Çukur

7. Bölüm

Zühre Koçovalı Yaman

2018

Kahraman'ın ağlamasıyla yataktan kalktım doğalı iki ay olmuştu ,kucağıma alıp yatağa oturdum emzirdikten sonra gazını çıkarttım,emdiği fazla sütü çıkartınca gülüp üstünü değiştirip yatağına yatırdım. Bugün Akşın ve Celasun'un aile arasında düğünü vardı,nikahlarını kıymışlardı. Kahvaltımı hazırlarken,Selim abimin ihanetini hatırladım. Vartolu Saadettin yani Salih ile iş birliği yapmış. Babam'ı mahalleden göndermişlerdi.Sadece babam değil annem ,Akşın ,Acar ,Nedret yengem.
Ayşe yengem ve Karaca gitmemişlerdi. Saadet abla çocukluk aşkı olan Salih ile gitmişti,Vartolu olan. İnsan beraber büyüdüğü abim dediği insanın bunları yapacağına akıl veremiyor.

Öğlenden sonra Kemal ve Metin abi ile babamlara gittik. Annem beni gördüğünde hemen yanıma gelip kucağına Kahraman'ı alıp sevdi.

"Benim torunum nasılmış,bir sorun var mı kızım?"

"Geceleri sürekli uyanıyorum,uyutmuyor."

"Olur şimdilik öyle şeyler."

Babam yanında Paşa ve Emmi ile oturuyorlardı yanlarına gittim. 

"Ne yapıyorsunuz dedeler?"

Dedeler dediğime gülmüşlerdi. Babam gülerek sırtımı okşadığında Emmi cevap vermişti.

"Ne yapalım kızım konuşuyoruz."

"İyi hadi konuşun ben gelinimize bakayım."

Akşın odasına gittiğimde Karaca ile konuşurken gördüm. 

"Kızlar ben geldim."

Akşın gülerek kalkıp sarılmıştı. 

"Hoşgeldin hala ,kuzenim nerede?"

"Aşağıda yaşlılarla ilgileniyor."

Karaca da gelip sarılmıştı.
Akşın hazırlana kadar bahçeye masa kurulmuş yemekler yapılmıştı. Kahraman'nı Metin abi almış seviyordu yeğenini. 
Annem telefonda konuşuyordu. 

"Anne babam,Paşa ,Emmi nerede?"

"İşimiz var dediler bir yere gittiler. Zühre ben Yamaç'la konuştum buraya gelecek."

Gülümsedim ,Sena abisinin verdiği ilaçlarla delirmeye başladığında hastaneye yatırmıştı Yamaç. Bir şekilde hastaneden çıkan Sena'yı arıyordu.

Akşın ve Celasun'un çıktıklarında alkışladık.
Kahraman kucağımda ağlamasın diye yerinde sallanıyordum.
Annem Yamaç gelmeden eğlencenin başlamasına izin vermemişti bizde fotoğraf çekiliyorduk. Celasun'un kardeşleri ,annesi ,Muhittin abi,Meke ,yengelerim ,Karaca,Metin abi ,Kemal,Acar ve annem hepimiz toplu fotoğraf çekilmiştik,çekildikten sonra dağılırken silah sesi duyduk ne olduğunu anlamadan silahlarla ateş etmeye başladılar. Kahraman'ı korumak için arkamı dönmüştüm  vücudum da hissettiğim acı ile yere düştüm.

Silah sesleri susmuştu bebeğime bakmak için geri çekildim o sırada Aliço'nun sesini duydum.

"Komutanım gelmeyin! Tuzak! Tuzak!"

Kafamı çevirmeye çalıştığımda dizlerin üstüne çokmuş Yamaç'ı gördüm. Hareket etmeye çalıştığımda sırtımda ve belimde acı hissettim. Kahraman'ı kendime çevirdiğimde giydirdiğim beyaz gömleğinin kan olduğunu gördüğümde korkudan titredim,başım dönmüş gözlerim kararmıştı,kendimi yanına bıraktım gözümden bir damla düştüğünde ağzımdan sadece oğlumun adı çıkmıştı.

"Kahraman!"

•••

Gözlerimi açtığımda beyaz tavanla karşılaştım,hastanede olmalıydım.Oğlum geldi aklıma kan vardı üzerinde umarım benim kanımdır. İçeri hemşire girdiğinde uyandığımı görünce yanıma gelmiş bir şeyleri kontrol edip çıkmıştı. Doktor gelmişti bu sefer.