KALBİMDEKİ SONBAHAR 《B×B》

10.Benim de Bir Canım Var!

~Hasan Başkan~"O çocuk bir aydır ortalarda yok. Peşine taktığın adam ne zaman gelecek?"

"Birazdan burada olur efendim."

~Hasan Başkan~"Umarım düşündüğüm şeyi yapmamıştır."

Kapının çalmasıyla Hasan Başkanın beklediği adam gelmişti.

"Efendim. Emrettiğiniz gibi bir ay boyunca Ateş beyi takip ettim. İzin aldığı gün bir eve gitti ve daha sonra bir çocuk yurduna gitti."

~Hasan Başkan~"Çocuk yurdu mu? Bu çocuk ne yapmaya çalışıyor? Sonra?"

"Çocuk yurdundan ayrılınca Ankara'ya gitti."

~Hasan Başkan~"Ankara mı? Neden oraya gitti biliyor musun?"

"Hacettepe Üniversitesinde okuyan birini arıyormuş. Aradığı kişide okul ikincisi olan biriydi. Oradan ayrılınca bir hastaneye gitti ve hastanede biraz dolandıktan sonra İstanbul'a geri döndü. İstanbul'a iner inmezde ilk gittiği çocuk yurduna tekrar gitti. O yurttan çıkıncada ilk gün gittiği eve gitti. O eve girdikten sonrada sabaha kadar çıkmadı."

~Hasan Başkan~"Aradığı kişinin adını öğrenebildin mi? Bir de o gittiği evi araştır bakalım neyin nesi?"

"Toprak isimli birini arıyormuş efendim. Evide çocuklara söyledim izliyorlar. En kısa zamanda kime ait olduğunu öğreneceğiz."

~Hasan Başkan~"Tamam çıkabilirsin."

Hasan Başkan ağzında sürekli Toprak ismini dolandırıp duruyordu. Daha fazla oturduğu yerde duramadı ve ayağa kalkarak adamlarına Ateş'i çağırmalarını emretti. Evdeki çalışma odasında Ateş'i bekleyen Hasan Başkan adeta sinir küplerindeydi. Neden bu kadar sinirlenmişti kimse anlamıyordu. Ateş'i istemesinden bir saat sonra ateş eve gelmişti. Tüm adamlarına dışarı çıkmalarını söyleyerek Ateş ile çalışma odasında yalnız kalmıştı. Karşısında sakin ve saygılı bir şekilde duran Ateş'e sert bir tokat savurarak bağırmaya başlamıştı.

~Hasan Başkan~"Yine ne işler peşindesin? Bir aydır ne yapıyorsun sen? Kimi arıyorsun ki Ankara'ya kadar gidiyorsun? Kim o toprak? Gittiğin o ev neyin nesi? Yine kaçmayı mı planlıyorsun?"

~Ateş~"Hayır.. hayır. Kaçmayı düşünmedim. Düşünseydim bu bir ay içinde kaçardım çoktan. Kimi aradığımı ve o evin neyin nesi olduğunu sana söyleyemem. O kısım benim özel hayatımı içeriyor ve artık buna dahil olmana izin veremem."

~Hasan Başkan~"Özel hayat ? Sen bu aile geldiğin günden beri sana ait özel olan hiçbir şey yok. Sen bana aitsin ve ben ne dersem o olur. İzin veremez misin? Orası bana kalmış. Eğer istemediğim şeyler öğrenirsem hayatı sana zindan ederim. "

Yerde diz çökmüş şekilde duran Ateş odaya giren adamların zoruyla her zaman ceza aldığı odaya götürülmüştü. Hasan Başkan, Ateş'i kontrol altında tutmak için sürekli cezalandırıyor ve ona işkence ettiriyordu. Emir verdiği adamlar, Ateşi ellerinden tavanda asılı olan zincire bağlarken Ateş küçük bir çocuk gibi yalvarıyordu.