KALBİMDEKİ SONBAHAR 《B×B》

2.Aramızdaki Bağ

Bir haftanın nasıl geçtiğini anlamamıştım. Yatakta yatarken Ateş'in koşarak yanıma gelmesiyle ayağa kalkarak cama yöneldim. Gördüğüm şey benden çok Ateş'i mutlu etmişti. Elimden tutarak beni hızla aşağıya indirdi ve bahçe kapısında duran büyük arabanın yanına götürdü. Eşyalarım gelmişti. Yatağım hariç odamdaki herşeyi getirmişti Deniz abla.
Adamlar eşyalarımı içeriye taşırken yurttaki diğer çocuklar şaşkınlıkla bakıyordu. Tek çocuk olduğum için ailem beni şımartmıştı ve her istediğimi almışlardı.
Eşyalarımın hepsi odaya taşındıktan sonra Ateş'i yanıma aldım ve kimse gelmemesi için kapıyı kilitledim.

~Toprak~"Ateş. Buradan istediğin ne varsa seç ve götürüp o köşeye koy. Bende seçeceğim ve o köşeye koyacağım. Geri kalan oyuncaklarıda diğer çocuklara verelim."

~Ateş~"Hepsi burada kalamaz mı?"

~Toprak~"Bende kalmasını isterdim ama onlarada vermek istiyorum. Ailem bana paylaşmak güzeldir derdi hep. Bizde paylaşalım."

Ateş kafasıyla sözlerimi onayladı ve aralarından seçmeye başladı. Çadırı, gitarı, doktor setlerini ve peluş oyuncakları alarak köşeye koydu. Bende aralarından ahşap at oyuncağım ile kumbaralarımı alıp köşeye koydum.  Seçeceğimizi seçtikten sonra çocukları odaya çağırdım ve istedikleri şeyi almalarını söyledim.
Hepsi birer oyuncak alarak odadan çıktı ve bende günün yorgunluğuna vererek uyumak istedim.

::::::::::::::::::

Kaldığım haftalar boyunca öğrendim ki Ateş tüm gün o camdan dışarıya bakmak dışında hiçbir şey yapmıyor. Benim canım sıkılmaya başlamıştı ve bahçedeki çocuk parkına inmek istiyordum.  Yavaş adımlarla kapıya doğru yönelirken Ateş konuştu.

~Ateş~"Nereye gidiyorsun?"

~Toprak~"Canım sıkıldı. Bahçeye iniyorum. Parkta oynayacağım. Sende benimle gel."

~Ateş~"Hayır. Sen git."

Kapıyı kapattım ve aşağıya indim. Parkta birçok oyuncak vardı ama ben en çok salıncakta sallanmayı seviyorum.
Salıncaklardan birisi boşaldığı zaman hemen oturdum ve yavaşca sallanmaya başladım.
Tekdim ve sıkılıyordum. Ateş'inde benimle oynamasını, yanımda olmasını istedim ama kabul etmedi.
Kendi çapımda tek sallanırken arkadan birisi beni hızla sallamaya başladı. Hızlı sallanmaktan korkuyordum.
Durdurması için bir çok kez bağırdım ama beni dinlemedi.
Korkudan bağırıp ağlamaya başlamıştım ve gözyaşlarım yüzünden bulanık görüyordum.
Yavaşlamaya çalışırken dengemi kaybettim ve kendimi yerde buldum.
Canım çok yanıyordu. Korkudan hızlı çarpan kalbim ile hıçkırıklarım birbirine girmişti. Oturduğum yerde ağlarken, kirli ellerimlede gözlerimi siliyordum.
Yerden kalkmaya çalıştım ama kanayan dizim çok acıyordu, ellerim ise soyulmuş sızlıyordu. Arkamdan duyduğum sesle kafamı o yöne çevirdim ve bu Ateş'ti.
Beni yere düşüren çocukla kavga ediyordu. Deniz abla sesi duyarak yanımıza geldi ve onları ayırdı.

~Deniz~"Çocuklar durun. Neden kavga ediyorsunuz. Birbirinize vurmayın."

~Ateş~"O bunu hak etti. Toprak'ı salıncaktan düşmesi için hızlı salladı."