You made me feel save

10

Het is alweer vrijdag, en ik loop vermoeid de school binnen met Fay. Ik kijk tegen alles op, maar het ergste tegen Spaans. Spaans met Aiden. Ik heb hem gisteren niet meer gezien sinds hij mij wéer heeft gered uit de betastende klauwen van Noah. Hij moet mij met rust laten.
Ons eerste uur is mentor uur. Fay en ik gaan achterin de klas zitten om samen in slaap te kunnen vallen met de stem van onze achterlijk saaie mentor. "En nu iets over de excursie naar New York" Fay en ik schrikken wakker en kijken elkaar verheugd aan. Dit is precies wat we nodig hebben! "Jullie zullen over 2 weken al met de bus naar New York vertrekken. Deze excursie vindt al plaats zo vroeg in het jaar, omdat wij het belangrijk vinden dat jullie met een goeie band het jaar ingaan. We zullen daar een volle week verblijven in een hotel net buiten de stad. Jullie zullen ook veel vrije tijd krijgen om zelf door de stad te zwerven en goeie banden op te bouwen" "met andere woorden; ons leraren met rust laten zodat wij ons lam kunnen zuipen" fluistert Fay in mijn oor. Lachend luisteren we verder naar het verhaal. "De hotel kamers bestaan uit 2 aparte slaapruimtes. Volgende week moeten jullie je voorkeuren inleveren en de betaling plus handtekening van jullie ouders. Dan krijgen jullie ook het progammaboekje en de precieze vertrektijden".
Verheugd lopen we samen naar de volgende les, en dat is Spaans. Ik zit nog steeds niet bij Fay in de buurt, en ik hen echt geen zin om weer in Aiden's buurt te komen. Als we het lokaal binnen lopen, zie ik dat onze tafel nog leeg is. Met veel hoop loop ik naar de tafel. Net voordat de lerares de deur wilt dichtdoen, springt Aiden ertussen door. Hij loopt grimassend maar de tafel waar ik aan zit. "Hey prinses". "Ik zeg het nog één keer; noem me geen prinses" geïrriteerd negeer ik zijn tevreden blik. Hij rommelt wat in zijn tas en slaat dan een papiertje voor mijn neus op tafel. Als ik ernaar kijk zie ik dat het onze opdracht is. Hij heeft het afgemaakt? Hij zal wel maar iets op hebben geschreven, dat zou betekenen dat ik het alsnog opnieuw moet doen. Ik pak de opdracht op, en die dat er 4 blaadjes in elkaar zijn geniet. Ik lees het door en merkt dat het niet eens zo slecht is. Het is eigenlijk heel erg goed. Verbaasd kijk ik de grote nieuwsgierige blauwe ogen aan. "Wauw. Je kan echt Spaans" "wat, dacht je echt dat ik elke lerares een beurt moet geven zodat ze mij een goed cijfer zouden geven? Oke ik ontken niet, maar dat doe ik mééstal niet" "iew das echt heel vies" hij buigt zich naar mijn oor en fluistert "maat jij houdt wel van vies he?" Een trilling loopt omhoog en ik voel de bekende vlinders omhoog kruipen. Nee. Echt niet dat dit gaat gebeuren. "Laat me met rust viezerik. Je weet niks" zeg ik, en concentreer me weer op mijn werk. De rest van de les negeer ik Aiden's blikken en pogingen om mij te verleiden. Hij doet het toch alleen om mij in bed te krijgen. Maar waarom zo veel moeite? Aah, waarschijnlijk omdat ik een van de weinige ben die niet meteen toegeeft, hij houdt van het spelletje. Nou ik ga het hem mooi niet gunnen. Na de les pak ik mijn tas en vlieg het lokaal uit. Maar zo lang als Aiden is, zo snel haalt hij mij ook weer in. "Tessa, gaan we nou hard to get spelen?" "Aiden laat mij gewoon met rust. Ik hoef je aandacht niet" "hmm dit ziet eruit als een weddenschap" vragend kijk ik hem aan. "Oke oke. Bedenkt iets. Als ik win dan slapen wij samen in de slaapkamers op excursie. Als jij wint zal ik uit je buurt blijven" ik denk na. Dit is eigenlijk wel een hele goede afspraak. Ik moet iets verzinnen wat Aiden nooit zo durven doen. Dan schiet me er iets hilarisch te binnen. "Oke. Als jij tijdens een pauze een volle aula binnenloopt gekleed in een rokje, slaap ik met jou in zo'n kutkamer. Anders blijf je dus uit mijn buurt" tevreden kijk ik hem aan als hij mij enigszins geschrokken aankijkt. Hij zou nooit zijn ego en status op spel zetten om met mij in een stomme kamer te slapen. Ik loop snel weg voordat ik nog een verder gesprek moet voeren.

Het is alweer maandagochtend en we lopen door de gangen op weg naar de aula om pauze te houden. Fay Charlotte en ik staan in de rij om eten te halen, als je aula deur met een bons open gaat en er geschrokken blikken naar de deur kijken. Dan begint iedereen keihard te lachen. Fay en ik staan op onze tenen om te kijken waar het allemaal over gaat. Dan zie ik Aiden zelfverzekerd door de aula lopen, in een rokje. Omg. Hij heeft het echt gedaan. En hij schaamt zich niet eens het kleinste beetje. Ik heb hem misschien toch wel zwaar onderschat. Maar dat betekend ook dat ik tijdens de excursie de hele week met hem op één kamer moet slapen. Shit. Ik had eigenlijk al met Fay afgesproken om samen een kamer te delen. Als ik naast me kijk zie ik Fay het bijna in der broek doen van het lachen. Aiden loopt onze kant op en kijkt mij zeer tevreden aan. "Zo prinses, zin om een week met mij in dezelfde kamer te slapen?" Hij wacht niet op antwoord, knipoogt en loopt weg. Met open mond blijf ik achter. "Waar ging dat over?" Vraagt Fay nieuwsgierig. "Oke er is misschien iets dat ik je niet heb verteld. Aiden was degene die mij heeft gered van Noah. Twee keer zelfs. Maar ik moet het allemaal niet hebben dus heb ik een weddenschap met hem gemaakt dat als hij in een rokje de kantine in zou lopen ik bij hem zou slapen, en zo niet bleef hij uit mijn buurt. Ik had nooit verwacht dat hij het echt zou doen". Op haar beurt staat Fay mij met open mond aan te kijken. "Wow wat. Oke. Shiit maar dan slapen wij niet samen" "nee daarom. Ik wil helemaal niet met die lul in 1 kamer zitten. Laat staan een hele week" discussiërend lopen we terug naar onze tafel en denken tijdens de rest van de pauze na hoe we dit gaan fixen.
Als we door de gangen lopen hoor ik mijn naam in een vlaag van een gesprek opkomen. "Jaa zij is degen waarvoor Aiden in een rokje stond" zegt een blond meisje. Ze praat met Claire. Ze kijkt nijdig mijn kant op. Als ik langs haar loop, steekt ze onverwachts een voet voor de mijne en ik val languit op de grond. "Wtf is jouw probleem?!" Zeg ik. "Kijk waar je loopt slet. Ohwacht nee, jij was degene die zogenaamd was aangerand toch? Beetje aandacht zoeken. Nou hier is je aandacht hoor" voordat ik het weet sta ik overeind en vlieg ik op Claire af. Ik haal haar op de grond en stomp haar in haar plastic gezichtje. Ze trekt aan mijn haar en draait ons om waardoor zij ineens bovenop ligt. "Niemand die je nu komt redden he" "hou je plastic vetklep dicht vies kutwijf" gil ik en ik geef een elleboog in haar buik. Voor ik het weet herpakt ze zich en raakt mij meerdere keren in mijn buik. De adrenaline begint weer in te kicken, en ik draai ons weer om. Ik geef haar nog een stomp in haar gezicht als ik plots twee sterke armen om mijn middel voel. Ik word van Claire af getrokken maar ik ben nog niet klaar en gil "laat mij los, ik ben nog niet klaar met haar!" "Doe eens rustig" "NEE! Laat mij los verdomme" ik probeer me uit de stevige armen de duwen en ondertussen Claire nog een schop voor haar lelijke harses te geven. "Tessa kalm eens" zegt een bekende stem heel dichtbij mijn oor. Aiden. Natuurlijk. Ik begin enigszins rustiger te worden en kijk naar beneden waar Claire haar bloedende neus vast houd. "Dat krijg je ervan bitch" snauw ik naar haar en veeg mijn eigen bloed van mijn lip af. De armen om mijn middel beginnen iets losser te worden als Claire zegt "je hebt hem zeker omgekocht om jouw zielige leventje beter te maken he" ik spring op haar af maar Aiden's armen trekken mij weer terug. Hij gaat door zijn knieën, draait mij om en gooit mij over zijn schouder en loopt weg. Tegenstribbelend probeer ik weer uit zijn greep te komen. "Ik krijg je nog wel!" Gil ik naar een tevreden grijnzende Claire. Ugh ik haat die bitch. Als we een hoek omlopen en in een gang terechtkomen waar niemand is, zet Aiden mij eindelijk weer neer. "Kan je weer rustig doen?"boos kijk ik hem aan. "ja prima". De adrenaline begint weg te drijven en ik voel een stekende pijn in mijn ribben. Ik grijp naar de pijn en klap voorover. "Tess wat is er? Gaat het?" "Ja ja het gaat prima, alleen een beetje, AU" Aiden pakt mijn arm, en begeleid mij naar het dichtstbijzijnde leegstaande lokaal. "Hier. Zit" ik luister gehoorzamend naar hem. Hij bekijkt mij bestuderend aan, en kijkt dan naar mijn ribben. "Mag ik..?" Wijzend naar mijn shirt. Ik breng een klein knikje, en hij tilt voorzicht mijn shirt op. Zijn ogen worden groot. "Tessa, ik denk dat je je ribben hebt gekneusd of gebroken zelfs. We moeten naar de dokter" zegt hij. Zijn prachtig blauwe ogen staan niet meer emotieloos maar oprecht bezorgd. "Nee nee ik voel me prima" ik wil opstaan maar grijp meteen pijnlijk naar mijn ribben. "Oke dan gaan we in ieder geval naar de schoolarts" "nee ik overleef wel" "oke prima maar ik breng je wel naar huis" hij komt nog wat dichterbij staan om mijn gezicht te bekijken. "Je gezicht ziet er ook behoorlijk pijnlijk uit" hij laat zijn duim over mijn wang rollen en kijkt mij diep aan. Dan komt hij steeds dichterbij en zoent mij. Het wordt steeds lustiger en ruwer, en zijn handen verkennen mijn lichaam. Ik woel met mijn handen door zijn haar en trek eraan. Hij laat een zachte kreun tegen mijn lippen ontsnappen. Hij grijpt mij bij de heupen en tilt mij op de dichtstbijzijnde tafel. Met een van zijn knieën schuift hij mijn dijen uit elkaar. hij komt tegen mij aan staan en ik laat een lichte kreun binnensmonds horen. Langzaam voel ik zijn erectie groter worden tegen mijn dij. Ik schrik op van een open gaande deur en een geschrokken jongen. "Oeps sorry" en hij gaat er snel vandoor toen hij Aiden's boze blik zag. "Kom ik breng je naar huis". Hij slaat een arm onder de mijne en begeleid mij zo naar zijn auto.
"Gaat het?" vraagt hij als de auto schud door een hobbel in de weg. "Ja hoor. Ik heb alleen maar een blauwe plek, niet meer"
"waar ging eigenlijk de hele ruzie over?" "Ze zei dat ik mij aanstelde over Noah. Ik weet niet eens hoe ze daarachter is gekomen" "oh. Je weet dat ze alleen maar jaloers is toch?" "Jaloers? Op wat?" "Dat ik haar heb geditcht maar wel met jou omga" "oh. Ja. Ik wist niet dat je haar had geditcht" "nee klopt. MAr het is ook gewoon een zeikwijf. Ik was er helemaal klaar mee. Ze bleef maar aan mijn hoofd zeuren en aan mij plakken alsof ik haar boyfriend ben." "Is ze niet je ex ofzo?" "Nee, absoluut niet. Ik doe niet aan vriendinnetjes" enigszins teleurgesteld draai ik mijn hoofd weg.

____________________________________
1963 woorden