Zühre Koçovalı Yaman
2019
Kemal eve gelmişti en sonunda ,beni karşısına almış oturtmuştu.
"Ne oldu?"
"Sana bir şey diyeceğim ama sakin ol."
"Tamam söyle."
"Cumali abin yaşıyor."
Dediğinde sadece ona baktım.
"Sen biliyor muydun?"
"Evet."
"Nasıl?"
"Bir gece onu gördüm Karakuzuları avlıyordu."
"Bana neden demedin."
"Onu gördüğümü söylememi istedi."
Ellerini dikkatimi çekti ,titremiyorlardı.
"Kemal ellerin?"
"Evet titremiyor artık."
Sıkıca boynuna sarılmıştım geri çekilirken dudağına öpücük kondurmuştum ,bu hareketime gülümsemişti.
"Sana demiştim geçecek diye."
"Seni yalnız bıraktığım için özür dilerim."
"Sorun değil ,siz üçünüz ne yapıyorsunuz?"
"Üç kişi değiliz, Aliço,Salih ve Medet de var."
Kaşlarımı çatmıştım.
"Salih'in ne işi var?Saadet abla?"
"Karakuzular Saadet ablayıda-"
Elimi kaldırmış cümlesini yarıda kesmiştim.
"Anladım. Siz ne yapıyorsanız yapın ben tek kalırım, evdeyim zaten mezarlığa birde Akşın'a giderim fazla dışarı çıkmam."
"Sana kurban olurum ben."
Alnımdan öpmüştü.
"Bir ihtiyacınız varsa yardım etmeye gelirim."
"Olursa ilk sana haber veririz."
Kemal evden çıkmıştı ,bende koltukta oturmaya başladım. Akşın aklıma gelmişken,gitmek için evden çıktım. Celasun'lara doğru yürümeye başladım,yolda Celasun'la karşılaşmıştık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Abla?"
"Damat bende size geliyordum Akşın'ı görmeye."
"Tamam abla gel gidelim."
"Sen işine git damat giderim ben."
"Yok abla işimin acelesi yok."
Beraber yürümeye başladık. Akşın arada annesinin, Acar'ın yaşadığını sanıyordu şizofreni hareketler yapıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çukur
FanfictionBen Zühre Koçovalı. İdris ve Sultan Koçovalı'nın en küçük ve tek kızıyım. Benim kadersiz ve acı dolu hikayemi beraber okuyalım.
