8. Bölüm

1.2K 51 3
                                    


Zühre Koçovalı Yaman

2019

Bir şekilde yaşamaya devam ediyorduk

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Bir şekilde yaşamaya devam ediyorduk. Oğlumun mezarına gidiyordum. Küçücük mezarında yanında duruyordum. Acısı geçmiyordu üç ay olmuştu ama hala canım yanıyordu. Rüyalarıma hala o gece giriyordu.

Karakuzular da benim sinirimi bozuyorlardı.Değişik bir düzen vardı anlamıyordum ama Metin abinin kasap olduğu bir mahalle düşünün.

Kemal eve girdiğinde bana bakmıyordu ,yanına gidip oturdum. 

"Ne oldu?"

Bana baktı sonra gözlerini kaçırdı. 

"Kemal?"

"Cumali abi ölmüş."

İnanmayarak ona baktım sonra kahkaha attım. 

"Yeter artık!"

Yeni sinir krizi geliyordu. 

"Yeter!"

Dizlerimin üstüne çöktüm saçlarımı çekmeye başlarken bağırarak ağlıyordum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.



Dizlerimin üstüne çöktüm saçlarımı çekmeye başlarken bağırarak ağlıyordum. Bütün mahalle sesimi duyduğuna emindim.
Ben Zühre Koçovalı ne hallere düşmüştüm.
Kemal bana sarılmış saçlarımdan öpmeye başlamıştı. 

"Gidiyor herkes Kemal,sevdiğim herkes birer birer gidiyor."

Nefesim kesilmiş yutkunmuş sonra devam etmiştim. 

"Sende gitme tamam mı?"

Bana sıkıca sarılmıştı. 

"Gitmem."

Ağlama krizi tekrar girmiştim yerde Kemal ile sarılıp duruyorduk. Ağlamam durduğunda Kemal beni kucağına alarak yatağa götürmüştü. Üstümü örttüğünde alnımdan öptü.

Abimin öldüğü haberinin üstünde iki ay geçmişti o günden beri bebek ağlama sesi ,silah sesleri ve ailemin feryatları, çığlık seslerini duymaya başlamıştım ama rüyalarımda değil uyanıkken. Geceleride uyuyamıyordum. Kemal'e söylediğimde doktora gittik bana ilaç vermişti her akşam içmeye başlamıştım ama bugün ilacımı içtiğimi hatırlayamadım ,yatakta bir o yana bir bu yana dönüp duruyordum.
Kemal yanımda uyurken kulağıma bebek ağlama sesi geldi yataktan çıkıp sabahlığımı giydim salona gittim etrafa baktığımda mutfaktan geldi hızla gidip ışığı açtım ama bebek yoktu. Ağlama sesi salondan geldiğinde salona hızla yürüdüm,dış kapının arkasında geldiğinde kapıyı açıp çıktım. Ayaklarım çıplak sokaklarda hızla yürüyordum,etrafıma bakınıyordum gözlerim dolmuştu kafamın için hala bebek ağlama sesi vardı. Sokağın ortasında dizlerim üzerine düşüp iki elimle kafamı tuttum ağlama sesi durmuştu ama ben ağlamaya başlamıştım,oğlumu özlemiştim.

ÇukurHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin