangyari sa kanya."

"Ipagdarasal ko syang sana'y gumaling na't makabalik na sa dati. Nag-aalala na ako sa ating anak." sabi niya. "Huwag naman sanang maging baliw ang aging anak. Ayokong pag-tsismisan tayo ng ibang mga kababaihan at maging balita sa palengke."

"Haysst. Ikaw naman kung ano-ano iniisip mo sa anak natin. Ang sabi ng doktor ay posibleng epekto yan ng nangyari sa kanya. Hayaan na natin muna, dito muna siya sa loob ng bahay hanggang hindi pa siya gumagaling para hindi mangyari ang iyong iniisip."