|Tamamlandı|
"Bırak peşimi istemiyorum seni"dedim bütün gücümle beni zorla tutamazdı burada.
"çok geç kaldın be güzelim ama şunu unutma gölgeden kaçabilir sin ama benden kaçamazsın ".dedi
ben nasıl kurtulacaktım bu adamdan.
Kaçış ve intikam biletimi almıştım savaş vezirhana gösterecektim beni burada tutamayacağını ve anne ve babamın intikamını alacaktım.
Dilek hanımla konuşmamızdan sonra iki gün geçmişti bende normal, tepkisiz ve sesiz bir şekilde evde oturuyor bu hapishanedeki yirmi sekiz gün sonra kurtulacağım günü bekliyordum plan hazırdı.
Savaş sevkiyat olduğu yere giderken dilek hanım ve polis ekiplerinde orda bulunacak ve suç üstü basılacaktı.bende o sırada orda olup ona görünecektim.ve Türkiye yi terk edecektim. plan bu.
28 günsonra
Bugün bitecekti.ve ben özgürluğüme savaşta tutsaklığına kavuşacak.
Ve bir daha beni bulamayacak akşam saat yedi buçuku geçiyordu karanlık odada yatağın üstünde oturmuş bekliyordum.
Bir kaç dakika geçtikten sonra kapı açıldı.içeriye savaş girdi. Benim yanıma otururken gözü bendeydi.
Hala bir heykel gibi kıpırdamıyordum. savaşın bir kolu belimi yakalayarak beni kucağına çekti itiraz etmedim zaten bu sondu.
"Ne oldu canım içi niye üzgünsün"dedi çatık kaşları ile bana bakarken
Cevap vermedim vermeye tenezül etmedim.
Parmakları çenemi yakalayarak yüzümü kendine çevirirken gözlerime sonra dudaklarıma bakıyor yavaşca dudaklarını dudaklarıma örtüğünde yavaş yavaş öpmeye başladı tadını çıkarır gibi beğeniyle mırıltılar çıkarırken dudaklarımı bırakarak yüzümü sert kaslı gövdesine gömdü.
"Sen nasıl bir şeysin ya senin için geberirim lan benimle konuşmasanda ben sevmesende hata nefret ettsende hata arkamdan bıcaklasanda seni sevmem asla azalıyacak çünkü sana hak veriyorum "dedi kızgınlık bir sesle.
"Neyse,benim bir işim çıktı sen uyu "dedi dudaklarımı son kez öpüp gitti.
Ben pencereye bakarken savaş evden çıkmış arabaya biniyordu. sanki onu izlediğimi fark etmiş kafasını kaldırdı ve göz göze geldik.
Bana gülümserken ruhsuz bir şekilde ona bakıyordum araba haraketlenince bir kaç dakika sonra araba kaybolduğunda saatin yirmiye az kaldığını gösteriyordu.
Hızlıca üstüme siyah bir tişört ve siyah kot geçirirken ayakkabılarmı giydikten sonra cüzdanımı ve telefonumu aldıktan sonra evden dışarı çıktım korumalar yolumu keserken savaşı arıyormuş gibi yaparak kaydettiğim izin sesini açtım korumalar önümden çekilirken hızlıca bir taksi bulup adresi verdim
Taksi on dakika sonra depoya gelirken dilek hanımın arabası ben geldikten bir dakika sonra geldi illerinde savaş ve adamları sınırı kamyoneti bekliyorlardı.
Bizde dilek hanımla bekliyorduk tır geldiğinde kamyonetle kasalar büyük arabalara taşınıyordu.
O sırada polis sirenleri çatışmalar derken her kes yakalanmış hata savaş bile elinde kelepçeyle giderken beni ve dilek hanıma baktı onun gözünde gördüğüm duygu sadece
Hayal kırıklığı idi.
Tıpkı benim olduğum gibi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
