Hani yeni çıkan bir şarkıyı defalarca dinlemek istersin ya. İşte sen benim için öyleydin. "Bıkmadan dinleyeceğim tek şarkı"
Ne çabuk geçti o zamanlar diymi?
Ne çabuk geldi şu baş belası yalnızlık.
İnan gözlerine bakmadığım günden beri dünya bana kapkaranlık.
En kötüsü de ne biliyor musun? Bir yabancıymışım gibi geçip gidiyorum yanından. Sanki hiç tanışmamışız seninle. Anılar çöpten farksızmış gibi.. İşte o zaman öyle nefret ediyorum ki. Yanlış anlama. Senden değil, yalanlarından..! Belki de bu yüzden kalbimdeki bıçak izleri hiç geçmiyor.
Bazen de merak ediyorum. Kokun hala aynı mı acaba..? Sevdiğin şarkılar, çok sevdiğin kitapların, t-shirtlerin duruyor mu?
Aslında sana dair bildiğim tek şey artık bir başkasının tenindesin. Bu çok acı. Böyle yaşamak bazen çok ağır geliyor insana. Gece olsun hiç istemiyorum. Çünkü uyumaktan da, rüyalarımda seni gormekten de kaçmak istiyorum. "kaçmak" korkakların işidir. Ama sen gittiğinden beri rüyalarım, ateşten farksız oldu.. Her uyandığımda adeta cayır cayır yanıyor buluyorum kendimi. Sence bu cesur olmanın sınırını belirlemez mi?
Bu hayattaki en büyük felsefelerimden biri "herkesten fazla kendimi sevmek" çünkü eğer bu zamana kadar kendimi sevmeseydim, seni nasıl sevebilirdim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Parmak İzim
Ficción General"Uzun zaman oldu.." Mektuplara, karşılaşmalara, buluşmalara sığdırılmış bu cümleyi şimdi beni bana anlattığını düşündüğüm "Parmak İzim"e söylüyorum. Sanki dün başlamış ve bugün bile aslında dünmüş gibi hissediyorum. Doğru olan da bu değil mi? Yaşadı...
