BENDEN KAÇAMAZSIN-BXB

17.bölüm

Yazarın bakış açısından...

Ruhunu sonsuz uçurumun dibine gömülmeye hazırlanıyordu.

karanlığı hiç bir zaman olmayan geçmişi geleceğine yaktı.ve ailesinin katilinin oğlu kendi geleceğine kendin karanlığına hapis etmek istedi.

Ama yanıldı.
kendisini sevmeyen nefret eden sevdiğini kendisine hapis edeceğini kendisini sevebileceğini sandı.

kaderi bir mermi misali acı yaralar açtı.güzel temiz ve masum kalbin içinde,

Ölmeyi hak ediyorum diye fısıldadı rüzgar onur kayalıkların ve hırçın dalgaların olduğu yüksek bir uçurumdaydı.

Ölüm kulağına fısıldıyordu.ölünce bu nefret ve aşk bitecekti soğuk bütün uzuvlarına hissettiren acı karanlığa gömülü bir uçurumun kıyısında açan yaralı koparılmış kırık bir gül den ibareti.kulağına çok sevdiği bir şarkinin sesleri gelince etrafına bakındı.

Ama kimse yoktu.deniz ayağının altındaydı bir adım atsa boşluğa düsecekti şarkı kulağının tınısına devam ederken acaba savaş gelebilecek mi?diye düşündü.

Kalbi açıyordu aşk olmak hem de nefret ettiği adama aşık olmak ruhumu kirletiyordu.

Gözlerinde bir damla yaş düşerek çenesine doğru indiğinde.

Rüzgar saçlarını okşarken uçurumun dibinde karanlık denize bakıyordu. Biliyordu

Gelmeyeceğini onur zaten yanlız bir insanım diye fısıldadı

Bir adım atacakti ki boşluğa sessizliği bir araba sesi bozdu savaştı gelen arabadan hızlıca çıkıp genç adamın uzak bir mesafesinde uçurumun dibindeki sevdiğinde baktı.

"Onur gel buraya yapma"dedi çocuğa bakarak onur savaşa yüzünü dönerek

"Geldin"dedi acı çekiyordu elinde olsa kalbini söker atardı.

Savaş onura bakarak elini uzattı.

"Geldim hadi gel yanıma kurban olduğumun "dedi endişeleniyordu onura bir şey olursa yaşayamazdı kendiside ölürdü.

Onur başını iki yana salayarak "hayır ben bittim tükendim ve artık bu bedenle ve kalple yaşamak istemiyorum."dedi acı çekiyordu hem de çok nasıl bu adama aşk olmuştu.

"Ya ben beni bir kere anla"dedi savaş bağırarak"insan sevdiği tarafından sevilmemek ne kadar acı olduğunu biliyor musun"diyerek bağırdı.

"Aptal seni seviyorum bu yüzden olmuyor"dedi onur savaş bakarak savaş şaşkınca onura bakarken onur konuşmaya devam etti.

"Hani senden nefret ediyorum ya hep beni sana çeken bir şey vardı.ben nefret sandım çünkü kolayını seçtim sevem sandım hemde hiç ama seni vurduktan sonra anladım insan ne kadar bana acı versende ailemi geçmişimi baban yok etsede seni çok seviyorum ama bu bana yasak"dedi acı çekerek

Savaş onurun söylediklerine bir yanda mutlu olurken içinde bir sıkıntı vardı

"Yasak değil lütfen gel oradan beni bırakma"dedi savaş sevdiğini onu sevdiğini duyduğu anda yaşayamaz artık onsuz

"Benim hikayemi  sonu bu savaş hoşcakal"dedi ve kendini uçurumun karanlığına bıraktı.

Savaş acı bir feryatla gökyüzünü inletirken onur arkasında yara bere içinde bir kalp bıraktı.

Ve acısı göğü inleti. Bir acı,bir feryat.